အုန္းႏုိင္
ဇြန္ ၂၅၊ ၂၀၁၄
● ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒႏွစ္မ်ိဳး
ေန႔ခ်င္းညခ်င္းအေျခအေနမ်ားထူးလိုထူးျငား၊ ရန္ကုန္ေ႐ႊဂံုတိုင္႐ံုးဘက္ မျပတ္ဆက္သြယ္ ေနရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္တိုင္သြား၊ သတင္းနားေထာင္၊ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာလည္း နီးစပ္သူေတြနဲ႔ ေျပာၾကရပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖဆပလက တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အႏိုင္ရေတာ့ ဂ်ဴဗလီေဟာမွာ ပဏာမအစည္းအေဝးေခၚတာေတြကို ဖတ္ရမွတ္ရၿပီး ဒီလိုလုပ္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ အႀကံျပဳတာေတြလည္းလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
သက္ႀကီးဝါရင့္ ႏိုင္ငံေရးသမား ေဟာင္းႀကီးမ်ားကလည္း ဒါကို ေထာက္ျပၾကတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက အေရးႀကီး တယ္ဆိုေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေပၚခဲ့ဖူးတဲ့ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံႏွစ္ခုကို ျပန္လည္ေလ့လာၾကတယ္..။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ဆြဲတဲ့ အေျခခံဥပေဒကေတာ့ ဥပေဒပညာ႐ွင္ေတြ လက္စြမ္းျပခဲ့လို႔ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ အေျခခံဥပေဒမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အေတာ္နီးစပ္တယ္။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ျမန္မာ့ဆို႐ွယ္လစ္ လမ္းစဥ္ပါတီရဲ႕ အေျခခံဥပေဒကေတာ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မနီးစပ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အသစ္တစ္ခု ေရးဆြဲမယ့္အစား ယာယီအသံုးခ်ဖို႔ ဒီႏွစ္ခုအနက္က တစ္ခုကို အတည္ျပဳလိုက္ရင္ နည္းနည္းျမန္ၿပီး လြယ္မယ္..။ က်ေနာ္႔ သေဘာကေတာ့ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ယာယီအတည္ျပဳလိုက္ ေစခ်င္တယ္။ အခုလက္႐ွိ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကလည္း ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္တစ္ခုအတြက္ ရည္႐ြယ္ ေ႐ြးေကာက္ထား ေတာ့ ဒီဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႔ အဆင္ေျပမယ္..။ ဒီမိုကေရစီ ဆန္႔က်င္တာေတြေတာ့ နည္းနည္းျပင္ေပါ့၊ ဒါဆိုရင္ စစ္တပ္က ပိုၿပီး လိုက္ေလ်ာမယ့္ သေဘာမ်ား ႐ွိမလားေပါ့ေလ..။ အေရးႀကီးတာက လႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႕စည္းျဖစ္ဖို႔နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အာဏာစက္ ပ်ံ႕ႏွံ႔ဖို႔ပါ..။ က်ေနာ္တို႔ တကၠသိုလ္မွာ တကသရဲ႕ဖြဲ႕စည္းပံုဟာ ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္ရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုကို နည္းနည္းပံုတူလုပ္ထားတာမို႔ လူမႈဆက္ဆံေရး သက္သက္ပဲ…။ ဒါကိုပဲကိုင္ဆြဲၿပီး တကသက ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး တိုက္ပြဲထဲဝင္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာလည္း ဒီဖြဲ႕စည္း ပံုနဲ႔ပဲ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီ လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲေတြ၊ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲေတြဝင္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က ၁၉၇၄ မဆလ ဖြဲ ႔စည္းပံုနဲ႔ပဲ လႊတ္ေတာ္ေခၚျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခ်င္ပါတယ္..။
ဒီလို က်ေနာ္တို႔ အစုလိုက္ ေဆြးေႏြးပြဲကေလးေတြလုပ္ျဖစ္ပါတယ္…။ က်ေနာ္႔ အယူအဆကို လူႀကိဳက္ မမ်ားပါ..။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ မဆလ ရဲ႕ ဖြဲ ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက လူမ်ိဳးစုနဲ ႔ ျပည္နယ္ေတြရဲ ႔ အခန္းက႑ကို တိုင္းေတြနဲ႔တဆင္႔တည္း ေလွ်ာ႔ခ်ထားလို႔ လူမ်ိဳးစုေတြကလက္ ခံနိုင္ဖြယ္မရွိလို႔ ဆိုၾကပါတယ္..။
၁၉၄၇ ခုနွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုကို ျပန္ကိုင္တာက လူမ်ိဳးစုေတြကပါ လက္ခံမယ္လို႔ယူဆၾကတဲ့ သူမ်ားပါတယ္။ ဒါကိုပဲ ဒီရက္အတြင္းမွာ ျငင္းၾက ခုန္ၾကနဲ႔ ရန္ကုန္မွာ အေနမ်ားခဲ့ပါတယ္။ ၾကာေတာ့ ေဆြးေႏြးရင္း ေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ ႔စည္းပံုဘက္ စိတ္ယိုင္သြား ပါတယ္..။
ျမန္မာျပည္မွာ ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ကိုလိုနီေခတ္က အိႏၵိယနဲ႔ခြဲၿပီး ေပၚခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ခု..၊ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ တိုင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ခုနဲ႔ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ခုရယ္လို႔သံုးခု႐ွိခဲ့ေပမယ့္ ကိုလိုနီေခတ္ ဖြဲ႕စည္းပံုကေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ထည့္ေတာင္ မစဥ္းစားေတာ့ဘူး။ ၄၇ ခုႏွစ္ဥပေဒနဲ႔ ၇၄ ခုႏွစ္ဥပေဒကိုသာ ထည့္စဥ္းစားၾကတာပါ။
၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ မွာက အေျခခံအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုကိုဖြဲ႕စည္းရာမွာ ျပည္မနဲ႔ျပည္နယ္ ငါးခု (႐ွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္) အေျခခံၿပီး ဆြဲခဲ့တယ္။ ျပည္နယ္ငါးခုရဲ႕ အစိုးရ ဖြဲ႕စည္းပံု သီးျခားနဲ႔ ျပည္မနဲ႔ ျပည္နယ္ ဘ႑ာေငြ ခြဲေဝပံု သီးသန္႔႐ွိခဲ့လို႔ လူမ်ိဳးစုမ်ားရဲ႕ သီးျခားတည္႐ွိမႈကို လက္ခံတဲ့ သေဘာပါ႐ွိပါတယ္။ ျပည္မဆိုတာနဲ႔ ဗဟိုအစိုးရ တြဲထားတဲ့ ျပႆနာပဲ႐ွိတယ္။ ျပည္ေထာင္စုဘက္ ပိုႏြယ္တယ္။ ဥပေဒပညာ႐ွင္ေတြကေတာင္ ျပည္ေထာင္စုဆန္ေသာ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတယ္။
၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဥပေဒကေတာ့ ျပည္ေထာင္စုကို ျပည္နယ္ခုနစ္ခု..၊ တိုင္းခုနစ္ခုနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားေပမယ့္ အမည္ခံ အားျဖင့္သာ လူမ်ိဳးစုမ်ားကိုအသိအမွတ္ျပဳထားၿပီး တကယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုက်ေတာ့ ျပည္နယ္နဲ႔တိုင္းေတြဟာ သီးျခား အစိုးရပံုသ႑ာန္မဟုတ္ပဲ ေကာင္စီပံုသ႑ာန္နဲ႔ ဗဟိုႏိုင္ငံေတာ္ေကာင္စီကို တာဝန္ခံရတာျဖစ္လို႔ တစ္ျပည္ေထာင္စနစ္ စစ္စစ္ပဲလို႔ ဥပေဒပညာ႐ွင္ေတြက သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာပါ။
ဥပေဒ တစ္ခုခ်င္းစီကေတာ့ ခြ်တ္ယြင္းခ်က္ေတြနဲ႔ပါပဲ။ ျပင္ဆင္ခ်င္ရင္ျပင္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အခုသံုးမွာကလည္းအၿမဲစြဲကိုင္ထားဖို႔ မဟုတ္ပဲ ယာယီ အာဏာလႊဲေျပာင္း႐ံု သက္သက္ပဲ။ ဘာအေျခခံဥပေဒမွမ႐ွိပဲနဲ႔ေတာင္ အခု နဝတက အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ႐ွစ္ေလးလံုးကာလကတည္းက ၇၄ ခုႏွစ္ ဥပေဒကို လံုးဝေက်ာခိုင္းလိုက္ၿပီး ၾကယ္ (၁၄) လံုး ၿခံရံတဲ့ ပင္နယံအလံကိုေတာင္ စြန္႔ပစ္ၿပီး ၾကယ္ငါးပြင့္အလံကို ျပန္ကိုင္ခဲ့တဲ့ အစဥ္အလာေၾကာင့္ (၇၄) ဥပေဒကိုေတာ့ “ဘူးဆိုရင္ဖ႐ံုမသီးခ်င္ၾကေတာ့ပါ..” ။ ဒီသေဘာ႐ွိတဲ့သူက မ်ားပါတယ္။
ဇူလိုင္လ တတိယပတ္မွာေတာ့ ပဏာမၫွိႏိႈင္းပြဲလုပ္မယ္ဆိုတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေတြဆီကို ဇူလိုင္(၂၀) ရက္ေန႔စြဲနဲ႔ ဖိတ္စာပို႔တာေပမယ့္ လက္ထဲေတာ့ အေတာ္ေနာက္က်မွ ေရာက္ပါတယ္..။ သိတာက ေစာသိပါတယ္..။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇူလိုင္ (၂၈) ရက္ေန႔နဲ႔ (၂၉) ရက္၊ ႏွစ္ရက္က်င္းပမယ္။ (၂၇) ရက္ေန႔မွာကတည္းကျပည္နယ္အလိုက္၊ တိုင္းအလိုက္ အႀကိဳေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ဖို႔အေရာက္လာပါ။
ယူလာရမယ့္ ေကာ္မ႐ွင္ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္တို႔၊ကိုယ္ေရးရာဇဝင္တို႔၊ မိမိတို႔ၿမိဳ႕ရဲ႕ အဆိုျပဳခ်က္ တို႔ ဆိုတာေတြလည္းၫႊန္ၾကားထားပါတယ္။ အစည္းအေဝးရဲ႕ တရားဝင္အမည္ကေတာ့“အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၊ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားႏွင့္အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား (ပထမ) အႀကိမ္ ပဏာမ ညႇိႏိႈင္းအစည္းအေဝး”…ပါတဲ့။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဦးစီးေခၚခဲ့တဲ့.“ဖဆပလ ပဏာမ ျပင္ဆင္မႈ ညီလာခံ” ဆိုတဲ့ အမည္နဲ႔ ေတာ့ ပဏာမဆိုတဲ့ စကားလံုးပဲတူပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တိုတိုနဲ႔ထိထိမိမိ႐ွိတဲ့စကားလံုးမ်ားကို ေ႐ြးသံုးတတ္တယ္။ အခုအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကေတာ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ေဝ့ကာဝိုက္ကာ ႐ွည္႐ွည္ေဝးေဝး ေရးသားေလ့၊ အမည္ေပးေလ့႐ွိပါတယ္။