ေမာင္စြမ္းရည္
မတ္လ ၉၊ ၂၀၁၄
အညာေက်းလက္
ကုန္းတက္ကုန္းဆင္း၊ ကုန္းက်င္းထဲမွာ
ဆူးခက္ကာတဲ့ ရြာကေလး။
ရြာကေလးမွာ
ရြာျပင္ရြာကြင္း၊
သူငယ္ခ်င္းလုိ၊ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္
သစ္ပင္ႀကီးငယ္၊ ဖက္ကြယ္ဆင္းတက္
ကုိင္းခက္နိမ့္ျမင့္၊ အဆင့္ဆင့္မွာ
ပြင့္ပုံသီးပုံ၊ ပ်ားအုံ ပုတ္သင္
ဘယ္အပင္မွာ
ဘာရွိတာကုိ၊ ငါမသိတာမရွိခဲ့။
ၿမိဳ႕ျပနဲ႔ေဝး၊ ျမစ္နဲ႔ေဝး
ေက်းေတာ ေက်ာက္ကုန္း
သဲေက်ာက္တုံးတုိ႔
ေက်ာက္ျဖဳန္း စရစ္ေဖြး။
ေက်ာက္စရစ္ကုန္း
ႏုန္းေျမမတင္၊
ရွားေစာင္း မုိးနံ
ဇီး ခံပင္။
ပုတတ္ကဝင္၊ ဖြတ္ကထြက္၊
ႏြာေက်ာင္းသား တုိ႔မ်ားသူငယ္ခ်င္း
ဝါးရင္းတုတ္နဲ႔ႏွက္။
မုိးေခါင္ေရရွား၊ တုိ႔မ်ားေက်းရြာ၊
မုိးအက်၊ ပ်ိဳးၾကစုိက္ၾကရွာ၊
ပဲေျပာင္းနဲ႔ ႏွမ္း၊ ဝါ
ယာရွိသူက ယာကုိစုိက္၊
ယာမရွိသူက အငွားလုိက္၊
မရွိလဲစုိက္၊ ရွိလဲစုိက္၊
တရြာလုံး၊ ရုံးၾကအစုလုိက္။
ထန္းပင္ရွိသူ၊ ထန္းပင္တတ္၊
အုန္းပင္ရွိသူ၊ အုန္းပင္တတ္၊
မရွိသူက ထန္းေလွ်ာ္ရက္၊
ထန္းဖူး အုန္းရြက္၊ ေတာင္းနဲ႔ခြက္။
ရြာအေရွ႕ဖက္ ေညာင္ညဳိပင္
တပင္ ႏွစ္ပင္၊ သုံးေလးပင္၊
အုတ္ပလႅင္နဲ႔ ေရခ်မ္းစင္။
ေညာင္ပင္ရိပ္တြင္ လူေတြနား၊
ေညာင္သီး ေက်းငွက္စား။
အညာတမာ၊ ဝါတာတာ
ခါးသက္ဖန္ဆိမ့္ ဂံရသာ၊
ရြာအဝင္လမ္း၊ တမာတန္း၊
ရြက္ႏုဖူး၊ ဦးသူခူးစတမ္း။
ရြာလယ္ရပ္က မန္းက်ီးပင္
ရြက္ႏုသီးႏု ဟင္းအခ်ဥ္။
အသီးေျခာက္လွ်င္ ေလေျခြေကာက္၊
ဘုန္းႀကီးေဖ်ာ္ရည္ေသာက္။
ရြာေျမာက္ဖက္က၊ ခံတက္ပင္
ေႏြဦးေပါက္လွ်င္၊ ရြက္ႏုလြင္။
လက္တည္ခ်ဥ သူ႔အရြက္၊
ၿမိဳ႕ႀကီးသူေတြ လွ်ာရင္းမ်က္။
ရြာေတာင္ဘက္က ထေနာင္းစု၊
စိမ္းလြင္ရြက္ႏု၊ ေမပ်ဳိလု။
ရြက္ႏုအသုပ္ ဆြမ္းဟင္းခြက္၊
ဆရာေတာ္ႀကီး အလြန္မက္။
ရြာအေနာက္ဖက္ သခၤ်ဳိင္းေျမ
ပံဒုိင္းပင္ေတြ၊ ေတာထေန
ရူးခ်င္သူေတြ သြားလုိ႔ခူး
မခူးခင္ကရူး။
ကဗ်ာဆရာ သူ႔ရပ္ရြာ
ေႏြဦးေပါက္တိုင္း ျပန္ခ်င္ရွာ၊
တမာလဲခူး၊ ထေနာင္းဖူး၊
ပုတတ္လဲတူး၊ ဖြတ္လဲတူး၊
ပဒုိင္းပြင့္ဖူး၊ သူမခူး။
မခူလဲရူး၊ ခူးလဲရူး၊
ရြာကုိလြမ္းလုိ႔၊ ထြန္႔ထြန္႔လူး၊
ေမာင္စြမ္းရည္
၂၀၁၂ ဇန္နဝါရီ ၃၀
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
