အယ္ဒီတာ့လက္ေရး – ၃၁
စနစ္တက်ဆုတ္ခြာသြားေသာ တပ္မေတာ္ၾကီး၊ ေရေလးတစက္ေလာက္ ခ်န္ခဲ့ပါ
ေမာင္ရစ္၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၀၊ ၂၀၁၄
၂၀၁၀ မွာ တပ္မေတာ္ၾကီးက ႏိုင္ငံေရးမ်က္ႏွာစာကေန ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို အကာအကြယ္ယူျပီး စနစ္တက်ဆုတ္ခြာသြားပါတယ္။ သူတို႔ဆုတ္ခြာသြားလို႔ လစ္လပ္သြားတဲ့ေနရာေတြမွာ ၾကံ့ဖြံ႔ပါတီ၊ အေရခြံလဲထားတဲ့ အစုိးရနဲ႔ သူတို႔အလုိက် ခရိုနီနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ ထားရစ္ခဲ့တယ္။ ဒီတေခါက္ အလွည့္အေျပာင္းမွာ သူတို႔ေတြက အရင္တုန္းက န၀တ၊ နအဖ နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရး လဲြေျပာင္း/ ဖ်က္သိမ္းလုပ္ၾကတုန္းကလို တဗိုလ္က် တဗိုလ္တက္ ဒိုင္း၀န္ထက္ကဲတဲ့ ေမာင္ပုလဲေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ဘဲ၊ အကန္႔အသတ္မဲ့ အာဏာပါ၀ါ အလြဲသုံးစားခြင့္ေတြကို စည္းကမ္းျပည့္၀ေသာ ပြင့္လင္းျမင္သာေဘာင္ထဲမွာပဲ လုပ္စားၾကဖို႔ အမွာစကားထားခဲ့တယ္ ထင္ပါရဲ့ … အရင္တုန္းကလို အေပၚဆုံးကေန ေအာက္ဆုံးအထိ အာဏာပိုင္ေတြ ခရိုနီၾကီးေတြ အဆင့္ဆင့္ဟာ ၾကမ္းၾကမ္းရမ္းရမ္း ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္း သိပ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ စည္းကမ္းရွိတဲ့ အာဏာရွင္၊ ေငြရွင္ၾကီးေတြ ျဖစ္လာၾကပုံပါပဲ။
တကယ္တန္းမွာေတာ့ သူတို႔ေတြနဲ႔ သူတို႔အသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ ခ်ယ္လွယ္ မင္းမူထားတဲ့ လုပ္ငန္း လုပ္ကြက္ အခန္းက႑ေတြမွာ ျပည္သူေတြဟာ နည္းနည္းေလး အသက္ရႈေခ်ာင္ခြင့္၊ ဖိစီးေနတ့ဲ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးေတြ အေလးခ်ိန္အနည္းငယ္မွ် ေလ်ာ့ခြင့္ကေလးရတာပါ။ ကိုေအာ္ပီက်ယ္ကာတြန္းထဲကလို ေက်ာက္တုန္းအၾကီးတတုံး၊ အေသးတတုံး ထမ္းထားရလို႔ တစာစာညီးေနသူဆီက ေက်ာက္တုန္းေလး တတုံး ေလ်ာ့ေပးလိုက္လို႔ ထိုထမ္းထားရသူခင္မ်ာ ‘အခုမွပဲ ေပါ့သြားေတာ့တယ္’ ေျပာရရွာသလိုေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ေက်ာေပၚမွာ အာဏာရွင္စနစ္အျမစ္တြယ္ လႈိက္စားေနတဲ့ ေက်ာက္တုန္းအၾကီးၾကီး ထမ္းထားရတုန္းပါပဲ။
ကားေတြလည္း ေစ်းေတြက်လို႔ ေပါေပါမ်ားမ်ား ျဖစ္ကုန္လို႔ လူတခ်ဳိ႔ေတြ ကားေတြ ၀ယ္စီးႏိုင္ကုန္ၾကျပီ ဆုိရေအာင္ အရင္တုန္းက သူတို႔ပဲ သည္ကားေစ်းကြက္ကို ပိတ္ထားခဲ့တာပါ။ အခုမွ သူတို႔ပိတ္ထားတာကို သူတို႔ပဲ ဖြင့္ေပးလိုက္တာပါ။ တယ္လီဖုန္းေတြလည္း ေစ်းေတြက်၊ လူ ၁၀၀၀ မွာ တဦးေလာက္ ဟင္းဖုံးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကျပီဆိုတာကလည္း သူတို႔ပဲ မေပးခ်င္တုန္းက မေပးဘဲထားတဲ့ဟာကို အခုေပးခ်င္လို႔ ေပးလိုက္တာပါပဲ။ ခ်ေပးတဲ့သူေတြကလည္း သူတို႔ပဲ။ ျပီးေတာ့ သူတို႔ဆီက ဖုံးေတြပဲ ျပန္၀ယ္ျပီး က်ေနာ္တုိ႔က သုံးေနရတာပဲ မဟုတ္လား။
လမ္းေတြ တံတားေတြကို သူတို႔ကုမၼဏီေတြန႔ဲပဲ ပါမစ္ေတြ ခ်ျပီး လမ္းခင္း၊ တံတားေဆာက္ေတြ လုပ္၊ ျပီးေတာ့ ျဖတ္သန္းခေတြကို ျပည္သူေတြဆီက ျပန္ေတာင္း၊ အရင္တုန္းကလုိ လမ္းပ်က္ တံတားပ်က္ကိို ေပလယကံပစ္မထားေတာ့ဘဲ ၾကည့္ေကာင္းေလး ျပင္ဆင္ထားေတာ့ အခုလမ္းေတြ ‘သူတို႔’ ပုဂၢလိကလက္ထဲမွာ ဟိုတုန္းကထက္စာရင္ ေကာင္းတယ္ ဆိုရမွာေပါ့။ အဲဒါလည္း သူတို႔ေတြ လက္ထဲမွာပဲ မဟုတ္လား။ ဓာတ္ဆီကို လြတ္လပ္စြာ အစစ္အေဆးအေမးအျမန္းမရွိ တဂါလံကို ၄ ေထာင္ ႏႈန္းေလာက္နဲ႔ ၀ယ္လို႔ရတာကို က်ေနာ္တို႔က ေက်းဇူးေတြ တင္လို႔။ တဂါလံ ၄ေထာင္က်ပ္ဆိုတာက အေမရိကန္ေစ်းဗ်ာ။ ျမန္မာျပည္လိုမ်ဳိးမွာက သည္ထက္ပို ေစ်းေပါလို႔ မရဘူးလား။ အဲသည္ ဓာတ္ဆီေစ်း အသြင္း အထုတ္၊ ေဒၚလာေငြနဲ႔ အလဲအလွယ္မွာလည္းပဲ သူတို႔ဘဏ္ၾကီးေတြပဲ လစဥ္၊ အပတ္စဥ္ ေငြလႊဲႏႈန္းအေပၚလုိက္ျပီး အျမတ္အစြန္းအၾကီးအက်ယ္ေတြ ရၾကတာပဲလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါလည္း သူတို႔ေတြခ်ည္း အတြက္ မဟုတ္ဘူးလား။
ေဟာဗ်ာ … မီဒီယာေတြ တယ္လီေဗးရွင္းေတြ၊ ေရဒီယိုေတြကလည္း လိုင္းေပါင္းစုံ၊ ေနရာေပါင္းစုံကေန မ်ဴိးေပါင္းစုံလင္စြာ ဖြင့္လို႔ ေဖ်ာ္ေျဖလို႔ ဆိုေနေပမယ့္ သူတို႔တေတြရဲ့ ကုမၼဏီေတြ လက္ခြဲေတြကပဲ စီမံခန္႔ခြဲ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြထံမွာ မီဒီယာသမားေတြက လက္ေ၀ခံျပီး လက္ခစား ၀င္လုပ္ေနၾကရတဲ့ အဆင့္ပါပဲ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပခင္ကတည္းကစျပီး ျမိဳ့ရြာ အေဆာက္အအုံေတြ၊ လယ္ယာေျမေတြ၊ လုပ္ကြင္းလုပ္ကြက္ေတြ အားလုံးကို သူတို႔တေတြခ်ည္း စနစ္တက် ခြဲေ၀သိမ္းပိုက္ရယူျပီးေတာ့မွ က်ေနာ္တို႔တေတြကို ငွက္ကေလးေတြလို ပိတ္ဆို႔ တားဆီးထားတဲ့ ေလွာင္ခ်ဳိင့္ေတြကေန လႊတ္ေပးလိုက္သလိုပါပဲ။ ဘယ္အကိုင္းနားနား အရွင္ၾကီးေတြရဲ့ ကိုင္းေတြခ်ည္းပဲလို႔ ေျပာရမွာပါ။
အင္တာနက္ေတြ လ်ပ္စစ္မီးေတြ ပိတ္ထားေတာ့လည္း သူတို႔၊ ျပန္ဖြင့္ေပးေတာ့လည္း သူတို႔။ သူတို႔ေတြ ေရာင္း၀ယ္လည္ပတ္ ေဖာက္ကားေနတဲ့ ျမိဳ့တြင္းေျပး၊ ျမိဳ့ျပင္ေျပး ဘတ္စကားၾကီးငယ္ေတြ၊ အငွားယာဥ္ေတြ၊ ကုန္တင္ကုန္သည္ကားၾကီးေတြ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးေတြ …ဒါေတြေပၚမွာ က်ေနာ္တို႔ ခရီးသည္ေတြက စီးနင္းလိုက္ပါရင္းကေန ေမာင္မင္းၾကီးသားမ်ား က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ေမတၱာပို႔ေနရတဲ့ အျဖစ္လို႔ ျမင္မိေတာ့တာပဲ။
ေတြးမိတာေလး တခုကေတာ့ တပ္မေတာ္ၾကီးနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို အကာအကြယ္ယူျပီး စနစ္တက်ဆုတ္ခြာၾကခ်ိန္မွာ သူတို႔ေတြအခ်င္းခ်င္းထဲက မိုးရြာတုန္း ေရမခံပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မိုးေရခ်ဳိးေနခဲ့ၾကတဲ့ အစုအဖြဲ႔ေတြဟာ အခ်ိန္ေႏွာင္းမွ သတိ၀င္လာျပီး မျမိဳႏိုင္ မဆို႔ႏိုင္ မစုႏိုင္ မေဆာင္းႏိုင္နဲ႔ ကိုးလိုးကန္႔လန္႔ျဖစ္ကုန္ၾက၊ ခိုးေကာင္းတုန္း မီးထြန္းခံရသလို ျဖစ္ကုန္ၾကတဲ့သူေတြလည္း ရွိမယ္ ထင္မိတယ္။ သူတု႔ိတေတြက်ေတာ့ သတိ၀င္လာတဲ့ ႏိုးထလာတဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ ျပသနာေတြတက္၊ နင္ပဲ ငဆ ရန္ေတြျဖစ္ၾက ဆဲၾကဆိုၾက ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့ေလ။ ေရႊဂက္စ္ ပိုက္လိုင္းၾကီး ခင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ခင္းလိုက္တာ တရုတ္ျပည္ေတာင္ ေရာက္သြားျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမစ္ဆုံမွာ ျပသနာေတြျဖစ္၊ လက္ပံေတာင္းမွာ မီးေတြေလာင္၊ ဒီလိုမ်ဴိး အျဖစ္ေတြလည္း ၾကဳံရမွာေပါ့ေလ။ နယ္ရြာအသီးသီးမွာ ျပည္သူေတြဟာ ဒူးနဲ႔ မ်က္ရည္သုတ္ျပီး လူမသိ သူမသိနဲ႔ လယ္ေတြ ေျမေတြ ရြာေတြ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအိုင္ေတြက ဖယ္ရွားခံရ၊ ႏွိပ္ကြပ္ခံလိုက္ရတာေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိႏိုင္တယ္ မဟုတ္ပါလား။
ဒီလိုမ်ဳိး ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အရင္းအျမစ္၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြကို ျပန္လည္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ အစုိးရေတြ လႊတ္ေတာ္ေတြကေန ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းမ်ား၊ ဥပေဒနည္းလမ္းမ်ားနဲ႔အညီ တင္ျပ ထုတ္ျပန္ ေဆြးေႏြး အေရးယူ စစ္ေၾကာတဲ့ အလွည့္ကာလကို ေရာက္ႏိုင္မွ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္လည္း လူထုခုံရုံးကေန မတရားေစာ္ကားသူေတြကို လူထုနည္းနဲ႔ ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူရမလို ျဖစ္လာလိမ့္မယ္။
သူတို႔တေတြကေတာ့ ေနာက္ျပန္လည္း မလွည့္ေတာ့ပါဘူး။ ေျပာင္းျပန္လည္း မသြား၊ ေဇာက္ထိုးလည္း မေလ်ာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္မိတယ္။ သူတို႔တေတြရဲ့ စနစ္တက် စည္းကမ္းရွိရွိ ေဖာက္လုပ္လိုက္တဲ့ လမ္းၾကီးမွာ ဒီမိုကေရစီကလြဲလို႔ အကုန္ရေနျပီပဲ ဘာလိုေသးလဲလို႔ က်ေနာ္တို႔ကို ျပန္ေမးလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ ဆႏၵျပခ်င္သလား၊ သပိတ္စခန္းေကာ ဖြင့္ခ်င္ေသးသလား။ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ခ်င္သလား။ ဟိုဟာျပင္ ဒီဟာျပင္ ဘာေတြ တန္ဆာဆင္ခ်င္ေသးလဲလို႔ ေမးလိမ့္မယ္။
က်ေနာ္တို႔က သူတုိ႔အေကာက္ေၾကးေတာင္းတဲ့ လမ္းေပၚမွာ ခ်ယ္ရီကားေလးကိုစီး၊ တရုတ္ဓာတ္ဆီကို ထည့္၊ ဟိုစီးတီးအက္ဖ္အမ္ကို နားေထာင္၊ စကိုင္းနက္ရုပ္သံၾကည့္မလား၊ ျမ၀တီၾကည့္မလား၊ ဘာၾကည့္မလဲ စဥ္းစားခန္းေလး၀င္၊ သူတို႔သိမ္းထားျပီးတဲ့ လယ္ေတြ ေျမေတြ တိုက္ခန္း အေဆာက္အအုံေတြမွာ ဘဲဥအစရွာမရသလို အၾကံေတြ အိုက္၊ … တကယ္တန္းမွာေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြက စနစ္တက်ဆုတ္ခြာသြားတဲ့တပ္မေတာ္ၾကီးကို တခုေလး ေတာင္းဆိုရမွာက … ေရေလးတစက္ေတာ့ ထားခဲ့ဖို႔။ သည္ေရစက္ကေလးနဲ႔ သူတို႔စိတ္ၾကဳိက္ဆြဲခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ဟိုဟာၾကီးကို ‘တိုက္’ၾကဖို႔ေပါ့။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ