ဆယ္လ္မြန္သင္းကြဲ
သစ္ေကာင္းအိမ္
မိေက်ာင္းေပါတဲ့
ႏြံေတာႀကီးေတြကုိ ျဖတ္ၿပီးမွ
အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္။
မီးသတ္ကားဥၾသကုိ
တေယာနဲ႔ဆြဲတဲ့
ၿမဳိ႕ႀကီးျပႀကီးေတြကုိ
တြားသြားခုုတ္ေမာင္းၿပီးမွပဲ
အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္။
ဘီလူးဂမုန္းကုိ
ေသြးနဲ႔ေလာင္းၿပီး
ေပါင္းသင္စုိက္ပ်ဳိးထားတဲ့
ေသြးရဲရဲသံရဲရဲ ပန္းခင္းႀကီးေတြကုိ
လြန္ေျမာက္ေတာ့မွပဲ
အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္။
သိန္းငွက္ေတြ ဝဲေနတဲ့
တေရြ႕ေရြ႕ကုလားအုပ္တန္းႀကီးရဲ႕
ခြာရာေတြေအာက္က
မုိးမဆုံုးေျမမဆုံး ကႏၱာရႀကီးကုိ
ကူးခတ္ေက်ာ္လြန္ၿပီးေတာ့မွပဲ
အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္။
ကမ္းပါးထိပ္မွာ
အကုသုိလ္ဆံပင္ဖားလ်ားနဲ႔
လက္မရြံ႕ပါးကြက္သားေတြက
ဟားတုိက္ရယ္ေမာေနတဲ့
ေရတံခြန္ႀကီးေတြရဲ႕
တဝုန္းဝုန္း က်ိန္ဆဲသံေတြကုိ
ေကာက္႐ိုးတမ်ွင္လုိ တြယ္တက္ရင္း
ေခ်ာက္ထဲေရသြန္ေမတၱာတရားနဲ႔
အိမ္ျပန္ေရာက္မယ္။ ။
၂၉၊ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၃
(ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြအတြက္ ကဗ်ာဆရာ သစ္ေကာင္းအိမ္ ေရးပို႔တဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္)
အေဖၚမဲ့
သင္းကြဲငွက္ေတေလတစ္ေကာင္ရဲ့
ေတာင္ပံ့ခတ္သံေတြဟာ
ပင္လယ္ေလဟုန္စီးေနတယ္ထင္မလား
အနီးဆံုးနားခိုရာ
ကြ်န္းေတြ ့နိဳင္မလားရယ္လို့
ဒီလွိဳင္းေတြဆီက
ေျမပံုညြန္းဖတ္ေနတာပါဆို
ယံုျခင္စမ္းရဲ့—–