ေခါင္အရင္မိုးမလား ၾကမ္းအရင္ခင္းမလား

၁။ တခ်ိဳ႕ကသိပ္ကိုဆင္းရဲျပီး ဆင္းရဲတြင္း နက္ ေနၾကတာေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။
၂။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေက်ာင္းထားမယ္ဆိုရင္ ထားႏိုင္ပါရဲ႕နဲ႔ေက်ာင္းမထားဘဲ ကေလးေတြကို ခိုင္းစားဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေမြးထားၾကတဲ့မိဘေတြလည္းရွိပါတယ္။
၃။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပညာဆိုတာကို တန္ဖိုးမရွိဘူးထင္လို႔ ပညာေရးကို အားမေပးတဲ့မိဘေတြလည္းရွိၾကပါတယ္။

ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက ရပ္ကြက္ထဲမွာအေမြဆိုင္ေတြစုေနၾကတဲ့ အိမ္တန္းလ်ားတစ္ခုရွိပါတယ္။အဲဒီမိသားစုက စားနိုင္ေသာက္နိုင္ရွိပါတယ္။သားသမီးေတြရဲ႕ပညာေရးကိုအားမေပးပါဘူး။တစ္လမ္းလံုးကလူခ်မ္းသာေတြမို႔ သူတို႔အခက္အခဲ ၾကံဳရင္တစ္အိမ္မဟုတ္တစ္အိမ္က ကူညီသင့္တယ္လို႔ ခံယူထားၾကသူေတြပါ။တကယ္လည္းတစ္ေယာက္တစ္လက္ ကူညီခဲ့ ၾကတာပါပဲ။သူတို႔မိသားစုမွာ ပညာေရးထူးခၽြန္တဲ့ ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ေပၚထြက္လာေတာ့ တစ္ရပ္ကြက္လံုးက ကေလးမေလးရဲ႔ပညာေရးကို တစ္ေယာက္တစ္လက္ဝိုင္းကူၾကသလို ကေလးကိုပညာေရးဆံုးခမ္းတိုင္ေအာင္ ထားဖို႔ထိဝိုင္းေျပာ ေပးၾကျပီး အထက္တန္းနဲ႔တကၠသိုလ္ထိပါတာဝန္ယူေပးၾကမယ္လို႔ႏႈတ္ကတိေတြေပးျပီးသားပါ။ အတန္းပိုင္ဆရာမကဆို စာအုပ္ေတြ၊ခဲတံေတြထိေထာက္ပံ့ေပးခဲ့ေပမယ့္ ခိုင္းစားရမယ့္အရြယ္ေရာက္ျပီဆိုျပီး ေက်ာင္းမ သြားခိုင္းေတာ့ဘဲ ေတာက္တို မယ္ရအကုန္ခိုင္းပါတယ္။အဲေတာ့၁၅နွစ္ေလာက္နဲ႔အိမ္ေထာင္က်ျပီးသူတို႔လည္းအားမကိုးလိုက္ရပါဘူး။

ခုေတာ့ဘယ္ေရာက္ကုန္  ျပီလည္းမသိေတာ့ပါဘူး။

၈၄ လမ္းမေပၚကမွာ အလြန္နာမည္ၾကီးတဲ့ဝက္သားတုတ္ထိုးဆိုင္ရွိပါတယ္။ တအားေရာင္းေကာင္းျပီး တစ္မိသားစု လံုးေရႊေတြညြတ္ေန ေအာင္ ဝတ္ႏိုင္ပါတယ္။ဘယ္သားသမီးမွ၄တန္းထက္ပိုျပီး  ေက်ာင္းမထားေပးပါဘူး။ တတ္ႏိုင္သမွ် အလုပ္သမားမေခၚပဲ ကေလးေတြကိုပဲ ခိုင္းပါတယ္။ ေကာင္ေလးေတြကလည္းကိုရီးယား မင္းသားရႈံး တဲ့ ဒီဇိုင္းေလးေတြနဲ႔ပါ။ ဒါဆိုရင္ သူတို႔ေတြရဲ႕မိသားစုဘဝက ခ်မ္းသာေနၾကျပီ၊ တိုးတက္ေနၾကျပီလို႔ ေျပာလို႔ရပါသလား? ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာ GDP တက္တာေလာက္ကို Economics Development ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာလို႔မရ ေတာ့သလိုပဲ.. ျဖစ္ေနပါတယ္။ ၃၈ လမ္းေပၚက အေၾကာ္ေရာင္းတဲ့ ဦးေလးၾကီးမိသားစုကေတာ့ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းပဲေနထိုင္ ျခိဳးျခံျပီးသားသမီးေတြကို ပညာခ်ည္း သင္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုဆို အိမ္ပိုင္တစ္လံုးလည္းရထားပါျပီ။ သမီးအၾကီးကဆရာဝန္မျဖစ္ေနပါျပီ။ သားကလည္းဘြဲ႔တစ္ ခုရထားပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အလုပ္မသြားခင္ အေၾကာ္ကူေၾကာ္ေပးၾကပါတယ္။ျပီးမွ ကိုယ့္အလုပ္ကိုသြားၾကတာပါ။ ေရာင္းေကာင္း လြန္းလို႔ ရြာကမိိန္းကေလး ဝန္ထမ္းေတြေခၚထားရတာ ၇ေယာက္ေလာက္ရွိပါတယ္။ ေရႊဝတ္ႏိုင္ႏိုင္၊မဝတ္ႏိုင္ႏိုင္ သူတို႔မိသားစုကို Economic Development ျဖစ္တဲ့မိသားစုလို႔ သက္မွတ္လို႔ရမယ္ထင္ပါတယ္။ေသခ်ာေပါက္ဆင္းရဲတြင္းသံသရာကေန ထြက္ေျမာက္သြား ျခင္းပါပဲ။

ကဲ..ဒီေတာ့ဘယ္လိုေပၚလစီနဲ႔တက္ကနစ္ေတြသံုးျပီး ေက်ာင္းေနခြင့္မရတဲ့ကေလးေတြကို ေက်ာင္းထဲေရာက္ လာေအာင္လုပ္ၾကမလဲ..?တစ္အိမ္တက္ဆင္းပညာေပးေနတာက ၾကာလြန္းျပီး အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ပညာေပးတဲ့လူေတြျပန္သြား ေတာ့လည္း ေခြးျမီးေကာက္ က်ည္ေတာက္ခၽြတ္လိုက္သလိုပါပဲ။ဒီေတာ့ အလ်င္အျမန္ အေကာင္အထည္ေဖၚသင့္တဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္အေၾကာင္းကိုေျပာခ်င္ပါတယ္။

၁။ ႏိုင္ငံေတာ္က မသင္မေနရပညာေရးစနစ္ျပဌာန္းျပီး ေက်ာင္းပရဝုဏ္ထဲ ေရာက္မလာတဲ့ကေလးေတြအတြက္ မိဘေတြကို အေရးယူရပါ မယ္။
၂။ တကယ္ကိုမတတ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေန ျဖစ္ေနရင္အလံုးစံု ပညာေရးေထာက္ပံ့မႈေတြေပးရပါမယ္။
၃။ ဒီၾကားထဲကမွ ကေလးေတြကို ေက်ာင္းမထားရင္ ဘယ္လိုဆင္ေျခေပးေပး အေရးယူရပါမယ္။
၄။ ဒီေလာက္ကေလးနဲ႔မိဘေတြကို တရားစြဲေနရင္လည္း တရားရုံးေတြမေခ်ာင္ေတာ့ပါဘူး။ ေထာင္ခ်ရရင္လည္း မတရားပါဘူး။ ဒီေတာ့ လူလယ္ေကာင္မွာ ၾကိမ္ဒဏ္ခ်မွတ္သတိေပးျခင္းေတြ၊ ကေလးကိုေက်ာင္းမလႊတ္ဘဲ ခိုင္းစားတဲ့အတြက္ ရတဲ့ေန႔တြက္လုပ္ခထက္ ပိုတဲ့ေငြ ပမာဏကို ဒဏ္ေငြအျဖစ္ေပးေဆာင္ေစျဖင္းေတြကို ပူးတြဲအျပစ္ေပးသင့္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမွာ ငိုျပလည္း မသနားမိဖို႔အေရးၾကီးပါတယ္။

ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက မူလတန္းကေလးေတြကို ၾကိဳက္ၾကိဳက္၊မၾကိဳက္မၾကိဳက္ မနက္တိုင္းႏြားႏို႔မေသာက္မေနရစနစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕စားရိတ္ျဖင့္ ေထာက္ပံ့ျပီး ေသာက္သံုးခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ႏွစ္၂၀ၾကာတဲ့အခါမွာ ဂ်ပန္က်န္းမာေရးဝန္ၾကီးက ငပုေတြလို႔ အေခၚခံေနရတဲ့ သူတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းကို ႏြားႏို႔တခြက္နဲ႔ေျပာင္းလဲပစ္ခဲ့ပါျပီလို႔ေျပာတာကို မွတ္သားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဘာမွမလုပ္တဲ့ႏိုင္ငံေတြ ကေတာ့ ႏွစ္၂၀ မကလို႔ႏွစ္၄၀ၾကာလည္း ဘာမွေျပာင္းလဲမလာၾကပါဘူး။ေက်ာင္းသားအရြယ္ေတြ စာသင္ခြင့္ရေရးကိစၥျပီးရင္ သင္ၾကားေရးက႑ပိုင္းက ဆရာဆရာမမ်ားအေၾကာင္း ေျပာပါမယ္။

စာအသင္အျပေကာင္းတဲ့ သူေတြရွိသလို စာသင္မေကာင္းတဲ့သူေတြလည္းရွိပါတယ္။ အရည္အခ်င္းရွိေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ားကို ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ လစာတိုးေပးဆို ျပန္ရင္လည္း တျခားေသာ ဝန္ၾကီးဌာနေတြက ဝန္ထမ္းေတြကို ခ်န္ခဲ့လို႔မရပါဘူး။ အားလံုးကို တိုးေပးျပန္ရင္လည္း တစ္ႏိုင္ငံ လံုးရဲ႕Macroeconomic ေတြ GDP ေတြနဲ႔Inflation Rate  ေတြအမ်ားၾကီးကိုထည့္တြက္ရမွာပါ။

ဒီေတာ့ဆရာ၊ဆရာမမ်ားကို တရားဝင္က်ဴရွင္သင္ခြင့္ေပးသင့္ပါတယ္။ဒီအဆိုကိုကန္႔ကြက္မယ့္သူေတြ၊ လက္မခံႏုိင္တဲ့လူေတြရွိၾကမွာပါပဲ။ဒါဆိုရင္ေမးခြန္းတစ္ခ်ိဳ႕ေမးပါမယ္။သင္ၾကားေရးပိုင္းမွာဆရာအခ်ိဳးနဲ႔ဆရာမအခ်ိဳးဘာလို႔အကြာၾကီးကြာေနတာလဲ..?။ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကမိသားစုတစ္ခုကိုမေျပာနဲ႔တစ္ကိုယ္စာေတာင္မရပ္တည္ႏိုင္ လို႔မ်ားလား..?။က်ဴရွင္သင္ခြင့္ပိတ္ထားတဲ့ယေန႔အခ်ိန္မွာေက်ာင္းဆရာမေတြတကယ္ပဲက်ဴရွင္မသင္ၾကဘူးလား..?၊ တိုးတိုး တစ္မ်ိဳးက်ယ္က်ယ္တစ္ဖံု ခိုးသင္ေနၾကတာပါပဲ။ဒါဆိုရင္ ကေလးေတြကေရာ အတန္းပိုင္က်ဴရွင္ မတက္ဘဲ ေနၾကသလား..?။က်ဴရွင္ခိုးျပတဲ့ ဆရာဆရာမ မ်ားကိုအေရးယူျခင္းမျပဳဘဲ” သိသာသိေစ ၊မျမင္ေစနဲ႔ ဆိုသလို လုပ္ၾက။”ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးသက္ေရာက္မေနဘူးလား..?။ဒါဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဥပေဒဆိုတာ၊စည္းကမ္းေတြဆိုတာ လိုက္နာဖို႔ခ်ထားတာလား..?၊သူမ်ားေတြၾကားေကာင္းေအာင္ခ်မွတ္ ေပးထားတာေတြလား..?။ ကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႔ အခ်ိန္ပုိအလုပ္လုပ္တဲ့ကိစၥကို ျပစ္မႈတစ္ခုလို႔ သတ္မွတ္ျပီးအေရးယူ အျပစ္ေပးရင္ေရာ သင့္ေတာ္ တယ္လို႔ ထင္ပါသလား..?။အစိုးရဝန္ထမ္း ဆရာဝန္ေတြၾကေတာ့ေဆးရံုဂ်ဴတီခ်ိန္ျပင္ပမွာ ေဆးခန္းထပ္ထိုင္ ခြင့္လည္းရွိၾကတယ္။ အထူးကု ေဆးခန္းေတြအမ်ားၾကီးကိုလည္းပတ္ေျပးျပီးကုေနၾကတယ္။သူတို႔ၾကေတာ့ရံုးခ်ိန္ျပင္ပမွာ ပိုက္ဆံရွာ ခြင့္ေပးျပီးေတာ့ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြက ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပမွာကိုယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာနဲ႔အပိုဝင္ ေငြရွာတာကို အေရးယူမယ္၊ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္မယ္ဆိုတာဟာတရားမွ်တပါသလား…?အဲဒါ ရာဇဝတ္မႈလား..?ဖမ္း ဆီးေထာင္ခ် အေရးယူ တာေတြ လုပ္ရင္ေရာသင့္ေတာ္ပါသလား…?

က်ဴရွင္သင္ခြင့္တရားဝင္ေပးမယ္ဆိုရင္ ေနာက္ဆက္တြဲ ကြန္ထရုိးကေတာ့ထည့္ရပါမယ္။ က်ဴရွင္ဖိုး မတတ္ႏိုင္တဲ့ကေလးမ်ား၊အတန္းပိုင္ထက္ အသင္အျပ ေကာင္းတဲ့က်ဴရွင္ပဲတက္ခ်င္တဲ့ ကေလးမ်ားႏွင့္လာဘ္လာဘ မေပးႏိုင္ေသာ ကေလးမ်ားကိုက်ဴရွင္တက္ေအာင္အတင္းအက်ပ္ဖိအားေပး၊ အညိႈးထားရိုက္ႏွက္ေသာဆရာ၊ဆရာမမ်ားကိုေတာ့ သက္ေသ ခိုင္လံုရင္အညွာတာမရွိ ျပင္းထန္တဲ့ျပစ္ဒဏ္ ေပးသင့္ပါတယ္။ဘာ့ေၾကာင့္တုန္းဆိုရင္ ကိုယ့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ကေလးငယ္ေလးေတြအေပၚကို ဆရာစိတ္မထားႏိုင္ပဲ အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းတဲ့လူေတြကို အနႏၱဂိုဏ္းဝင္ျဖစ္မယ့္ေနရာမွာ မထားဘဲဖယ္ရွားပစ္သင့္လို႔ပါပဲ။ဆရာဆရာမေတြကို ဝင္ေငြတိုးတက္ဖို႔အ တြက္ တရားဝင္က်ဴရွင္သင္ခြင့္ေပးျခင္းဟာ အရည္အခ်င္းျပည့္ဝတဲ့ လူေတာ္ေတြကို သင္ၾကားေရးေလာကအတြက္ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္သလို ေက်ာင္းသားငယ္မ်ားအေပၚ ဆရာစိတ္မရွိသူမ်ားကိုပါ ပညာေရးအဝန္းအဝိုင္းကေန ဖယ္ရွားျပစ္ဖို႔အခြင့္အေရးၾကီးပါ ရရွိပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ထပ္ရလာႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းၾကီးကေတာ့ ေက်ာင္းဆရာ၊ဆရာမမ်ားသည္ တပည့္မ်ားကိုယ့္ဆီ က်ဴရွင္တက္ခ်င္လာေအာင္အသင္ အျပေကာင္းဖို႔၊ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေကာင္းဖို႔ႏွင့္အျခားေသာလိုအပ္ခ်က္မ်ားကိုပါ ျဖည့္ဆည္းဖို႔ၾကိဳးစားလာႏိုင္ပါတယ္။ဒီလိုေတြသာကိုယ့္အရည္အခ်င္းကိုယ္ ျဖည့္ႏိုင္လာတဲ့ဦးေရမ်ားလာရင္လည္း တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပညာေရး က႑ဟာ ေမွ်ာ္လင့္ထားသည္ထက္ပိုျပီး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ေကာင္းမြန္တိုးတက္လာတာကိုျမင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ဒီလို က်ဴရွင္သင္ခြင့္တရားဝင္ေပးျခင္းဆိုတာကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းဟာ ပညာေရးက႑ကို ထူးျပီးဒုကၡေရာက္စရာ အေၾကာင္းမျမင္ပါဘူး။မဟုတ္လည္း အားလံုးေသာ ဆရာ၊ဆရာမေတြ က်ဴရွင္ကိုေပၚတင္သင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူးလား..? ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပညာေရးက႑တိုးတက္ေအာင္ ေလွ်ာက္ရမယ့္လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုကိုေတာ့ ေရြးခ်ယ္ ၾကရေတာ့မွာပါ။

ပညာေရးကို အရွိန္နဲ႔ျမွင့္တင္ေပးျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းၾကီးရဲ႕ Long Term Plan ကိုပါ တိုက္ရိုက္အက်ိဳးေက်းဇူးျဖစ္ထြန္းေစမွာေသခ်ာပါတယ္။ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ ဆင္းရဲျခင္းသံသရာက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ ထြက္ေပါက္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးဟာ ပညာဆိုတဲ့ထြက္ေပါက္ ငယ္ေလးသာျဖစ္တယ္လို႔ကၽြန္မတကယ္ယံုၾကည္သလို ကမၻာအႏွံ႔ကပညာရွင္ေတြကလည္းယံုၾကည္ၾက လို႔ပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ သတိထားရမယ့္အခ်က္ တစ္ခုက ပုဂၢလိကပညာေရးေက်ာင္းေတြကိစၥပါ။ တစ္ခ်ိဳ႕၉တန္း၊ ၁၀ တန္းသင္တဲ့ေက်ာင္းေတြဆိုရင္ တစ္ႏွစ္စာပညာသင္ စားရိတ္ကို ၄၈ သိန္းႏွင့္အထက္ ေပးသြင္းရတယ္လို႔ ၾကားရပါတယ္။ ဒီေလာက္ေတာင္ေတာင္းတယ္ ဆိုေတာ့ သူတို႔ကဘယ္လိုServices ေတြေပးၾကသလဲ..။ျပီးေတာ့ အဲဒီေဘာ္ဒါေက်ာင္းမ်ားက သူတို႔အေပၚမွီခိုေနရတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ဝန္ထမ္းေတြႏွင့္ သင္ၾကားေရးဘက္က ဆရာ၊ဆရာမမ်ားကိုေရာ လစာဘယ္ႏႈန္းေလာက္ ေပးၾကသလဲ..။ တျခားဝန္ထမ္းေတြ ကိုေရာ ဘယ္လိုလစာမ်ိဳး ေပးၾကသလဲ..။ ဒါေတြကို ဘယ္လိုမူေတြ ေဘာင္ေတြခ်ျပီး ကြပ္ကဲၾကမလဲ..။ ဝန္ထမ္းေတြကို ေတာ့သာမန္မျဖစ္စေလာက္လစာေလးေတြေပးျပီး ေက်ာင္းတည္ေထာင္သူေတြက အိပ္ထဲခ်ည္းမညွာမတာ ထည့္ယူေနၾကတာ ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ စည္းကမ္းေတြကိုလည္္း အေသးစိတ္ ေရးဆြဲ ခ်မွတ္သင့္ပါတယ္။

ဤေနရာမွ တဆင့္ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပသည္။