ဒီေန႔ႏိုင္ငံတကာသတင္းတပုဒ္မွာ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္သတင္းတခု ေတြ႕ရတယ္။အီတလီဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း၊ မီဒီယာလုပ္ငန္းရွင္ ဘီလ်ံနာသူေဌးႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ ကမာၻ႔ထိတ္တန္း ေဘာလံုးကလပ္ ေအစီမီလန္အသင္း ပိုင္ရွင္ ဘာလူစကိုနီ တေယာက္ သူ႕သက္တမ္းတေလွ်ာက္ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားမႈ၊ အသက္မျပည့္သူနဲ႔ လိင္ဆက္ဆံမႈ အစရွိတဲ့ ရာဇဝတ္မႈမ်ိဳးစံု အစြပ္အစြဲခံ၊ တရားစြဲခံခဲ့ရတာေတြကို လြတ္ေအာင္ေရွာင္ခဲ့ႏိုင္ၿပီး ခုက်မွပဲ အခြန္ေရွာင္မႈနဲ႔ အျပစ္ေပးခံရေတာ့တယ္။ ဒါ ေတာင္ သူအယူခံဝင္မွာရယ္..၊ သူရဲ႕က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ၾသဇာအာဏာနဲ႔ ဓနအင္အားေၾကာင့္ တကယ္ေထာင္ထဲဝင္ရဖို႔က မေသခ်ာေသးဘူး။
သူရဲ႕ ေအစီမီလန္ေဘာလံုးအသင္းအေပၚ အားေပးမႈ၊ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးမႈကို ေဘာလံုးပရိသတ္..၊ ေအစီမီလန္အသင္းအားေပးသူ တေယာက္အေန နဲ႔ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြ တင္းၾကမ္းျပည့္ေနတဲ့ အရင္းရွင္ကမၻာမွာ ဥပေဒအထက္က အျမဲေန ထိုင္ခြင့္ရေနတဲ့ ဒီလိုလူမ်ိဳးဆိုတာ ဒီထက္ပိုတဲ့ အျပစ္ေပးမႈမ်ိဳးနဲ႔ ထိုက္တန္ပါတယ္..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုလို တခုခုနဲ႔ရေအာင္ အျပစ္ေပး ႏိုင္ၿပီဆိုေတာ့ ဝမ္းသာရပါမယ္။
အေမရိကားရဲ႕ အရက္ေရာင္းခ်၊ ထုတ္လုပ္ခြင့္ပိတ္ပင္တဲ့ Prohibition ကာလ (၁၉၂၀-၁၉၃၃) မွာ စနစ္တက်အုပ္စုဖြဲ႕က်ဴးလြန္တဲ့ Organised Crime ေတြေၾကာင့္ ခ်မ္းသာၾသဇာရွိခဲ့တဲ့ ခ်ီကာဂိုက နာမည္ေက်ာ္ မာဖီးယားေခါင္းေဆာင္ အယ္လ္ကပုန္း (Al Capone) ကို သူက်ဴး လြန္ခဲ့တဲ့ ေျမာက္ျမားလွတဲ့ရာဇဝတ္မႈေတြနဲ႔ အျပစ္မေပးႏိုင္ခဲ့ဘဲ.. အခြန္ေရွာင္မႈနဲ႔က်မွ ေနာက္ဆံုး သူ႔ကိုေထာင္ထဲထည့္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အယ္လ္ ကပုန္းဘဝ ေထာင္ထဲမွာပဲ အဆံုးသတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကိုေနာက္ခံထားၿပီး ၁၉၈၇ မွာ ေဟာ္လီးဝုဒ္ က “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” ဆိုၿပီး ႐ုပ္ရွင္ဇာတ္လမ္း ႐ိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္က ဥပေဒအထက္ကိုေရာက္ေနလုိ႔ ဘယ္လိုမွအေရးယူအျပစ္ေပးလုိ႔မရျဖစ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံ့မ်က္ႏွာဖံုး..၊ ၿမိဳ႕မ်က္ႏွာဖံုး..၊ ဂုဏ္သ ေရရွိ၊ လူႀကီးလူေကာင္း (လုိ႔ဆိုၾကတဲ့) အေအးခန္းထဲက သူခိုး၊ ဓါးျပ အႀကီးစားႀကီးေတြကိုဆိုလိုတာ ျဖစ္တယ္။
ေနာက္ အဓိပၸာယ္ဆိုလိုခ်က္တမ်ိဳးက ဇာတ္လမ္းထဲမွာ (အျပင္က တကယ္ပါဝင္လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ဥပေဒဘက္ေတာ္သားလူေတြကိုအေျချပဳတဲ့) အယ္လ္ကပုန္းကို တရားဥပေဒေရွ႕ေမွာက္အေရာက္ပို႕ႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားတဲ့အဖြဲ႕ရဲ႕ သတိၱ၊ စိတ္ဓာတ္၊ သမာဓိ၊ အက်င့္စာရိတၱကို ဂုဏ္ျပဳ မွည့္ေခၚျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။ သူတို႕အဖြဲ႕ဟာ အယ္လ္ကပုန္းရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈမ်ိဳးစံု၊ အသက္အႏၱရာယ္အထိ လုပ္ၾကံမႈမ်ိဳးစံု နဲ႔ လာဘ္ထိုးမႈ ေတြကို ၾက့ံၾက့ံခံႏိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” လုိ႔ ခ်ီကာဂိုမွာ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တယ္။ ဒီအဖြဲ႕မွာ ဗဟိုျပည္ေထာင္စု စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး အဖြဲ႕ႀကီး (အက္ဖ္ဘီအိုင္) က အယ္လ္ကပုန္းကို ဖမ္းႏိုင္ဖို႔ ခ်ီကာဂိုကို အထူးတာဝန္နဲ႔ ေစလႊတ္လိုက္တဲ့ အထူးစံုေထာက္ (ကီဗင္ေကာ္စနာ) နဲ႔ သူ႕လက္ေထာက္ရယ္..၊ ေဒသခံ အက်င့္သိကၡာရွိ၊ လာဘ္မစားတဲ့ ပင္စင္ယူခံနီး ရဲအိုႀကီးတေယာက္ (ေရွာင္ကြန္နရီ) ရယ္..၊ ရဲသင္တန္း ကေနၿပီး ဒီတာဝန္အတြက္ စိတ္ႀကိဳက္ေရြးေခၚလိုက္တဲ့ ရဲအရာရွိေပါက္စတေယာက္ (အင္ဒီဂါစီယာ) ရယ္ ပါဝင္တယ္။ အယ္လ္ကပုန္း အျဖစ္ ေရာဘတ္ဒီနီယိုကသ႐ုပ္ေဆာင္တယ္။
(စကားခ်ပ္ – ဒီဇာတ္ကားဟာ ဂ်ိမ္းစဘြန္းမင္းသားႀကီး ေရွာင္ကြန္နရီရဲ႕ တခုတည္းေသာ ေအာ္စကာ (ဇာတ္ပို႔) ဆုရဇာတ္ကား ျဖစ္တယ္။)
အထူးစံုေထာက္ ခ်ီကာဂိုကို စေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ခ်ီကာဂိုကို အယ္လ္ကပုန္းက အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္လုိ႔ေတာင္ဆိုႏိုင္တယ္။ ျပည္နယ္ အစိုးရတဖြဲ႕လံုး၊ တရားေရး ဌာန၊ ရဲအပါအဝင္ ဥပေဒအဖြဲ႕အစည္းအားလံုးဟာ အႀကီးအက်ယ္ အက်င့္ပ်က္ျခစားေနၿပီး ေနရာတိုင္းကို အယ္လ္ကပုန္းက ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္တယ္။ သာမန္ျပည္သူ လက္လုပ္လက္စားေတြဟာ အယ္လ္ကပုန္း မာဖီးယားအဖြဲ႕ရဲ႕ မတရားညႇင္းဆဲ၊ ဆက္ေၾကးေကာက္၊ မိုက္ေၾကးခြဲဒဏ္နဲ႔ အႏိုင္က်င့္ လုယက္၊ သတ္ျဖတ္၊ ၿခိမ္းေျခာက္မႈဒဏ္ေတြကို ခါးစည္းခံေနရတယ္။ ေဒသခံ ရဲအဖြဲ႕ ကိုယ္တိုင္က အယ္လ္ကပုန္းဘက္ကရွိေနတဲ့ အဲလိုအေနအထားမွာ အထူးစံုေထာက္ဟာ ဒီ ေဒသခံရဲအဖြဲ႕ကလူေတြနဲ႔ပဲ အယ္လ္ကပုန္းကို ဖမ္းဖို႕ႀကိဳးစာေနရတဲ့အတြက္ မေအာင္မျမင္ျဖစ္ေနတယ္။
တေန႔မွာ မထင္မွတ္ဘဲ သီလသမာဓိစင္ၾကယ္တဲ့ အေတြ႕အၾကံဳရွိ ရဲအိုႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ပူေပါင္းပါဝင္ကူညီမႈရခဲ့တယ္။ ရဲအိုႀကီးရဲ႕ အၾကံ ဉာဏ္နဲ႔ အက်င့္ပ်က္ျခစားေနတဲ့စနစ္အဖြဲ႕အစည္းထဲကို မဝင္ရေသးတဲ့၊ တနည္းအားျဖင့္ စနစ္နဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္က အက်င့္ပ်က္ေစေအာင္ ဖ်က္စီးျခင္းမခံရေသးတဲ့ ရဲသင္တန္းတက္ေနဆဲ ရဲအရာရွိေလာင္း အသစ္စက္စက္တေယာက္ကို အဖြဲ႕ထဲကို ေခၚတာဝန္ေပးခဲ့တယ္။ ဗဟို အစိုးရကလည္း အထူးစံုေထာက္အတြက္ လက္ေထာက္တေယာက္ ပို႔ေပးခဲ့တယ္။
သူတို႔အဖြဲ႕ အမ်ိဳးမ်ိဳးႀကိဳးစားၿပီး အယ္လ္ကပုန္းရဲ႕ အရက္ေမွာင္ခုိအပါအဝင္ တရားမဝင္လုပ္ငန္းေတြကို ဖမ္းဆီးစစ္ေဆးၾကေပမယ့္ အယ္လ္ကပုန္းရဲ႕ တပည့္အဆြယ္အပြားေတြကိုသာ ေထာင္ခ်အျပစ္ေပးႏိုင္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္အယ္လ္ကပုန္းကို တရားရံုးတင္ ဥပေဒအရ အေရးယူအျပစ္ေပးႏိုင္ဖို႔ သက္ေသအေထာက္အထား ခိုင္ခိုင္လံုလံု ရွာမရျဖစ္ၾကရတယ္။ အထူးစံုေထာက္ရဲ႕ လက္ေထာက္က စာရင္းအင္း ပညာရွင္လည္းျဖစ္ေတာ့ သူ႔အၾကံေပးမႈနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာ အယ္လ္ကပုန္းကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဝင္ေငြခြန္ေရွာင္ေနမႈနဲ႔ တရားရံုးတင္ စစ္ေဆး ႏိုင္ခဲ့ၿပီး ေထာင္ဒဏ္အျပစ္ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူရဲ႕မာဖီးယားဂိုဏ္းလည္း အင္အားနည္း ယိမ္းယိုင္ပ်က္စီးသြားခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ခ်ီကာဂိုက သာမန္လူထု လူတန္းစားအသီးသီးလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို ျပန္လည္ခံစားရရွိလာရတယ္။
ဗမာျပည္မွာလည္း “ဘာလူစကိုနီ အႀကီးစားေတြ”..၊ “အယ္လ္ကပုန္းထက္ ပိုသာဆိုးေတြ” ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္ႀကီးထြားခြင့္ရေနခဲ့..၊ ရေနဆဲ.. ျဖစ္တယ္။ သူတို႕ဟာ တိုင္းျပည္ကိုေရာင္းစား၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာ၊ အာဏာနဲ႔ေငြေၾကးကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ဥပေဒအထက္မွာ တသက္လံုးေနခြင့္ရေနတယ္။ သူတို႔ ရရွိခံစား၊ စံစားေနရတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ေလာကနိဗၺာန္္ဟာ ျပည္သူေတြဆီက ဓါးျပတိုက္သလို အဓမၼ နည္းနဲ႔ ယူထားတဲ့အရာေတြသာ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ ဒီလိုရလာတဲ့ ေငြေၾကးနဲ႔ အာဏာကို ခိုင္သထက္ခိုင္ျမဲေအာင္ ထပ္ဆင့္တည္ ေဆာက္ၿပီး တိုင္းျပည္မွာ လူေပၚလူေဇာ္လုပ္၊ လူႀကီးလူေကာင္း၊ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္း၊ ဘုရားဒါကာ ဟန္အျပည့္နဲ႔ေနထိုင္ခြင့္ ရေန တယ္။
လွပျဖဴစင္သေယာင္ရွိတဲ့ ပုလဲလံုးေလးတြဟာ တကယ္ေတာ့ ကမာေကာင္ေလးေတြ ေသလုေျမာပါးခံစားေပးဆပ္ၿပီးမွ ျဖစ္လာတဲ့ ေသြး မ်က္ရည္ေတြျဖစ္တယ္။ အလားတူပဲ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ဘ႑ာ၊ ဓန၊ အရင္းအျမစ္ေတြကို စိတ္တိုင္းက် လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ယူငင္သံုးစြဲ၊ ေရာင္းခ်၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာခြင့္ရၿပီး ခ်မ္းသားၾကြယ္ဝလာတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ႔ အေဆာင္အေယာင္ ပစၥည္းဥစၥာေတြဟာလည္း ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစား နင္းျပား လယ္သမား၊ အလုပ္သမား နဲ႔ သာမန္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေသာကမ်က္ရည္၊ ေမာဟ ေခြၽးေပါက္၊ ေဒါသနဲ႔ နာၾကည္းရင္းထြက္ခဲ့ရတဲ့ ေသြးစက္ ေတြသာ ျဖစ္တယ္။
ဒီလို ျပည္သူ႔ေသြး၊ ေခၽြး၊ မ်က္ရည္ေတြ စြန္းထင္းေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ စည္းစိမ္၊ အာဏာနဲ႔ အတၱ၊ ေလာဘ၊ ရမၼက္ႀကီးတဲ့ လက္ႀကီးေတြရဲ႕ ထိန္း ခ်ဳပ္မႈကို တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ တြန္းလွန္ဖယ္ရွားၿပီး သူတို႕ကို တရားဥပေဒရဲ႕ ေအာက္ကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ ဒါမွသာ ဒီမိုကေရ စီနဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအေၾကာင္းကို အာေပါက္မတတ္ ေအာ္ေအာ္ေနၾကတဲ့ ဒီလိုေခတ္မွာ တကယ့္ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ အသီးအပြင့္ကို အဖိႏွိပ္ခံနင္းျပား ျပည္သူအပါအဝင္ တိုင္းျပည္ရဲ႕လူထု၊ လူတန္းစားအသီးသီး ခံစား စား သံုးခြင့္ရမွာ ျဖစ္တယ္။
လက္ေတြ႕မွာ ဒီလိုရရွိႏိုင္ဖို႔က စနစ္ကို အျမစ္ျပတ္ ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ဦးေဆာင္မႈရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္လိုတယ္။ “ထိလုိ႔မ ရသူမ်ား” ထဲကလိုဆိုရင္ အထူးရဲစံုေထာက္လိုေပါ့။ ဒါ့အျပင္ေခါင္းေဆာင္ကို ပံ့ပိုးေပးႏိုင္တဲ့ အေမွ်ာ္အျမင္ရွိ၊ အက်င့္၊ သီလ၊ သိကၡာ၊ သမာ ဓိျပည့္စံုတဲ့ ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ေတြလည္းလိုတယ္။ “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” နဲ႔ဆိုရင္ ရဲအိုႀကီးနဲ႔ လက္ေထာက္လိုေပါ့။
အသားက် အျမစ္တြယ္ေနတဲ့ ျပင္းထန္အားႀကီးတဲ့စနစ္ဆိုးတခုကို တြန္းလွန္ၿဖိဳဖ်က္ရာမွာ အဓိကအက်ဆံုးကေတာ့ “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” ထဲ က စနစ္ဆိုးရဲ႕ဖ်က္ဆီးျခင္းမခံရေသးတဲ့ ရဲအရာရွိေပါက္စလို အရည္အခ်င္းျပည့္၊ ပညာ၊ စာရိတၱ၊ သတၱိ မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္တဲ့ လူငယ္ လူရြယ္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြ အမ်ားအျပားေပၚထြန္းလာဖို႔ျဖစ္တယ္။
ဒီသံုးခ်က္ အလံုးစံုျပည့္စံုလာရင္ စနစ္ဆိုးနဲ႔လူဆိုးေတြကို အျမစ္ျပတ္ေတာ္လွန္၊ ေျမျမႇဳပ္သၿဂႋဳဟ္ႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီသံုးခ်က္၊ တနည္းအားျဖင့္ လူအုပ္စု အမ်ိဳးအစားသံုးစုဟာ စနစ္ဆိုးရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ လာလ္လာဘ/ရာထူးေတြနဲ႔ ျမဴဆြယ္ျခင္း စတဲ့ ဖ်က္ဆီးျခင္းပံုစံမ်ိဳးစံုကိုေတာ့ ၾကံၾကံခံ ခိုင္ႏိုင္ဖို႔လိုတယ္။ သူတို႔ဟာ “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” ျဖစ္ဖို႔ မျဖစ္မေနလိုတယ္။ ဘယ္လို အရာမ်ိဳးနဲ႔မွ ဖ်က္ ဆီးလုိ႔မရတဲ့ ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” ျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုတယ္။ ဒါမွသာ ဥပေဒရဲ႕အထက္ေရာက္ေနတဲ့ အျခား “ထိလုိ႔မရသူမ်ား” လူ တန္းစားနဲ႔ စနစ္ဆိုးကိုပေပ်ာက္ေအာင္ ေတာ္လွန္ျပဳျပင္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္။
“ထိလုိ႔မရသူမ်ား” ဆိုတာဟာ ေလာကပါလတရားနဲ႔ ျပည္စံုတဲ့ တရားဥပေဒဘက္ေတာ္သား ျပည္သူနဲ႔ ျပည္သူ႔ဝန္ထမ္းေတြသာ ျဖစ္ရမွာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ခုေလာေလာဆယ္ အခ်ိန္အထိ “ထိလုိ႔မရျဖစ္ေနဆဲ” ျဖစ္တဲ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ ေကာင္းစားေနဆဲ စစ္ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ၊ မုဒိမ္းေကာင္ေတြ၊ သူခိုးဓါးျပအႀကီးစားေတြ၊ ျပည္သူ႔ဂုတ္ေသြးကိုစုပ္ရင္း မိုက္႐ိုင္း ထြားက်ိဳင္းေနတဲ့ ေသြးစုပ္ဖုတ္ ေကာင္လိုေကာင္ေတြ ဥပေဒလက္ေအာက္ေရာက္ ထိုက္တန္တဲ့ အျပစ္ေပးမႈမ်ိဳး အျမန္ဆံုးစီရင္ႏိုင္ဖို႕ ႀကိဳးစားၾကပါစို႕…။ အနည္းဆံုးေတာ့.. အခြန္ေရွာင္မႈနဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့..။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
Still they have a license to do whatever they like including killing people. I think we need a dynemic leader not like Daw Suu because she is so weak.
Right 100% support,and appreciate your article.This is the true story happened in BURMA.
စာေရးသူကို ဒီေဆာင္းပါးအတြက္အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အမွန္တရားဆိုတာ ေလာကထဲမွာအၿမဲရိွေနမွာေသခ်ာပါတယ္။ဆက္ၿပီးေရးပါအံုး။
ျမန္မာနိုင္ငံမွာလဲ ထိလုိ.မ၇တဲ.သူေတြအျမန္ဆုးံေပါ္ ္ေပါက္လာနိုင္ပါေစလို.့ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ႔မ်ိဳးဆက္ေတြက အင္အားေကာင္းေနေတာ့ ထိလို႔မရတဲ့သူေတြ ပိုမ်ားလာဖို႔ဘဲရိွတယ္။ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုတဲ့ နာမည္ကိုေတာင္ သူတို႕က သူတို႔စိတ္ၾကိဳက္နာမည္တပ္ခ်င္ေနၾကတာပါ။ သူတို႕ကိုေခ်မွဳန္းပစ္္္ဖို႕ထက္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာတင္တစ္စစီျဖစ္သြားေတာ့ ဟမဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ကိုကာကြယ္ဖို႔အတြက္ အရူးေတြကို ဆက္ျပီးအုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္မေပးမွဘဲရေတာ့မယ္။ဒါမွမဟုတ္လည္း တို႔ျပည္သူေတြအားလံုး ဒိႏိုင္ငံကထြက္သြားမွဘဲေစာက္ရူးေတြလက္ေအာက္ကလြတ္ေတာ့မယ္။
ေခါင္းေဆာင္အဆက္ဆက္နဲ႔ ရာထူးၾကီး လက္ကိုင္ရွိသူေတြဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးကို အေပၚစစ္မွန္တဲ့ ေစတနာတရား နဲနဲေလးရွိမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ျမန္မာျပည္ၾကီး ဒီေလာက္အဆင့္အတန္း နိမ့္စရာ အရွိပါဘူး။ စိတ္ေစတနာ ေခါင္းပါးၿပီး အာဏာ၊ ပါ၀ါနဲ႔ မိမိခ်မ္းသာဖို႔ပဲ ၾကည့္တတ္ၾကသူေတြက ေနရာတိုင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္ခြင့္ရေနသေရြ႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီဘ၀ေတြက ကၽြတ္လြတ္ဖို႔ မရွိဘူးလို႔ပဲ ျမင္မိတယ္။ တစ္ခါ တစ္ခါ စိတ္နာလြန္းလို႔ အေပၚက ကိုကိုေျပာသလို ဒီႏိုင္ငံက ထြက္သြားမွမွပဲ ၿပီးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိး ျဖစ္မိတယ္။ ဆိုးတာက သူတို႔ေတြ ထင္တိုင္းအုပ္ခ်ဳပ္လာတာ ရာစုႏွစ္ တစ္၀က္ေလာက္က်ဳိးလို႔ တိုင္းျပည္က ဘာမွ တိုးတက္မႈမရွိတာကို အမွန္တိုင္းမျမင္ဘဲ သူတို႔ပဲသိ၊ သူတို႔ပဲတတ္၊ သူတို႔ပဲ တိုင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲစိတ္ရွိ၊ သူတို႔အဖြဲ႔အစည္းသာလွ်င္ အလံုးစံု မွန္ကန္ေနၾကသူေတြလို႔ အယူစြဲေနတာက တိုင္းျပည္ဖြတ္ျဖစ္ရျခင္းရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းပဲ။