စက္တင္ဘာ ၅၊ ၂၀၁၂
႐ုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ရင္႐ႈပ္
လူစင္စစ္ဟာ ေရမရွိတဲ့ေခ်ာင္း ႏွာေခါင္းေဖာ္ ေဒါင္းသြားတယ္ …။
သီခ်င္းေတြကို မပ်င္းမရိႀကိဳးညႇိ
ညီမွ်ျခင္းေတြ တေၾကာင္းၿပီးတေၾကာင္း ညီညီညာညာညာညႇိလို႔
ၿငီးေငြ႔တဲ့ဘဝကို သီခ်င္းအလိုက္ေတြထဲ တပိုဒ္ခ်င္းခြဲၿပီး ထိုးသိပ္တယ္ …။
စိတ္လက္ေနသာတဲ့ေန႔ေတြမွာ
ရာသီဥတုေကာင္းတဲ့ ပို႔စ္ေမာ္ဒန္ကဗ်ာတေၾကာင္းေလာက္ကို
ဦးေႏွာက္ခန္းမထဲ တလႊာခ်င္းေဖာက္ထဲ့တယ္ …။
တခါတေလ
ကမာၻေျမရဲ့ ေရာက္တတ္ရာရာ အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာဆီမွာ ရပ္တန္႔မေနေအာင္
အနံ႔အသက္ေကာင္းတဲ့ ေကာ္ဖီပူခါးခါးတခြက္ေလာက္ ေဖ်ာ္ေသာက္ၿပီး
ေတာ္ကီအေဟာင္းေတြကို ေရလာတဲ့ ေျမာင္းေဘးေမွ်ာပစ္တယ္ …။
အေျပာင္းအလဲျဖစ္ေအာင္ တေန႔မွာ အက်ႌအသစ္ႏွစ္စံုေလာက္လဲဝတ္ၿပီး
ခရီးသြားဟန္လႊဲေခတ္ကို ေဘာင္းဘီလုပ္ဝတ္မိတယ္ …။
ဘယ္လိုပဲ ဘာျဖစ္တယ္ေျပာေျပာ
သတင္းေလအတုမွာ နား ႏွာေခါင္းနစ္ေနတဲ့ လူ႔ဘဝေလာက္
ေနာက္က်ိတဲ့ အိုင္ပ်က္မရွိေသးတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ …။
ခ်ဳပ္႐ုိးေစာင္းေနတဲ့ဒုကၡကို ညီေအာင္ညႇိၿပီး တီးခတ္ေနရတဲ့အရသာဟာ
လွ်ာမွာျမက္ေပါက္ေနတဲ့ေန႔ေတြနဲ႔ တထပ္တည္းပဲ
တဲတဲေလးက်န္ေနတဲ့ အသံေတြက
ကပ်ာကယာ ကာလာေျပာင္းတဲ့ ဖေယာင္းတိုင္မီးေတြရဲ့ေအာက္မွာ
ေကာ္ပီပ႐ုိမိုးရွင္းေတြကို ေဘာင္ခတ္ၿပီး
ဆိုင္းဘုတ္ေျပာင္း ေၾကာ္ျငာေတြ ခဏခဏဝင္ထိုးလို႔
မ်က္စိေတြ တြင္တြင္ယားယံၿပီး
နား ႏွာခါင္းနဲ႔လည္ေခ်ာင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးအလက္ဂ်စ္ေတြက ေစးပ်စ္ပ်စ္နဲ႔
နားမ်က္စိနဲ႔ပါးစပ္ကို ပလာစတာကပ္ၿပီး
ကိုယ့္အသက္ကိုယ္ ဖက္နဲ႔ထုပ္ထားရတဲ့ေခတ္မွာ
ငါဟာ အရစ္ျပဳန္းေနတဲ့ စစ္႐ံႈးသူတေယာက္ေပါ့ …။
အျပစ္နဲ႔အမုန္းကို စာဖြဲ႔ဖို႔ေလာက္ဆိုရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္က စာမသင္ခဲ့ပါဘူး
မူးေနာက္ေနတဲ့ နံရံေတြေပၚမွာ
ဒူးေထာက္ေနၾကတဲ့ သကၠရာဇ္ေတြက တစိမ့္စိမ့္ တလိမ့္လိမ့္နဲ႔
၂၄ ႏွစ္မွာ ၂၄ ပစၥည္းကိုပဲ သက္ေစ့ရြတ္ဖတ္ရမလိုလို
ေန႔ရက္ေတြေမ့ေနတဲ့ အမူးသမားတေယာက္ျဖစ္မယ္ဆိုရင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
