အခ်စ္ကုထံုး
ကံထြန္းသစ္၊ ၾသဂုတ္ ၁၀၊ ၂၀၁၂
” ပီယေတာ ဇာယေတေသာေကာ၊ ပီယေတာ ဇာယေတ ဘယံ၊
ပီယေတာ ဝိပၸမုတၱႆ၊ နတၳိေသာေကာ ကုေတာ ဘေယ “
(ဓမၼပဒ)
အခ်စ္ႏွင့္သက္ေရာက္မွဳ သို႔မဟုတ္ အခ်စ္ႏွင့္အႏၱရာယ္ တို႔ကို အေစာဆံုး ေထာက္ျပခဲ႔သူမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာပင္၊ B.C ေျခာက္ရာစုကပင္ဟု အထက္ပါ ဂါထာငယ္ကို သာဓကျပဳပါမည္။
ခ်စ္ျခင္းေၾကာင့္ ေသာကျဖစ္ရ၊ ေဘးဒုကၡတို႔ၾကံဳရကာ အခ်စ္မွလြတ္ေျမာက္လွ်င္ေတာ့ ေသာကလည္း ၿငိမ္း၊ ေဘးလည္းမရိွ…တဲ့။
စႏၵကိႏၷရီတို႔မ်က္ရည္၊ ကိုဒါသအတြက္ မပဋာ၏ေသာက၊ သစၥာရွာဖို႔ ျမင္းစီးထြက္ခြာသြားသူအတြက္ ယေသာဓရာ၏ အလြမ္း၊ ဂ်ဴးလိယက္အတြက္ ရိုမီယို၏ေဘး၊ မစၥစ္ဆင္မဆင္အတြက္ ထီးနန္းေဝးခဲ႔ရသူ အက္ဒြက္ဘုရင္ …စသည္ … စသည္ …။
နိပါတ္ေတာ္မွာပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ဒ႑ာရီမွာပဲ ရွဳရွဳ၊ သမိုင္းထဲမွာပဲ ေမွ်ာ္ေမွ်ာ္၊ ပစၥဳပၸန္မွာပဲ ေငးေငး၊ အခ်စ္ေဘးသင့္ခဲ႔သူေတြ၊ သင့္ေနသူေတြ အစုႏွင့္အေဝး၊ ဒုႏွင့္ေဒးပင္။
ထိုမ်ားျပားစြာေသာ သာဓက ေတြထဲတြင္ သူပါလိမ့္မည္ဟု မထင္ခဲ႔၊ ေယာင္၍မွ်ပင္ မေတြးမိခဲ႔၊ ယခုေတာ့မူ …။
ပထမမူ အၾကားသတင္း၊ ကမာရြတ္ လွည္းတန္းမွာ ဆရာဝန္မေလးတေယာက္ကို လူတဦးက ဓာတ္ဆီေလာင္း၊ မီးရိွဳ႕လို႔တဲ႔ ။ ဘုရား … ဘုရား … ဘုရား … ဒါေလာက္ေတာင္ စရိုက္ဆိုးေတြ ထြန္းကားေနၿပီလား။
အြန္လိုင္းကို ကိုယ္တိုင္ဖတ္လိုက္ေတာ့ … ” ရည္းစား ” ဆိုေသာ အသံုးအႏွဳန္းေလးကို သတိျပဳမိကာ ေအာ္ … ဒီလူႏွယ္ … စိတ္မသက္မသာျဖစ္မိယံုသာ။ ထိုသူ၏ နာမည္ကိုေတြ႕မိေတာ့ … အသိေတြထဲမွာ သည္နာမည္ရွင္ ႏွစ္ဦးရိွေနတာ ကို အမွတ္ရသည္။
စကားဝိုင္းေတြမွာ မိုက္မဲသူဟု သတ္မွတ္ကာ၊ ေဆးရံုတင္ထားရသူ ဆရာဝန္မေလးကိုေတာ႔ သနားၾကသံေတြ ၾကားေနရသည္။ ကိုယ္ကေတာ့ အခ်စ္ေဘးသင့္သူတစ္ေယာက္ဟုသာ။
ေနာက္ေန႔မွာေတာ႔ ဆရာဝန္မေလး မီးသင့္ဒဏ္ႏွင့္ ေသဆံုးသြားေၾကာင္း သတင္းတက္လာသည္။ အားလံုးက စိတ္မေကာင္းၾက၊ ရည္းစားဆိုသူကိုလည္း အမ်က္ပိုၾက။ အဲဒီသတင္း ဖတ္ေနစဥ္မွာပင္ ကြန္ျပဴတာေထာင့္မွာ Email တခု တက္လာ၍ ဖြင့္လိုက္ရာ …
” သတင္းဆိုးပါဘုရား ” ၊
ေခါင္းစီးေၾကာင့္ ထိတ္ကနဲျဖစ္သြားသည္။
ဘာမ်ားပါလိမ္႔၊
” ဘုန္းဘုန္း … ကိုလြင္ဦးတို႔ စိတ္မထိန္းႏိုင္ျဖစ္ၿပီး … ”
သူ႕သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္တပည့္ ဧခိုင္၏ ေၾကကြဲေမးလ္ … ေအာ္ … ကိုယ့္အသိ ႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ ဘယ္လိုမွထင္မထားခဲ႔၊ တေလာကပင္ သူႏွင့္ Chatting ထိုင္ခဲ့ေသး၊ သူက စကၤာပူ ေရာက္ေနခဲ့တာပဲ၊ ဘယ္လိုကဘယ္လို …။
ဘုန္းဘုန္း ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို႔ေပးပါဦး … တဲ့။ ေလာေလာဆည္ေတာ့ ကိုယ့္ေမတၱာသည္ ကိုယ့္ရင္ကိုပင္ ေအးျမေစႏိုင္စြမ္းမည္မထင္။
သူ႔နာမည္ကို ဖြဖြရြတ္ေနမိသည္။ ျဖစ္ရေလ … ဘာလို႔မ်ား စိတ္လိုက္မာန္ပါျပဳ … အင္း …
၂၀၀၆ … ခုႏွစ္ဆီက ကိုယ့္ထံကိုေရာက္လာတတ္သည့္ ေရေၾကာင္းတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေလးတသိုက္၊ ကိုဧခိုင္ (စိုင္းျပင္း)၊ ေက်ာ္သူဟန္၊ ကိုစံသို႔ဝ္္၊ ဘိုေတာက္ႏွင့္ … ကိုလြင္ဦးဆိုသည့္ … သူ …။
စာအလြန္ဖတ္ေသာ၊ တိုးတက္ေသာအျမင္ရိွေသာ၊ ပညာေတာ္ေသာ၊ ရိုးသားတည္ၿငိမ္ေသာ လူငယ္ေလးမ်ား။ ထိုအထဲတြင္ ဘာသာတရားကိုင္းရိွဳင္း၍ ႏိွမ့္ခ်တတ္ေသာသူ႔ကို သတိျပဳမိသည္။
ကိုယ္တို႔တေတြ ေမတၱာအေၾကာင္းေတြ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကသည္။
ေမတၱာဆိုတာ … တဦးကိုတဦး မလွည့္စားျခင္း၊
တဦးကိုတဦး မထီမဲ့ျမင္ မလုပ္ျခင္း၊
တဦးဆင္းရဲမွဳကို တဦးက အလိုမရိွျခင္းကိုေခၚေၾကာင္း …
ဒီသေဘာထားသံုးရပ္ကို အက်ိဳးလိုလားမွဳႏွင့္ယွဥ္ၿပီး ႀကီး၊ ငယ္၊ အလတ္၊ ဆူ၊ ၾကံဳ႕၊ အလတ္၊ နီးေန၊ ေဝးေန စသည့္ သူေတြအေပၚမွာ ထားျခင္းကိုပင္ ေမတၱာထားသည္ေခၚေၾကာင္း။ ဒါကိုပင္ ေက်းဇူးရွင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက
” လူအခ်င္းခ်င္း လွည့္ပတ္ျခင္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ …
အထင္ေသးျခင္း အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ …
ဆင္းရဲလိုျခင္း အခ်င္းခ်င္း၊ ကင္းရွင္းၾကပါေစ … ”
လို႔ လကၤာသီခဲ့ေၾကာင္းေတြ …
ေနာက္ၿပီး … ျမတ္စြာဘုရားေဟာသည့္ မတရားမွဳ မေကာင္းမွဳကို၊ မေကာင္းမွဳမွန္း ရွဳျမင္ရဲဖို႔၊ ရွဳျမင္ၿပီး ၿငီးေငြ႕ဖို႔၊ ၿငီးေငြ႕ၿပီး စက္ဆုတ္ရြံမုန္းဖို႔၊ ရြံမုန္းၿပီး လြတ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ဆိုရာမွာ ေခါင္းေဆာင္ေမွ်ာ္တတ္သည့္ ကိုယ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ အေၾကာင္း၊ မိမိသည္ပင္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေတြ ဆရာတပည့္လည္းမက်၊ မိတ္ေဆြလညး္မကသည့္ ကိုယ္တို႔တေတြ မျပတ္ေဆြးေႏြးခဲ့ၾက။
သည္လိုႏွင့္ ယံုၾကည္မွဳေတြခိုင္ခဲ့ၾက၊ ရင္းႏွီးမွဳေတြပိုခဲ့ၾက၊ သမိုင္း၏ အစိတ္အပိုင္းတခုထဲကို တိုးဝင္ခဲ့ၾက၊ ေနာက္ေတာ့ သီၾကိဳးျပတ္သည့္ ပုလဲေတြလို ႀကဲျပန္႔သြားၾက၊ ကိုယ္က အေဝးဆံုးဆီ လြင့္စင္သြားခဲ့ရ၊ ခုေတာ႔ ဒီေကာင္ေလးက ကိုယ္႔ထက္ သာ၍ေဝးရာဆီကို ထြက္ခြာသြားရဦးမွာလား …၊ ဘုရား … ဘုရား … ဘုရားမ လို႔၊ မျဖစ္ပါေစႏွင့္၊ အခ်စ္ကိုေစာင့္ေသာ ဗီးနပ္စ္ နတ္သမီးသည္ ငယ္သူတို႔အခ်စ္ကို စာနာတတ္၊ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ပါေစသား …။
ဒီေန႔မွာေတာ့ ကိုယ္တို႔စိတ္ကို ပို၍ထိေစသည့္ သတင္းေနာက္ဆက္တြဲ တက္လာျပန္သည္။ အင္ဂ်င္နီယာဖခင္ႏွင့္ ဆရာဝန္မိခင္တို႔၏ တဦးတည္းေသာသား၊ ေရွ႕ေနႏွင့္ ေဆးလိပ္ခံုပိုင္ရွင္တို႔၏သမီး … တို႔၏ ငယ္ခ်စ္သံေယာဇဥ္ဘြဲ႕၊ ေလးႏွစ္ေလးမိုး ရပ္ျခားေျမေဝး ခ်စ္သူအတြက္ ဥစၥာရွာသြားေသာေကာင္ေလး ျပန္လာေသာအခါ ခ်စ္သူ၏ ေသြဖီမွဳႏွင့္ တိုးေလေသာအခါ … ရင္ကိုေလာင္ေသာမီးမွ ဘဝကိုပါ ၾကြမ္းေစခဲ႔ပါေပါ႔လား၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ေဘးသည္သင့္ခဲ့ၿပီ။
ေမာင္က ပုဒ္မမ်ားစြာႏွင့္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ၊ ေမက … တမလြန္ဆီ၊ တဦးက အသက္ဆံုး၊ က်န္တဦးက ဘဝေသ၊ ေနာက္ဆံုးသက္ငင္ခ်စ္အျဖစ္ ေမက မွာသြားသတဲ့၊ သူ႔ခ်စ္သူကို ခြင့္လႊတ္ေပးၾကပါ … တဲ့၊ သူကလည္း ခြင့္လႊတ္သြားပါသတဲ႔။
သူ႔ဆႏၵအတိုင္း ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကပါေစ၊ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ၾကပါေစ၊ ဒါေပမယ့္ …… ။
ေအာ္ … အခ်စ္ … အခ်စ္ …
အသံုးတတ္လွ်င္ေဆး၊ မသံုးတတ္လွ်င္ေဘးပါကလား၊
ဆင္ျခင္တံုတရားေတြ၊ အသိပညာေတြကို ကြယ္ေပ်ာက္ေစတတ္သည့္ေဘးႀကီးပါကလား၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ဘုရားရွင္က ပီယေတာ ဇာယေတ ဘယံ တဲ့၊ ငယ္သုူတို႔နယ္မွာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အဆာက်ယ္ေနဦးမွာပါလိမ့္။ တကယ္လို႔ Chatting ထိုင္တုန္းကသာ အေၾကာင္းစံုသိခဲ့ရလွ်င္
ကာမေရာဂါ၊ ဝမ္းတြင္းနာကား
ကုရာနတၳိ၊ ေဆးမရိွဘူး
မိမိ ပညာ ၊ သတိ သာလွ်င္
မဟာ ၾသသဓ၊ ေဆး မည္စြ … လို႔
ကိုယ့္ညီကို ေျပာျဖစ္ခဲ့မည္ အမွန္၊
ယခုေတာ့မူ ……. ။
07-06-2012
1:40 A.M
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
အဓိကမိမိစိတ္မထိန္းနိုင္လွ်င္မွားတတ္သည္ကိုသာဓကၿပဳသင့္သည္သာအမွန္ၿဖစ္ပါ၏။