အယ္ဒီတာ့လက္ေရး ၁၃
ေခတ္သစ္ ႏိုုင္ငံေရးျဖတ္ေလးျဖတ္နဲ႔ ျမန္မာ့ဒီမိုုကေရစီ လူ႔ေဘာင္သစ္ ဆီသိုု႔
ေမာင္ရစ္၊ ဇူလိုုင္ ၆၊ ၂၀၁၂
ဘယ့္ႏွယ္ … ဘာလိုုခ်င္လဲ … “ဒီမုုိကေရစီ” လိုု႔ လည္ပင္းေၾကာၾကီးေတြ ေထာင္ထလာေအာင္ ၾကဳံးေအာ္ခဲ့သူေတြက အခုုလိုုမ်ဳိး “ဘာလိုုခ်င္လဲ” လိုု႔ ဟိုုဖက္ကလာေမးေတာ့ အသံေလး ေအာက္ခ်ျပီး “မိဘေတြက အိုုျပီမိုု႔ အိမ္ေလးေတာ့ ခဏျပန္ခ်င္လိုုက္တာ …” လိုု႔ ငိုုသံေလးစြက္ျပီး ေျပာေနတာမ်ဳိးကေတာ့ ရုုပ္ရွင္ရိုုက္လိုုက္ရင္ ၾကံ့ဖြတ္ေပးတဲ့ အကယ္ဒမီေလာက္ေတာ့ ရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။
ဟဲဟဲ … ၀က္ဆိုုက္ေတြ၊ ႏြားဆိုုက္ေတြလုုပ္ေနတဲ့သူေတြက ေခါင္းစဥ္ေတြ စိတ္၀င္စားေအာင္ ေပးတတ္တယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ အေပၚက ေခါင္းစဥ္ကိုု ျပဴးျပဲေနေအာင္ လုုပ္ေပးလိုုက္တယ္။ မိုုးမခ၀က္ဆိုုက္ကိုု ဖတ္ရႈတဲ့ ပရိသတ္ေတြဆီက အသံမ်ဴိးစုုံ ၾကားသိရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ၀ိုုင္းေတာ္သားမ်ား ကိုုယ္စား ေျပာလိုုက္ပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတိုု႔ ဘယ္ေတာ့ ျပန္ေတာ္၀င္မလဲ လိုု႔ တ တတ ေမးၾကတာကိုုလည္း အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။
တကယ္တမ္း လြတ္လပ္ေရး၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရျပီ ဆိုုတဲ့တေန႔၊ ကိုုယ့္အိမ္ကိုုပဲ ျပန္ျပန္၊ သူမ်ားအိမ္ပဲ တက္လည္လည္၊ လူတိုုင္း လူတိုုင္း သန္းေကာင္းစာရင္း မတိုုင္ရတဲ့ေန႔၊ ကိုုယ့္တိုုင္းျပည္ကိုု ျပန္ပဲျပန္၊ သြားပဲသြား ဘယ္သူမွ ဟိုုလိုုလိုု ဒီလိုုလိုု ခံ၀န္ခ်က္ေတြ လက္မွတ္မထိုုးရတဲ့ေန႔၊ လမ္းမေတြမွာ ၀ါးလုုံးေတြ တန္းျပီး စစ္ေဆးေရးဂိတ္ေတြ၊ ဂိတ္ေၾကးေတြ မေတာင္းတဲ့ ေန႔ အဲဒါဟာ ျမန္မာျပည္သူေတြအားလုုံးအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္မယ့္ ေန႔ပဲလိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။ အဲသည္ေန႔လုုိမ်ဴိးမွာဗ်ာ .. ဘယ္သူကမွ ျပန္မလား၊ သြားမလား အဖက္လုုပ္ျပီးေတာ့ေတာင္ ေမးေနမယ္ မထင္ဘူး။
ဒီမိုုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ တျပည္လုုံးအတိုုင္းအတာနဲ႔ အာမခံခ်က္ရွိဖုုိ႔ လိုုခ်င္တာ၊ အေျခအေနေတြ အခ်က္အလက္ေတြ ရွိဖိုု႔ လိုုခ်င္တာကိုု ေဆြးေႏြးႏိုုင္သူေတြ ေဆြးေႏြးေနၾကတာကိုု ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုုေခၚပါတယ္။ ေထာက္ခံ ၾကိဳဆိုုပါတယ္။ ဟိုုဖက္က အာဏာလက္ရွိ စစ္အစုုိးရလူ၀တ္လဲထားသူေတြက ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးတယ္ ေတြ႔ဆုုံေဆြးေႏြးတယ္ ဆိုုျပီး အတုုိက္အခံေတြကိုု ဘာလိုုခ်င္လဲ လာ ေမးေနတာကိုု ေတာေျပာ၊ ေတာင္ေျပာေတြ ေလွ်ာက္ေမး၊ ေလွ်ာက္ေတာင္းေနတာကိုုလည္း ျပဳံးမိပါရဲ့။
ဘယ့္ႏွယ္ … ဘာလိုုခ်င္လဲ … “ဒီမုုိကေရစီ” လိုု႔ လည္ပင္းေၾကာၾကီးေတြ ေထာင္ထလာေအာင္ ၾကဳံးေအာ္ခဲ့သူေတြက အခုုလိုုမ်ဳိး “ဘာလိုုခ်င္လဲ” လိုု႔ ဟိုုဖက္ကလာေမးေတာ့ အသံေလး ေအာက္ခ်ျပီး “မိဘေတြက အိုုျပီမိုု႔ အိမ္ေလးေတာ့ ခဏျပန္ခ်င္လိုုက္တာ …” လိုု႔ ငိုုသံေလးစြက္ျပီး ေျပာေနတာမ်ဳိးကေတာ့ ရုုပ္ရွင္ရိုုက္လိုုက္ရင္ ၾကံ့ဖြတ္ေပးတဲ့ အကယ္ဒမီေလာက္ေတာ့ ရလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။
တေလာက စစ္ဗိုု္လ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြ ေရးတဲ့ သူတိုု႔တပ္မေတာ္ျဖတ္သန္းမႈ စာအုုပ္ေတြ ဖတ္ျဖစ္တယ္လိုု႔ ေျပာမိတယ္။ အဲသည္မွာ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္သန္းတင္ (ျငိမ္း) ေရးတဲ့ “ကိုုယ္ေတြ႔ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ စစ္ဆင္ေရးျပီး စစ္ဆင္ေရးမွ … ” ဆိုုတဲ့ စာအုုပ္လည္း ပါတယ္။ အဲသည္မွာ စာအုုပ္ရဲ့ ေခါင္းစဥ္ငယ္က “ျဖတ္ေလးျဖတ္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာမ်ားျဖင့္ အလုုပ္သမားၾကီးမ်ားႏွင့္ လယ္သမားဦးၾကီးေတြရဲ့ ငစိန္က်ည္ ထိကုုန္ျပီ” လိုု႔ ေရးထားတယ္။
ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ သန္းတင္ (ျငိမ္း) က ၁၉၇၂ အေနာက္ေတာင္တိုုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္၊ ပုုသိမ္၊ ျဖတ္ေလးျဖတ္ စစ္နည္းဗ်ဴဟာျဖင့္ “တိုုင္းလုုံးေအာင္ စစ္ဆင္ေရး” ၊ “ေထာပိုုင္ စစ္ဆင္ေရး” တိုု႔ျဖင့္ ဧရာ၀တီတိုုင္းအား ေသာင္းက်န္းသူ တေယာက္မွ် မရွိေအာင္ တိုုက္ခိုုက္ေပးခဲ့တယ္။ ၁၉ ၇၄ အလယ္ပိုုင္းတိုုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ယခုုေတာင္ပိုုင္းတိုုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္) တိုုင္းမွဴးတာ၀န္နဲ႔ ပဲခူးရိုုးမက “ေအာင္စုုိးမိုုး စစ္ဆင္ေရး” မွာလည္း ျဖတ္ေလးျဖတ္နဲ႔ ပဲခူးရိုုးမ တခုုလုုံးအား ေရာင္စုုံသူပုုန္ တေယာက္မွ မရွိေအာင္ တိုုက္ခိုုက္ေပးခဲ့တယ္ လုုိ႔ သူ႔ကိုုယ္ေရးအက်ဥ္းမွာ ေရးထားပါတယ္။
ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ သန္းတင္ (ျငိမ္း)ဟာ ၈၈ အေရးေတာ္ပုုံကာလတုုန္းက ဒုုတိယ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ တာ၀န္ကိုု ယူခဲ့ရတယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ အဲသည္ စစ္ေရး ႏိုုင္ငံေရး အေတြ႔အၾကဳံေတြကိုု သူ႔စာအုုပ္မွာ တင္ျပထားတဲ့အထဲက စိတ္၀င္စားမိတာကေတာ့ ျဖတ္ေလးျဖတ္နဲ႔ “ေသာင္းက်န္းသူေတြ”ကိုု တိုုက္ခိုုက္ခဲ့တယ္ ဆိုုတာပဲ။ (ေသာင္းက်န္းသူဆုုိတာ သူသုုံးတဲ့စာသားပါ)
ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းတင္ရဲ့ အဆိုုအရ သူတိုု႔ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ စစ္ဆင္ေရးျပီး စစ္ဆင္ေရး တိုုက္ေနရတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရကတည္းက တိုုက္လိုုက္ရတာ ျပည္တြင္းစစ္ေကာ၊ ျပည္ပ တရုုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္စစ္၊ မူဂ်ာဟစ္ က်ဳးေက်ာ္စစ္ေတြ ေတာက္ေလ်ာက္ပဲ။ သူပုုန္ေတြဖက္ကလည္း ဘယ္ေတာ့ကမွ အျမစ္မျပတ္ဘူး။ တိုုက္လိုုက္၊ ႏိုုင္လိုုက္၊ ျပန္ေပၚလာလိုုက္၊ တိုုက္လိုုက္နဲ႔ စစ္ဆင္ေရးျပီး စစ္ဆင္ေရး ျဖစ္ေနတယ္လိုု႔ သူက ေရးထားတယ္။ အဲသည္ေတာ့ ရန္သူေတြကိုု အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းဖိုု႔အတြက္ ျဖတ္ေလးျဖတ္ဗ်ဴဟာနဲ႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ နယ္ေျမခံေတြကိုုပါ တြဲျပီး သိမ္းသြင္းျပီး တိုုက္ခိုုက္ေခ်မႈန္းခဲ့ရတယ္။ အဲသည္မွာ ဧရာ၀တီနဲ႔ ပဲခူးေဒသေတြမွာ သူပုုန္ေတြ အျမစ္ျပတ္ျပီး အျဖဴေရာင္နယ္ေျမအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏိုုင္ခဲ့တယ္လိုု႔ ေရးထားပါတယ္။
တပ္မေတာ္ရဲ့ ျဖတ္ေလးျဖတ္ကိုု ျပန္လည္ ေရးျပရမယ္ဆိုုရင္
(၁) အမာခံ ေဖာ္ထုုတ္ျခင္း
(၂) ရိကၡာ ပိတ္ဆိုု႔ျခင္း
(၃) ေရာင္စုုံေသာင္းက်န္းသူမ်ားႏွင့္ ျပည္သူတိုု႔ကိုု အဆက္ျဖတ္ေစျခင္း
(၄) ေက်းရြာျပည္သူေတြက ေသာင္းက်န္းသူမ်ားကိုု ျပန္လွန္တိုုက္ခိုုက္ သတ္ရဲ ျဖတ္ရဲျခင္း တိုု႔ ပါ၀င္ပါတယ္။
အမာခံေတြေဖာ္ထုုတ္တယ္ ဆိုုတာက ေက်းလက္ေတြက သူပုုန္ေတြရဲ့ သူလ်ဴိေတြ၊ လူေဟာင္းေတြ၊ အဆက္ေတြကိုု ေဖာ္ထုုတ္ျပီး သီးသန္႔စခန္းေတြမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ထား ကန္႔သတ္ထားတာကိုု ဆိုုလိုုတာပါ။ သူတိုု႔ဖာသာ သူတိုု႔ စိုုက္ပ်ဳိးစားေသာက္ေနေစျပီး ျပင္ပနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ထားတဲ့ေနာက္ပုုိင္းမွာ အဲသည္ အမာခံေတြဟာ စိတ္ဓာတ္က်ျပီး တပ္မေတာ္ကိုု သတင္းျပန္ေပးသူေတြ၊ ရန္သူကိုု ျပန္ေဖာ္ထုုတ္ေပးသူေတြ ျဖစ္လာတယ္လိုု႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ရိကၡာပိတ္ဆိုု႔တယ္ ဆိုုတာကေတာ့ ေက်းလက္ေတြကေန ဆက္ေၾကး ရိကၡာေတာင္းေနတာေတြကိုု ပိတ္ပင္ တားဆီးျဖတ္ေတာက္လိုုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူပုုန္ေတြလက္လွမ္းမမီေအာင္ ေက်းရြာေတြကိုု တပ္မေတာ္အကာအကြယ္ေအာက္မွာ ထားျပီးေတာ့ လယ္ယာလုုပ္ငန္းေတြကိုု သူပုုန္ေတြ ၀င္မလုုႏိုုင္ေအာင္၊ မေကာက္ခံႏိုုင္ေအာင္ ျဖတ္ေတာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူပုုန္ေတြဟာ ေတာ၊ ေတာင္ထဲမွာ အငတ္ငတ္ အျပတ္ျပတ္ျဖစ္ျပီး လက္နက္ခ်လာၾကတယ္လိုု႔ ေရးထားပါတယ္။
သူပုုန္န႔ဲ ျပည္သူကိုု အဆက္ျဖတ္ေစျခင္းကေတာ့ ရိကၡာပိတ္ဆိုု႔ထားသလုုိမ်ဴိးပဲ သူပုုန္ေတြ ေထာက္လွမ္းေရး၊ သတင္းစုုံစမ္းေရး မလုုပ္ႏိုုင္ေအာင္ ဆက္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္းေတြ အဆက္အသြယ္ေတြ အားလုုံးကိုု ပိတ္ဆိုု႔ ျဖတ္ေတာက္ တားဆီးတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူပုုန္ေတြဟာ ပကတိအေျခအေနနဲ႔ ကင္းကြာျပီး ဆက္လက္လႈပ္ရွားရမယ့္ သေဘာထားေတြ၊ အစီအမံေတြ ယိုုယြင္း အားနည္းလာရတယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ အဲသည္ကေန ေပၚထြန္းလာတဲ့ အမွားေတြကိုု အခြင့္ေကာင္းယူျပီး သူပုုန္ေတြကိုု ေခ်မႈန္းပစ္ခဲ့တယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။
ေနာက္ဆုုံးတခ်က္ ျပည္သူေတြကိုု လက္နက္တတ္ဆင္ေပးလိုုက္တဲ့အတြက္ ေက်းရြာျပည္သူ႔စစ္ေတြကိုုယ္တိုုင္က သူပုုန္ေတြကိုု လိုုက္လံ ႏွိမ္နင္း တိုုက္ခိုုက္ႏိုုင္ခဲ့တယ္။ သူပုုန္ေတြဟာ ေနာက္ထပ္ အင္အား လူသူ လက္နက္ စုုေဆာင္းျခင္း၊ တိုုးခ်ဲ႔ျခင္း မလုုပ္ႏိုုင္ပဲ အင္အားေတြ ျပတ္ေတာက္ကုုန္ရတယ္လိုု႔ ေရးသားထားပါတယ္။
အဲသည္စာအုုပ္ကေလး ဖတ္ျပီး လက္ရွိအခင္းအက်င္းနဲ႔ ဆက္စပ္ေတြးေနမိတာကေတာ့ စစ္ေရးအရ တပ္မေတာ္က ျဖတ္ေလးျဖတ္ကိုု က်င့္သုုံးခဲ့တယ္။ ႏိုုင္ငံေရးအရလည္း ခုုခ်ိန္မွာ ျဖတ္ေလးျဖတ္ကိုု က်င့္သုုံးခ်င္ က်င့္သုုံးေနမွာပဲလိုု႔ ေတြးေနမိတာပါ။ (အပ္ခ် မတ္ခ် မေျပာရဲေပါင္ဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးတိုု႔ ဘာတိုု႔ကိုု မနာလိုုျပီး ေရးတယ္ အစြပ္စြဲခံေနရဦးမယ္)။
လက္ရွိမွာ ကိုုယ့္ဒီမုုိကေရစီအမာခံေတြလည္း ျမန္မာနည္း ျမန္မာ့ဟန္ ဒီမုုိကေရစီလမ္းစဥ္ အသိုုင္းအ၀ိုုင္းထဲမွာ အကန္႔အသတ္ခံေနရသလိုု ျဖစ္ေနသလား။ (ေမးခြန္းပါ၊ အတင္းၾကီး ဆြဲယူျပီး အဆိုုးျမင္တာမဟုုတ္)။
လက္ရွိမွာ ကိုုယ့္ဒီမိုုကေရစီ အင္အားစုုေတြ အတိုုက္အခံေတြလည္း လက္နက္ ရိကၡာ ရွားပါးလာလိုု႔ အေနအထားေတြ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းေျပာင္း ျပင္ျပင္ေတြမ်ား ျဖစ္ေနသလား။ အရင္တုုံးကဆုုိရင္ စစ္အစုုိးရ၀ါဒျဖန္႔ပုံက အတိုုက္အခံေတြက ေထာက္ပံ့ေငြေတြ ယူစားျပီး ၾကီးပြားေနတယ္၊ ဘာညာ။ အခုု ၀ါဒျဖန္႔ေနပုုံကေတာ့ အတိုုက္အခံေတြ အေထာက္အပံ့ေတြ ျပတ္ေတာက္ကုုန္လုုိ႔ ငတ္ေနျပီ၊ ဘာညာ မဟုုတ္လား။
လက္ရွိမွာ ျပည္သူေတြနဲ႔ အတိုုက္အခံေတြဟာ အဆက္ျပတ္ေနတာေတြ၊ ျပည္သူေတြကိုုယ္တိုုင္က အတိုုက္အခံေတြကိုု ႏွိမ္ႏွင္းလာတာေတြေတာ့ ျမင္ေနရျပီလား။ အင္း … ျမင္ေတာ့ မျမင္ရေသးဘူး။ သိုု႔ေသာ္ အတိုုက္အခံေတြဖက္က ဒီမိုုကေရစီ တိုုက္ပြဲ၀င္သူေတြဖက္ကေနျပီး ေျပာဆိုုေထာက္ျပတာေတြကိုု အဆိုုးျမင္လိုုက္တာ၊ မနာလိုု မစၦရိယၾကီးလိုုက္တာ၊ စသည္ျဖင့္ တန္ျပန္ေ၀ဖန္သံေတြကေတာ့ နဲနဲေလးေတာ့ ညံေလ့ရွိတာ ၀န္ခံရမယ္ ထင္တယ္။
ဒီမုုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူေတြဆိုုတာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္၊ အင္န္အယ္ဒီ၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ားေတြတင္မွ မဟုုတ္တာကိုုးေလ၊ တိုုင္းရင္းသားေတြ၊ လက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႔ေတြ၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ၊ စာနယ္ဇင္းေတြ၊ ျပည္တြင္း ျပည္ပ အဖြဲ႔အစည္း၊ လူပုုဂၢဳိလ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အေထြေထြ အဆင့္ဆင့္ ရွိၾကတာဆိုုေတာ့ မတူညီေသာ အျမင္ေတြ အယူအဆေတြ တင္ျပေဆြးေႏြး ေျပာဆိုုေနၾကတာေတြကိုု ေလ့လာသုုံးသပ္ၾကမယ့္အစား လူၾကိဳက္မ်ားတဲ့ အခ်က္အလက္တခုုနဲ႔ ကြဲျပားတာနဲ႔တင္ကုုိ အလြန္အကၽြံ ဆန္႔က်င္ရႈတ္ခ်ျခင္းေတြ ျဖစ္ေပၚလာတာဟာ ျပည္သူနဲ႔ အတိုု္က္အခံေတြၾကား အဆက္ျပတ္မႈလိုု႔ သုုံးသပ္ခ်င္ သုုံးသပ္ႏိုုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ကဲ ထားပါေတာ့ေလ။ ဖတ္မိတဲ့ စာအုုပ္ကေလးနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီး လက္ရွိအေျခအေနကိုု ေတြးေနမိတာပါ။ ဘာရယ္လိုု႔ မဟုုတ္ပါဘူး။ ျပန္လွန္ေစာဒက တက္လိုု႔ ရတဲ့ အခ်က္ေတြကလည္း အမ်ားၾကီးေပါ့ေလ။ ဥပမာအားျဖင့္ ဗကပေတြ၊ တိုုင္းရင္းသားသူပုုန္ေတြကိုု ျဖတ္ေလးျဖတ္နဲ႔ ျပည္မကေန ေမာင္းထုုတ္လိုုက္တယ္ဆိုုေပမယ့္ သူတိုု႔ရဲ့ ယူဂ်ီေတြကိုု စစ္အစုုိးရအဆက္ဆက္မွာ ျမိ႔နဲ႔ ေက်းလက္ေတြကေန မဖယ္ရွားႏိုုင္ခဲ့ဘူး။ ေတာင္တန္းေဒသ၊ နယ္စပ္ေဒသေတြမွာ လက္နက္ကိုုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ေတာက္ေလ်ာက္ ရပ္တည္ျပီး တိုုက္ပြဲ၀င္ေနခဲ့တယ္။ အာဏာရွင္စနစ္ကိုု ဆန္႔က်င္တဲ့ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြ အင္အားစုုေတြဟာ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈဖက္ကေန တိုုက္ပြဲ၀င္ဖိုု႔ လူ႔ေဘာင္ေလာကမွာ သဘာ၀အတုုိင္း ေမြးဖြားလာတယ္။ တားဆီးလုုိ႔ မရဘူး။ ျပည္သူေတြဟာ အသြင္သ႑န္အရ စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ ဓနရွင္ေတြ၊ အရင္းရွင္ေတြရဲ့ လက္ေအာက္မွာ ဖိႏွိပ္မႈေအာက္မွာ ရွင္သန္ အသက္ေမြးျမဴေနထိုုင္ေနေသာ္လည္း အဲသည္ လူထုုအင္အားကိုုယ္တိုုင္က ရုုန္းကန္ေတာ္လွန္တဲ့ ပင္မေရစီးၾကီးျဖစ္တယ္။ အဲဒီျပည္သူေတြကိုု စစ္အာဏာရွင္ေတြ အဆက္ဆက္က ဘယ္တုုန္းကမွ ပုုံစံမသြင္းႏိုုင္ခဲ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္လည္း အခ်ိန္ကုုန္တာေပါ့ဗ်ာ။ အမွန္တရားဟာ တေန႔မွာ ေအာင္ပြဲခံရစျမဲ ဆိုုေပမယ့္ အမွားတရားဆိုုတဲ့ အေကာင္က ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္၊ ပရိယာယ္၊ စီးပြားဥစၥာေတြ အလြန္အကၽြံ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံျပီးေတာ့ သူတိုု႔ အာဏာသက္တမ္း ရွည္သည္ထက္ ရွည္ေအာင္ ဆဲြဆန္႔ေနတာကိုု ဒီဖက္က အတိုုက္အခံေတြ ဒီမိုုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူေတြဟာ ရွိစုုမဲ့စုု အင္အားေတြ၊ အရင္းအႏွီး မူးစုု ပဲစုုေတြ၊ တတ္စြမ္းသမွ် ပညာ၊ ၀ီရိယေတြနဲ႔ ျပန္လွန္တိုုက္ခိုုက္ေနရတာဆိုုေတာ့ အခ်ိန္ေတာ့ ယူရသေပါ့ဗ်ာ။ ဒီလိုုပဲ အားလုုံးက အားတင္းျပီး ဆက္ခ်ီတက္ရမွာပါပဲ။
စကားၾကဳံလိုု႔ ေဒၚစုုေျပာခဲ့တဲ့ စကားေလး ဒီမွာ ျပန္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ ျပင္သစ္က ျမန္မာကြန္ျမဴနီတီနဲ႔ ေမးေျဖလုုပ္ၾကေတာ့ အေမစုုကိုု တဦးကေမးပါတယ္။ အေမစုုရဲ့ အိပ္မက္က ဘယ္လိုုျဖစ္မယ္ ထင္သလဲတဲ့။ ေဒၚစုုက ေျဖပါတယ္။ အခုု လႈပ္ရွားမႈၾကီးထဲမွာ က်မ မလိုုအပ္ေတာ့ဘူးဆိုုတဲ့ ေန႔ကိုု သူ အိပ္မက္မက္ခ်င္ပါတယ္ တဲ့။ အဲသည္အခါက်ရင္ သူ႔အေဖလိုုပဲ ျမန္မာျပည္ႏိုုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈၾကီးရဲ့ အျပင္ဖက္ကေန အနားယူျပီး ျပန္ျပီး ၾကည့္ေနမိမယ္။ ျပဳံးရီ စရာေတြလည္း ေတြ႔ရင္ ေတြ႔ရမယ္ ထင္ပါတယ္တဲ့။ (အတိအက် ျပန္မေရးႏိုုင္တာ ခြင့္လႊတ္ပါ။ နားလည္သလိုု ေရးတာပါ)။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္ကိုုယ္တိုုင္ဟာ တကယ္တန္းေတာ့ ဒီျမန္မာျပည္အေရးအတြက္ တဘ၀လုုံး၊ တသက္လုုံး ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံျပီး ေပးဆပ္မႈေတြ၊ စြန္႔လႊတ္မႈေတြနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ကိုု မလုုိအပ္ေတာ့ဘူးလိုု႔ ဆိုုတဲ့ေန႔ဆိုုတာ ျမန္မာႏိုုင္ငံသမိုုင္းမွာ ျဖစ္ႏိုုင္ပါ့မလားလိုု႔ေတာင္ ေတြးမိပါရဲ့။ တဖက္က ျပန္ေတြးမိေတာ့လည္း ျမန္မာျပည္ရဲ့ အေရးမွာ သူတိုု႔ကိုု မလိုုအပ္ပါဘဲရယ္နဲ႔ အတင္းကာေရာ၊ အဓမၼၾကီးကိုု သူတိုု႔ေတြဟာ ျမန္မာျပည္ၾကီးအတြက္ အလြန္တရာ အေရးပါ၊ အရာေရာက္ လိုုအပ္သူေတြပါဆိုုျပီး စင္ျမင့္ေပၚက မဆင္းသူေတြ၊ စင္ျမင့္ေပၚ အတင္းကုုတ္ကပ္ တြယ္တက္ေနသူေတြနဲ႔ တင္းၾကမ္းေနတာပါလား။ အဲသည္လိုု မလိုုအပ္ဘဲနဲ႔ အတင္း ၀င္လုုပ္ေနသူေတြသာ အဲသည္လိုု သေဘာေပါက္သြားၾကမယ္ဆိုုရင္ တိုုင္းျပည္ၾကီး အေတာ္ကိုု ေနေကာင္းက်န္းမာ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လိုု႔ ေတြးမိပါတယ္။
ဒါျဖင့္ရင္လည္း ေမာင္ရစ္ရယ္ … မင္းတိုု႔ ေပါက္ကရေလးဆယ္ မိုုးမခမီဒီယာဆိုုတာလည္း ျမန္မာျပည္ ဒီမုုိကေရစီေရး လမ္းမၾကီးမွာ ခလုုပ္ကန္သင္း ဆူးေညွာင္ခလုုပ္တခုုပဲကြယ္။ မလိုုအပ္ဘူးဆိုုတာ မင္းတိုု႔ေတြ အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္လွခ်ည္လားလိုု႔ ေမးခြန္းေတြ ထုုတ္လာႏိုုင္ပါေသးတယ္။
အင္း … က်ေနာ္တိုု႔တေတြက ကိုုယ္လုုပ္ခ်င္တာေတြကိုု ေရေသာက္ ဗိုုက္ေမွာက္ျပီး လုုပ္ေနၾကတာဆိုုေတာ့ သန္းေကာင္စာရင္း မတိုုင္ဘဲ ကိုုယ့္အိမ္ကိုုယ့္ယာမွာ ေက်ာခင္း အိပ္ေပ်ာ္တဲ့ေန႔ဟာ က်ေနာ္တိုု႔ေတြ မလိုုအပ္ေတာ့တဲ့ ေန႔ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။
ဒီၾကားကာလထဲမွာေတာ့ …
“ဘာလိုုခ်င္လဲ”
“ဒီမုုိကေရစီ” ။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
လမ္းေတြေပၚမွာ၀ါးလုံးေတြကိုအလံသယ္သလိုလက္ဆင့္ကမ္းသြားၾကရင္ေတာ့လိုအုံးမွာပါ။။။။
အေမစု ေျပာတဲ့အတိုင္း အနားယူႏိုင္ပါေစ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။ မ်ိဳးဆက္သစ္ပ်ိဳးေထာင္ေရးအတြက္ ၅ႏွစ္ဆို လံုေလာက္မယ္ထင္ပါတယ္ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ေဒၚစုတို႔ ၅ႏွစ္လက္တြဲႏိုင္ပါေစ။ ၂ေယာက္စလံုး အေမရိကန္ေဂ်ာ့၀ါရွင္တန္ၾကီး သမၼတရာထူးက လံုး၀အနားယူသလို ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ…။