>
ေယာဂီဆန္းသုံးေယာက္ ႏွင့္ ဘုရားေပးေသာ အငိုက္ေပ်ာက္ေဆး
ကံထြန္းသစ္
ၾသဂုတ္ ၇၊ ၂၀၁၁
ေဖါ့ဝိန္းၿမိဳ႕က ေဇတဝန္ရိပ္မွာ ေႏြခုိစဥ္ ေယာဂီထူး သုံးေယာက္နွင့္ ဆုံခဲ့သည္။ ကုိသုည၊ ကုိရမ္းကား ႏွင့္ ကုိဂြမ္တီ၊ နာမည္ေတြက ဆန္းသလုိ စ႐ုိက္ေတြကလည္း ထူးဟန္ပင္၊ ထုိအမည္မ်ားကုိ သူတုိ႔၏ စ႐ုိက္မ်ားေၾကာင့္ရခဲ့ေသာ အႏြတၳသညာမ်ားဟု သိရသည္။ မိမိသိလုိက္ရေသာ ထုပၸတ္ အစြန္းအစေလးမ်ားကလည္း သက္ေသခံေနၾကသည့္ႏွယ္။
ကုိသုည၊ သူက ေတာင္စြန္းသား၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပုိင္း ေတာ္လွန္နယ္ေျမသုိ႔ ေရာက္လာသူ၊ လက္ယဥ္သည္ တဲ့၊ ထစ္ခနဲဆုိ ႐ုိက္ၿပီးသား၊ ထုိင္းမွာရွိစဥ္ ဘိနပ္ခုိးမႈတခုျဖစ္ရာ ခုိးယူသူက သူ႔ကုိယ္သူ ေက်ာင္းသားပါဟု ေျပာသံကုိ ၾကားလုိက္ရစဥ္ ေက်ာင္းသားတပ္ကုိ အသေရဖ်က္သည္ဆုိကာ ဝင္ေရာက္ ထုိးႀကိတ္ေတာ့သည္၊ ႏွာႏွပ္၍ပင္ ယူရသည္တဲ့၊ ထုိယဥ္ေသာလက္က အေမရိကန္ေရာက္ေတာ့လည္း အရွိန္မေသခ်င္၊ ဒီတခါေတာ့ တျခားသူကုိမဟုတ္ သူ၏ ခ်စ္ဇနီးကုိပင္။
ျမန္မာ့စံျဖင့္ မိသားစုတည္ေဆာက္လုိသူပီပီ အတိမ္းအေစာင္းမခံခ်င္၊ တိမ္းေစာင္းသည္ျမင္ၿပီး ဇနီးသည္ကုိ ထုိးႀကိတ္လုိက္ရာ နားမွ ေသြးမ်ားပင္ ယုိခဲ့ရသည္တဲ့၊ ဒီေတာ့လည္း အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရး အျမင့္ဆုံး တုိင္းျပည္က သူ႔ကုိ ျပစ္ဒဏ္ေပးေတာ့သည္။ အခ်ဳပ္လည္းက်၊ အိမ္ကုိလည္း တႏွစ္တိတိ မသြားရေတာ့၊ ခုေတာ့ .. ခုေတာ့ .. ေဇတဝန္ရိပ္မွာ … …။
ဒုတိယ ကုိရမ္းကား၊ သူက ဆင္ဦးစီး ဘဝကေန ေတာ္လွန္ေရးေျမေရာက္လာသူ၊ ႏွယ္ႏွယ္ရရ မဟုတ္ တပ္ရင္းမွဴး၊ နာမည္ႏွင့္ လုိက္ဖက္သည့္ သူ႔လုပ္ရပ္တခုမွာ “တပည့္ေတာ္ တန္ဖုိးအႀကီးဆုံး ေရသဖန္းသီးကုိ စားဖူးတယ္။ တေန႔မွာ ကုိယ္တာ ငပိေလးရေတာ့ တုိ႔စရာ စားခ်င္တာနဲ႔ သဖန္းသီး တက္ခူးတာ အသီးက တကုိင္းတည္းမွာပဲ ရွိတယ္၊ အဲသည္ကုိင္းက မုိင္းေတြအျပည့္ ေထာင္ထားတဲ့ဘက္ကုိ ကုိင္းေနတာ၊ မထူးဘူး ေသခ်င္လည္း ေသပါေစေတာ့ဆုိၿပီး တက္ခူးလုိက္ေတာ့တာပဲ” တဲ့၊ ဘုရား .. ဘုရား .. နာမည္နဲ႔လုိက္ပါေပရဲ႕ လုိ႔ ေတြးလုိက္မိသည္။
ေနာက္ဆုံးက ကုိဂြမ္တီ၊ သူက ဒႆနိက ေက်ာင္းသားဘဝကေန ေတာခုိလာသူ၊ ဖေလာ္ယူခဲ့သူ ပီပီ၊ ျမင္ပုံေတြးပုံက အမ်ားနဲ႔ဆန္႔က်င္ေထာင့္မွာ ေနေလ့ရွိသူ၊ အျငင္းသန္လွဆုိပဲ၊ ကဗ်ာေလး စာေလးလဲ ေရးေသးသတဲ့၊ သူ႔ရဲ႕ကုိယ္ပုိင္ ဝိေသသကေတာ့ အိပ္လွ်င္ ေဟာက္လြန္းျခင္းပင္၊ လူတုိင္း ေဟာက္တတ္တာပဲ မဆန္းဟု မထင္လုိက္ပါႏွင့္၊ သူ႔ဇနီးနဲ႔ အေပါင္းအသင္းမ်ား အေျပာအရ ခုႏွစ္အိမ္ၾကား ရွစ္အိမ္ၾကား ေဟာက္သူ ဆုိပဲ၊ သူ႔ဆရာေတာ္ေလး၏ မွတ္ခ်က္ကမူ“ ဒကာက ေဟာက္တာမွ မဟုတ္ဘဲ၊ ေအာ္ေနတာ” တဲ့၊ ခုေတာ့ ေလး ေအာ့ျဖစ္ခုိက္၊ သူလည္း ေဇတဝန္မွာ။
သူတုိ႔ဆရာေတာ္ေလး၏ ေဝယ်ာဝစၥတုိ႔ကုိ ထမ္းၾကေဆာင္ၾကရင္း ေက်ာင္းရိပ္၌ ခုိလႈံေနၾကစဥ္ မိမိႏွင့္ ဆုံခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိေဇတဝန္သည္ ေန႔စဥ္လုိလုိ လာေရာက္ဆည္းကပ္ၾကသူတုိ႔ျဖင့္ မဆိတ္ညံ၊ ညဥ့္ ၁၂ နာရီခန္႔ေလာက္မွ လူေျခတိတ္ေလ့ရွိသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကုိသုညက သရဏဂုံႏွင့္သီလ ခံယူေလ့ရွိသည္။ တစတစတုိးကာ ဝိပႆနာျပဖုိ႔ ေလွ်ာက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ႐ႈနည္း မွတ္နည္း အေျခခံေလးေတြကုိ ေျပာျပျဖစ္သည္။
သူ၏ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားက ကုိရမ္းကားႏွင့္ ကုိဂြမ္တီတုိ႔ပင္။
တရားျပလုိ႔ ဒုတိယေျမာက္ေန႔မွာပင္ တရားအားထုတ္ရတာ အဆင္မေျပၾကေၾကာင္း ေျပာလာသည္။ ဗုေဒၶါ ဟု တမိသည္၊ ကုိယ္တရားျပ မကၽြမ္းက်င္၍ထင့္၊ သူတုိ႔စ႐ုိက္ႏွင့္သင့္ေအာင္ ကမၼဌာန္းကေတာ့ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးမွ ေပးႏုိင္မွာဟု ေတြးလုိက္မိသည္။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္လုိ အဆင္မေျပတာလဲ ဟုေမးလုိက္မိေတာ့ ထုိင္လုိက္တာနဲ႔ အိမ္ငုိက္လာေၾကာင္း ကုိရမ္းကား က ေလွ်ာက္သလုိ၊ ကုိဂြမ္တီကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း က်ယ္ေလာင္စြာ ေဟာက္ေနေၾကာင္း ေျပာျပၾကသည္၊ ေရာ .. ခက္ကၿပီ၊ ဘယ္သုိ႔ ျပဳရပါခ်ိမ့္ဟု ညည္းလုိက္ခ်င္သည္။
တရားအားထုတ္လုိမႈ ဆႏၵမွ်င္မွ်င္ေလးေတြ ျပတ္ေတာက္မသြားေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ဦးမည္ဟု စဥ္းစားရင္း “ အိပ္ငုိက္တယ္ဆုိတာ ခႏၶာရွိတဲ့ သတၱဝါတုိင္းရဲ႕ ဗီဇအက်င့္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ စာေပလုိဆုိ ထိန မိဒၶ ေခၚေၾကာင္း၊ ကုိယ္ပင္ပန္းတဲ့အခါ၊ စိတ္ေလးလံထုိင္းမႈိင္းတဲ့အခါ ငုိက္တတ္ေၾကာင္း၊ ဒါကုိ စိတ္ပ်က္စရာလုိ႔ မမွတ္သင့္ေၾကာင္း၊ ပယ္ေဖ်ာက္လုိ႔ရႏုိင္ေၾကာင္း အားေပးရင္း ေခါင္းထဲမွာ ဘုရားေပးတဲ့ အငုိက္ေဖ်ာက္နည္းကုိ အမွတ္ရလုိက္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ “တေန႔မွာ ရွင္ေမာဂၢလာန္ မေထရ္ႀကီးဟာ ေစာင္းတန္းဦးမွာ တရား႐ႈမွတ္ရင္း ငုိက္မည္းေနပါသတဲ့၊
ဒါကုိ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ေတြ႔ေတာ္မူတဲ့အခါ အငုိက္ေဖ်ာက္နည္း ေပးေတာ္မူလုိက္တာက ..
(၁) ပယ္ေဖ်ာက္သညာ၊
ကမၼ႒ာန္း႐ႈရင္း၊ ဝိပႆနာပြားရင္း၊ ငုိက္မည္းလာၿပီဆုိရင္၊ ထိန မိဒၶေတြ ဝင္လာၿပီဆုိရင္ နဂုိ႐ႈမွတ္ေနတဲ့ အမွတ္က ခြာလုိက္ပါ၊ ေဖ်ာက္လုိက္ပါတဲ့၊ ဒါမွ အငို္က္က မေျပေသးရင္ …။
(၂) စာႏွလုံးသြင္း၊
ကုိယ္သင္အံ ေလ့က်က္ထားတဲ့ စာေတြကုိ ႏွလုံးသြင္းလုိက္ ေလ့က်က္လုိက္ပါ တဲ့၊ အဲဒါမွ ငို္က္ေနေသးရင္ …
(၃) စာအံလွ်ဥ္း၍၊
ရတဲ့စာေတြကုိ အသံထုတ္ဆုိပါ၊ ပရိတ္တုိ႔ ပ႒ာန္းတုိ႔ စတာေတြကုိ ရြတ္ပါ အံပါေပါ့၊ ဒါမွမရရင္ …။
(၄) နားပ်ဥ္းကုိယ္သပ္၊
ကုိယ့္နားရြက္ကုိဆြဲပါ တဲ့၊ ဒီနည္းကုိေတာ့ ကုိဂြမ္တီႀကီးနဲ႔ လုိက္မယ္ထင္တယ္၊ နားပ်ဥ္းဆုိတာ နားရြက္ရဲ့ ေအာက္နားက နားကပ္ပန္ တဲ့ ေနရာေလးကုိေျပာတာ၊ ေနာက္ၿပီး မ်က္ႏွာကုိ ပြတ္သပ္ပါတဲ့၊ အဲဒါမွ မေျပေသးရင္ ..
(၅) အရပ္႐ႈေမွ်ာ္၊
အရပ္ ရွစ္မ်က္ႏွာ ေတာင္ေျမာက္ေလးပါး ႐ႈလုိက္ ေမွ်ာ္လုိက္ပါတဲ့၊ ဒါမွ ငုိက္ေသးရင္ …
(၆) အာေလာ္ကပြား၊
အေလာကဆုိတာ အေရာင္အလင္းကုိ ေျပာတာ၊ အလင္းေရာင္ကုိ စူးစုိက္ၾကည့္ပါ၊ မ်က္စိက်ယ္သြားေအာင္ေပါ့၊ ဒါမွ မရရင္ …
(၇) စႀကၤန္သြားသည္ ခုႏွစ္ပါး အငုိက္ေဖ်ာက္ေၾကာင္းတည္း တဲ့၊
လမ္းေလွ်ာက္၊ စႀကၤန္သြားလုိက္ပါတဲ့၊ အဲဒါ ဘုရားေပးတဲ့ အငိုက္ေဖ်ာက္နည္းေတြပဲ၊ ဒကာတုိ႔ အသုံးျပဳၾကည့္ေပါ့။
အဲဒီနည္းေတြသုံးလုိ႔မွ အငုိက္မေပ်ာက္ဘူး ဆုိရင္တဲ့ ဘုရားရွင္ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက “အိပ္ပစ္လုိက္ပါေတာ့” တဲ့၊ ဒီနည္းကုိေတာ့ ဒကာတုိ႔ အႀကိဳက္ဆုံးနည္းလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ အျမဲလုိက္နာခ်င္ေနမည့္နည္းနဲ႔ တူပါရဲ႕။
ဘုရားရွင္ အိပ္ခုိင္းတာက ဘယ္အခ်ိန္မွာ ထမည္ဆုိတဲ့ သတိကုိျဖစ္ေစၿပီး၊ ညာဘက္ကုိ ေစာင္းကာ အမွတ္နဲ႔ အိပ္ေစတဲ့နည္းျဖစ္တယ္။ အဲဒါကုိ ဒကာတုိ႔ ႏွလုံးသြင္းၾကေပေတာ့”။
သည္ႏွယ္ သူတုိ႔စ႐ုိက္ႏွင့္ကုိက္မည့္ ကမၼ႒ာန္းကုိ မေပးႏုိင္ေပမယ့္ သူတုိ႔မငုိက္မယ့္ နည္းေကာင္းေလးေတြကုိေတာ့ေပးခဲ့ရင္း ေလာကီႀကီးပြားေၾကာင္း၊ ေလာကုတၱရာ ႀကီးပြားေၾကာင္းေတြကုိ ဒီလုိ အေသးအဖြဲေလးေတြကစၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းအထိ သြန္သင္ျပသေတာ္မူခဲ့သည့္ အဖျမတ္စြာကုိလည္း ၾကည္ညိဳျခင္း အသစ္အသစ္တုိ႔ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ေလ…။
ကံထြန္းသစ္
၂၀၁၁ ခု၊ ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
