Newsom new book introduced at SFSU Library – MoeMaKa

ေမလ ၉  ရက္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကိုုျပည္နယ္တကၠသိုုလ္ (SFSU) စာၾကည့္တိုုက္၊ ၄ထပ္က ေမာ္ကြန္းတိုုက္ ခန္းမေဆာင္မွာ စာအုုပ္မိတ္ဆက္ပြဲနဲ႔ လက္မွတ္ထိုုးပြဲ တခုု က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ စာေရးဆရာကေတာ့ ကယ္လီဖိုုးနီးယားျပည္နယ္ရဲ့ လက္ေထာက္ျပည္နယ္မွဴးလိုု႔ ေခၚမလား၊ ျမန္မာျပည္အဆိုုအရ ျပည္နယ္ဒုု၀န္ၾကီးခ်ဳပ္လိုု႔ ေခၚမလား၊ Lt Governor – Gavin Newsom ျဖစ္ပါတယ္။ အသက္ ၄၅ ႏွစ္၊ လူေခ်ာ၊ ဆန္ဖရန္စၥကိုုသား၊ အသက္အငယ္ဆုုံး ဆန္ဖရန္ျမိဳ့ေတာ္၀န္ (၂၀၀၃)၊ လက္ရွိ ၄၉  ဦးေျမာက္ ျပည္နယ္ဒုု၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္။ 

သူရဲ့စာအုုပ္ကေတာ့ Citizenville: How to Take the Town Square Digital and Reinvent Government ( ႏိုုင္ငံသားျမိဳ့ေတာ္ – ျမိဳ့ေတာ္ခမ္းမေတြကိုု ဒစ္ဂ်စ္တယ္အသြင္ေျပာင္းျပီး အစုုိးရေတြကိုု အသစ္တီထြင္ၾကဖိုု႔) ဆိုုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။  နည္းပညာနယ္ေျမျဖစ္တဲ့ ဆန္ဖရန္ေဘးဧရိယာကိုု ေနာက္ခံထားျပီးေတာ့ သူရဲ့ ႏိုုင္ငံေရးအေတြးအျမင္ေတြကိုု ျပဳစုုထားတာမိုု႔ ျပည္နယ္တကၠသိုုလ္ျဖစ္တဲ့ SFSU က ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုုက္မွာ ေက်ာင္းသားေတြဆီ လာေရာက္ျပီး စာအုုပ္ကိုု မိတ္ဆက္ျခင္း၊ ေမးခြန္းမ်ား ေျဖၾကားျခင္းႏွင့္ အမွတ္တရစာအုုပ္လက္မွတ္ထိုုး ေရာင္းခ်ျခင္း အခမ္းအနားကိုု ျပဳလုုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အေမရိကန္တျပည္လုုံးမွာ ကယ္လီဖိုုးနီးယားျပည္နယ္က နည္းပညာနဲ႔ အေျပာင္းအလဲမွာ ေရွ႔တန္းေရာက္ပါတယ္။ ကယ္လီဖုုိးနီးယားျပည္နယ္တခုုလုုံးမွာ ဆန္ဖရန္ေဘးဧရိယာနဲ႔ ဆီလီကြန္ေတာင္ၾကားဆိုုတာဟာ ဆန္းသစ္ေျပာင္းလဲတဲ့ လူတန္းစားေတြ လူငယ္ေတြ နည္းပညာသမားေတြ အမ်ားဆုုံး ေနထိုုင္ရာ ေဒသပါ။ လူမႈေရး ႏိုုင္ငံေရးမွာ ထူးျခား ဆန္းသစ္တဲ့အတြက္ လက္နက္ကိုုင္အၾကမ္းဖက္မႈကိုု ဆန္႔က်င္ရာ၊ စစ္ဆန္႔က်င္သူမ်ား၊ ဂ်စ္ပစီမ်ား၊ ေဆးေျခာက္ရႈသူမ်ား၊ လိင္တူခ်င္း လက္ထပ္သူမ်ား၊ အတိုုက္အခံႏိုုင္ငံေရးလႈံေဆာ္သူမ်ား၊ ဒီမိုုကရက္မ်ား အားေကာင္းတဲ့ ေဒသတခုုျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္အသိုုင္းအ၀ိုုင္းၾကားထဲက နည္းပညာကိုု အားေပးသူ၊ လိင္တူခ်င္းလက္ထပ္ခြင့္ ျမိဳ့ေတာ္၀န္ဘ၀မွာ ပထမဆုုံးခြင့္ျပဳခဲ့သူ၊ ျပည္နယ္ရဲ့ ဒုု၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ရဲ့ စာအုုပ္ကိုု ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ အပါအ၀င္ ဆရာေတြ ဆရာမေတြကပါ စိတ္၀င္စားလိုု႔ ခမ္းမတခုုလုုံး အျပည့္နီးပါး မိတ္ဆက္ပြဲကိုု လာေရာက္ နားေထာင္ၾကပါတယ္။

သူေဟာေျပာခ်က္ေတြ အထဲက စိတ္၀င္စားဖြယ္ရာေတြကိုု ေကာက္ႏုုတ္ေဖာ္ျပရသည္ ရွိေသာ္ …

(၁) နည္းပညာေတြက ေျပာင္းလဲေနတယ္။ ေခတ္က ေျမျဖဴေခတ္၊ ပါ၀ါပြဳိင့္ေတြနဲ႔ စာသင္တဲ့ ေခတ္မဟုုတ္ေတာ့ဘူး။ အြန္လုုိင္းေတြ၊ အင္တာနက္ေတြနဲ႔ စာသင္တဲ့ေခတ္၊ ေက်ာင္းသားေတြက ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲေနတဲ့ေခတ္၊ ေက်ာင္းဆရာေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ၊ အစုုိးရေတြက ေနာက္က လိုုက္ေနရတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ေနျပီ။

(၂) ဥပမာတခုုက သမၼတ ရီဂင္လက္ထက္မွာ အာကာသထဲက ျဂိဳလ္တုုေတြရဲ့ ပထ၀ီဆိုုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြကိုု အစုုိးရခ်ည္းပဲ ေမာင္ပိုုင္စီးထားရာကေန ျပည္သူေတြ လက္ထဲ ထည့္လိုုက္တယ္။ အဲသည္မွာ ဂ်ီပီအက္စ္ေတြ၊ လ်ပ္စစ္ေျမပုုံေတြ၊ မိုုးေလ၀သခန္႔မွန္းခ်က္ေတြဟာ နည္းပညာတေခတ္ဆန္းျပီး ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ open data access လိုု႔ ေခၚတယ္။

(၃) လက္ရွိသမၼတ အုုိဘားမားကိုုယ္တုုိင္ကလည္း အစုုိးရလက္ထဲက ေဒတာေတြကိုု ျပည္သူလက္ထဲ ထည့္ဖိုု႔ လုုပ္ေနတယ္။ သာဓကကေတာ့ ဖုုံးေတြထဲက app ေတြဟာ အစုုိးရေဒတာေတြကေန ျပည္သူေတြ လုုိအပ္ခ်က္ေတြကိုု ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ အခမဲ့၀န္ေဆာင္မႈေတြအသြင္ ေျပာင္းလာတယ္။ ဘတ္စကားလမ္းေၾကာင္းေတြ၊ ေလယာဥ္ပ်ံခရီးစဥ္ေတြ၊ ေစ်းသက္သာတဲ့ ေနရာေတြ၊ အမ်ားၾကီး ရွာႏိုုင္တဲ့ appေတြ ေပၚထြန္းလာတယ္။ အစုုိးရ၀က္ဆိုုက္ေတြက အြန္လိုုင္းေပၚတက္ဖိုု႔ အကုုန္အက်မ်ားတယ္။ ၾကိဳးနီေတြ မ်ားတယ္။ အဲသည္ အစိုုးရေဒတာေတြကိုု လူေတြလက္ထဲ ထည့္လိုုက္ရင္ အက်ဳိးရွိဖိုု႔ ျဖစ္လာမယ္။

(၃) ဒါေပမယ့္ အစုုိးရေတြဟာ နည္းပညာကိုု ေခတ္နဲ႔အမီသုုံးျပီးေတာ့ အလြဲသုုံးစားမျဖစ္ေအာင္၊ အႏၱရယ္မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ႏိုုင္ရမယ္။ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုုင္ရမယ္။ ပညာေပးႏိုုင္ရမယ္။

(၄) နည္းပညာေတာ္လွန္ေရးဟာ ေခတ္တိုုင္း ေန႔တိုုင္းမွာ ျဖစ္ေနတယ္။ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ အေမရိကန္မွာ အြန္လိုုင္းနဲ႔ မဲမေပးႏိုုင္ေသးဘူး။ အြန္လိုုင္းကေန မဲေပးသူအျဖစ္ မွတ္ပုုံတင္တာပဲ လုုပ္ႏိုုင္ေသးတယ္။ ႏိုုင္ငံေရးသမားေတြကိုုယ္တုုိင္က ေရွ႔ကေန ကာဆီးကာဆီးလုုပ္ေနတယ္။ ကမာၻမွာ ဆဲလ္ဖုုံးေတြက ေရေလာင္းအိမ္သာေတြထက္ အေရအတြက္မ်ားေနတာဟာ ရွက္စရာလည္း ေကာင္းတယ္၊ စဥ္းစားစရာလည္း ေကာင္းတယ္။

(၅) ႏိုုင္ငံေရးသမားေတြဟာ ေရြးေကာက္ခံရဖိုု႔၊ အာဏာရဖိုု႔ကိုုပဲ ဦးစားေပးတဲ့အတြက္ ေခတ္မီ ေျပာင္းလဲ တိုုးတက္ေရးကိုု မလုုပ္ႏိုုင္ဘူး။ အျမဲတန္း ေစ်းဆစ္ခံေနၾကတယ္။ ကမာၻမွာ ႏိုုင္ငံေရးသမားေတြ အစစ္အမွန္ေတြဆိုုတာ ေရြးေကာက္ပြဲႏိုုင္စရာမလိုုဘဲ ေခတ္ကိုု ေျပာင္းေအာင္လုုပ္ႏိုုင္တဲ့သူေတြ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ မာတင္လူသာကင္း၊ ဂႏၶီ၊ ဟာဗယ္၊ မန္ဒဲလားတိုု႔ကိုု ၾကည့္ပါ။ အကုုန္လုုံး ဖမ္းခ်ဳပ္ ေထာင္ခ်ခံရသူေတြခ်ည္းပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာကိုု မည္မည္ရရ ႏိုုင္ခဲ့သူေတြ မဟုုတ္ဘူး။ သိုု႔ေသာ္လည္း ေခတ္ကိုု လူေတြကိုု ေျပာင္းလဲႏိုုင္တဲ့ ႏိုုင္ငံေရးသမား စစ္စစ္ေတြ ျဖစ္တယ္ ဆိုုတာကိုု လက္ခံရမယ္။

(၆) ရီပတ္ဘလစ္ကန္နဲ႔ ဒီမုုိကရက္ေတြ ဘာကြာျခားသလဲ။ ဒီမုုိကရက္ေတြက နည္းပညာသုုံးျပီးေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲႏိုုင္ေအာင္လုုပ္ႏိုုင္တယ္။ ရီပတ္ဘလစ္ကန္ေတြကေတာ့ နည္းပညာသုုံးျပီး တိုုင္းျပည္ကိုု ခ်ယ္လွယ္ႏိုုင္တယ္။ အခုုပဲၾကည့္ပါ။ အိုုဘားမားႏိုုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာေတြ လုုပ္ႏိုုင္သလဲ။ အတိုုက္အခံရီပတ္ဘလစ္ကန္ေတြနဲ႔ ျငင္းခုုန္ေနရတာနဲ႔ ေခတ္က ေတာင္းဆိုုေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲကိုု မနည္း ျဖစ္ေအာင္လုုပ္ေနရတယ္။ ခုုခ်ိန္မွာ လက္နက္ေတြကိုု ထိန္းခ်ဳပ္ဖိုု႔ မလုုပ္ႏိုုင္ေသးဘူး၊ ႏိုုင္ငံသားဥပေဒ ေျပာင္းလဲေရးကိုု မလုုပ္ႏိုုင္ေသးဘူး။ 

(၇) နည္းပညာေတာ္လွန္ေရးဟာ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြနဲ႔အတူ အစုုိးရေတြ လူ႔ေဘာင္ေလာကေတြကိုု ေျပာင္းလဲမႈ ျပဳလုုပ္မွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ ႏိုုင္ငံေရးသမားေတြက ဒါကိုု လက္ခံရမယ္။ ဆန္႔က်င္ေနလိုု႔ မရဘူး။ ေအာက္ေျခကေန ေျပာင္းမွာပဲ။ အေပၚကေန ေျပာင္းမွာ မဟုုတ္ဘူး။

(၈) တခုုပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ မိုုက္ကယ္အင္ဂ်လိုုေျပာခဲ့တာ။ အျမင့္ကိုု မွန္းျပီးေတာ့ လြဲသြားတာ က အေရးမၾကီးဘူး။ နိမ့္နိမ့္ေလးမွန္းျပီးေတာ့ မွန္းတဲ့အတုုိင္းျဖစ္လာခဲ့တာ အဆိုုးဆုုံးပဲ။ စိတ္ကူးယဥ္မွေတာ့ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ယဥ္ၾကမွေပါ့။ မျဖစ္စေလာက္ေလး စိတ္ကူးျပီး အဲသည္ေလာက္ေလး ျဖစ္လာခဲ့တာနဲ႔ ဘ၀ကိုု ျပီးသြားတာမ်ဳိးေတာ့  မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။

အေျပာေကာင္းတဲ့ ကိုုယ္လူေခ်ာ ႏိုုင္ငံေရးသမားက စာေရးဆရာလည္း လုုပ္ေသးဆိုုေတာ့ လာမယ့္ ေရွ႔ေရြးေကာက္ပြဲေတြ အဆင့္ဆင့္မွာ နယူးဆြန္တေယာက္ကေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရျပီး ေနရာရလာဦးမွာေတာ့ ျမင္ေယာင္မိပါေသးတယ္။ ခ်ီကာဂိုုႏိုုင္ငံေရးေလာကထဲက တက္လာတဲ့ ေရွ႔ေန စာေရးဆရာ၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ေဟာေျပာပြဲဆရာ ဘရက္ဟူစိန္အိုုဘားမားဆိုုတာ ၾကားဖူးၾကတယ္ မဟုုတ္လား။ အခုု အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုုရဲ့ ဒုုတိယသက္တမ္းႏိုုင္ သမၼတၾကီး ျဖစ္ေနျပီေလ။

ကဲ … စာဖတ္သူေတြလည္း နယူးဆြန္ရဲ့ စာအုုပ္ကိုု ၀ယ္ဖတ္၊ ငွားဖတ္ၾကည့္ၾကပါဦး။ ညႊန္းလိုုက္ပါရဲ့ဗ်ာ။ (ဓာတ္ပုုံ မိုုးမခ)
http://www.amazon.com/dp/B008EKMC9K/ref=rdr_kindle_ext_tmb