ေဆာင္းလူ
ဇြန္ ၁၂၊ ၂၀၁၃
ဒီၾကားထဲ
ကဗ်ာေယာင္ေယာင္ စာေယာင္ေယာင္နဲ႔
ညေန ညဘက္ ဆင္နဲ႔က်ားသစ္
စီးခ်င္းထုိးပြဲၾကည့္ဖုိ႔ ထြက္တဲ့သူလည္း ထြက္ရဲ႕ ….။
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း
အေပါင္းအႏုတ္သခ်ၤာတြက္လုိ႔
ဘ၀ေရစီးထဲ ေယာင္နနနဲ႕
ၾကက္ဖႀကီးကုိ ပုိက္လုိ႔ …။
ဒါက ဒီလုုိရွိပါတယ္ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ဆီမွာ စာသမား ေပသမား တယ္ေပါမ်ားပါတယ္ ..။ သတင္းစာတုုိက္ျဖစ္တာေၾကာင့္လည္း ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ဟုုိးတုုန္းကဆုုိ လူတုုိင္း ကဗ်ာတပုုဒ္၊ ေရးအားေကာင္းတဲ့ ေမာင္ေတြကေတာ့ ႏွစ္ပုုဒ္စ သုုံးပုုဒ္စ ေရးၾကပါတယ္ ..။ ၿပီး လက္ေရြးစင္ ျပန္ထုုတ္ေပါ့ ..။
တလမွာ တခါေလာက္ေတာ့ ထုုတ္ၾကပါတယ္ …။ ဒါကလည္း သတင္းစာၿပီးတဲ့အခ်ိန္ လတ္ရား လတ္ရားျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ေလး (တကယ္က သတင္းစာၿပီးလည္း အားရပါဘူးဗ်ာ) ေတြမွာပါ။ စီစဥ္သူေတြကေတာ့ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး …။ ကဗ်ာဆရာ ခင္လြန္း (ဦး) – တာ၀န္ခံအယ္ဒီတာ (အဲ့အခ်ိန္ အေ၀းေရာက္ေနၿပီလားလဲ မသိေတာ့ဘူး)၊ ကဗ်ာဆရာ ေနေန (အဲ့အခ်ိန္တုုန္းကေတာ့ ေနေနပဲ ..ခုုေတာ့ ေနသြင္၊ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာေပါက္စထင္တယ္။ ခုုေတာ့ စာေရးဆရာတျဖစ္လဲေပါ့ …)၊ ေနာက္ ကဗ်ာဆရာ ခင္ရင္ေမာင္ (ကုုိေစာႀကီး …အေမရိကား)၊ အဲ့လူေတြပဲ ထင္ပါတယ္။
စစခ်င္းေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔က ကဗ်ာေရးတာ စာေရးတာ သိပ္၀ါသနာပါေသးတာမဟုုတ္ဘူး …။ တေန႔ ဂရပ္ဖစ္ဒီဇုုိင္နာျဖစ္ရမယ္ဆုုိၿပီး …(ခုုေတာ့ တလြဲစီပဲ) … ေတာင္ျခစ္ ေျမာက္ျခစ္ .. ေတာင္ပက္ ေျမာက္ပက္ စိတၱဇလုုိလုုိ ဘာလုုိလုုိ အ႐ုုပ္ေတြ လက္တည့္စမ္းေနတဲ့ကာလေပ့ါ ..။ ေဆးေတြ .. ကဲန္းဗတ္စ္ေတြ၊ စကၠဴေတြကေတာ့ အဲ့အခ်ိန္က ပန္းခ်ီဆရာ ေမာင္ညဏ္စုုိးဆီက အလကား သြားသြားမေနတဲ့ကာလေပါ့။
ေနာက္ပုုိင္းေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း ကဗ်ာေရးပါတယ္ …။ အႏုုအရစ္ ပုုရစ္ဖူးေလးေတြကုုိ အားက်ၿပီး ပုုရစ္ဖူးဆုုိတဲ့ ကေလာင္နဲ႔ေပါ့ ..။ ပထမဆုုံး ကဗ်ာက ေခတ္ၿပိဳင္ အင္တာနက္မဂၢဇင္းမွာ စပါတာပါပဲဗ်ာ …။ တပုုဒ္ ၅၀၀ ရတဲ့အခ်ိန္ေပါ့ …။ ေနာက္ပုုိင္း ပုုရစ္ကေလာင္နဲ႔စာမူခ မွားေပးၿပီးကတည္းကကုုိ အဲ့ကေလာင္ကုုိ အေမြျပတ္စြန္႔လႊတ္လုုိက္တာပဲ …။ ၅၀၀ နဲတာမွတ္လုုိ႔ ..ဟဲဟဲ..။
ေနာက္တခုု ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ဆီမွာ အဲ့အခ်ိန္က သတင္းစာတုုိက္ေရာ .. စတူဒီယုုိေကာရွိတယ္ ..။ စတူဒီယုုိက လူထုုလက္႐ုုံးတဲ့ … (ခုုေတာ့ လက္ပ်ဥ္းေတာ္က်သြားပါၿပီ) .. စတူဒီယုုိတာ၀န္ခံေတြက ကုုိေ၀ယံ (အေပၚမွာေျပာခဲ့သလုုိပဲ ခုု အေမရိကားမွာ သားကေလးတေယာက္နဲ႔ ဆူရွီေရာင္းေနတဲ့သူ)၊ ေနာက္ ကုုိသက္ႏုုိင္ (ဦးေအာင္ေစာဦးတူ .. သူလည္း ခုု အေမရိကားမွာ ဇိမ္က်ေနေလရဲ႕) …
အဲ့အခ်ိန္က ဆင္နဲ႔က်ားသစ္ စီးခ်င္းထုုိးပြဲၾကည့္တဲ့အဖြဲ႕နဲ႔ ၾကက္ဖပုုိက္တဲ့အဖြဲ႕ေပါ့ဗ်ာ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ကေတာ့ စီးခ်င္းထုုိးပြဲၾကည့္ တဲ့အဖြဲ႕က ခ႐ုုိနီေလးေတြေပါ့ …။ ၾကက္ဖပုုိက္တဲ့အဖြဲ႕ကေတာ့ အ့ံေက်ာ္ႀကီးတုုိ႔ လူမုုိက္တသုုိက္ေပါ့ …။
စီးခ်င္းထုုိးပြဲၾကည့္တဲ့အဖြဲ႕က ညေနဘက္ လက္ေလွ်ာက္အျပန္ဆုုိ မ်က္ႏွာရဲေလးေတြနဲ႔ …။ ၾကက္ဖပုုိက္တဲ့ အဖြဲ႕ကေတာ့ ေပါက္ေပါက္ေတြေဖာက္ေပါ့ …။
ဒီလူေတြလည္း ခုုေတာ့ .. အေမရိကားတုုိ႔ .. ဥေရာပတုုိ႔မွာ တုုတ္ေကာက္ကုုိင္ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကၿပီထင္ပါတယ္။
…. ….
မွတ္မိေကာင္း မွတ္မိၾကမယ္ဗ်ာ …
ေန႔ဆုိေပ်ာက္ ညဆုိေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့
သေကာင့္သား
ေၾကာင္းဆုိး ေၾကာင္မုိက္ ေၾကာင္္တသုိက္နဲ႔
တုိက္ပြဲဆင္ ရန္ျဖစ္ရင္း
အႀကိမ္ႀကိမ္ အိပ္ပ်က္ရ ညေတြေၾကာင့္
ဒီေကာင္ေတြ ဟုိတခါလုိ
ျမန္ျမန္သာ
ေတာ၀င္ပါေစ ဆုေတာင္းမိတယ္…။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ဆီမွာ ေၾကာင္ေတြေပါတယ္ …။ ေၾကာင္သခင္ကေတာ့ ဦးေအာင္ဖုုန္းျမင့္ (သူက ပီဒီအက္ဖ္ – ဗုုိလ္မွဴးႀကီး စိန္ျမ (မွန္လားေတာ့ မသိဘူး) သူ႔တပ္ကေျပာတာပဲ .. အထဲတုုန္းကေတာ့ ေလတပ္ကေန ေတာခုုိလာတဲ့သူလုုိ႔ဆုုိတယ္ …။ ခုုေတာ့ အေမရိကန္မွာ ခုုိေနေလရဲ႕) …။
သူက လူတုုိင္းနဲ႔ေသာ သိပ္မတည့္ဘူး .. လူေတြက မတည့္တာလား ..သူကမတည့္တာလားေတာ့ မသိဘူး..။ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ကေတာ့ ေလေပးေျဖာင့္တယ္ေျပာရမယ္ ..။ စိတ္ေကာင္းရွိၾကပါတယ္။ ေနာက္ ဟင္းခ်က္လည္းေကာင္းတယ္။ သူဟင္းခ်က္တဲ့ေန႔ဆုုိ စားေကာင္းတဲ့ေန႔ေပါ့ဗ်ာ ..။ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ေလေပးေျဖာင့္တယ္ဆုုိတဲ့အတုုိင္းပဲ .. ငါးဟင္းေတြ ဘာေတြခ်က္တယ္ဆုုိရင္ ..ငါးဟင္းမစားတဲ့ (ဂ်ီးမ်ားခ်က္က) ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔အတြက္ တခုုသပ္သပ္ စီမံေပးသဗ် …။
ေနာက္ ထမင္းေလး ဘာေလးစားၿပီးလုုိ႔ကေတာ့ သူ႔ဆီမွာ အခ်ဳိတည္းဖုုိ႔ ထန္းလ်က္ကေလးကအစ ရတယ္။ ေနာက္ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္လည္း ရတယ္ ..။ မနက္ဆုုိလည္း ေကာ္ဖီမစ္ေလးကအစ သူ႔ဆီကရတတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလေပးေျဖာင့္ဖုုိ႔ေတာ့ လုုိတယ္ … ။ မဟုုတ္လုုိ႔ကေတာ့ …။
ေနာက္တခုု သူေမြးထားတဲ့ ေၾကာင္ေတြ သြားထိမရဘူး ..။ ရန္သူျဖစ္ကုုန္မယ္ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔ကေတာ့ ေၾကာင္ကေလးေတြကုုိ ခ်စ္ျပရတာေပါ့ …။ (ေနာက္ပုုိင္းေတာ့ ေမာင္ဘညႊန္႔နဲ႔ သူနဲ႔ သေဘာထားအႀကီးအက်ယ္ကြဲလြဲခဲ့ဖူးတယ္ ..။ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္တခုု ေပါက္ၾကားသြားတာေၾကာင့္ေပါ့ဗ်ာ) …။
ေၾကာင္ေတြက အားလုုံး ၁၀ ေကာင္ေလာက္ရွိမယ္ထင္တယ္ ..။ ဆုုိးခ်က္ဗ်ာ …။ ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆုုိ မအိပ္ၾကဘူး …။ ညသန္းေခါင္မွ ထထကျမင္းၾကတာ …။ ဒါေပမယ့္ တမ်ဳိးေတာ့ေကာင္းတယ္ ..အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း ေၾကာင္ေတြ ကျမင္းလုုိ႔နဲ႔တူတယ္ ..ဘိေျပာင္းသြားတယ္ ..။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔အတြက္ေတာ့ အႀကိဳက္ေပါ့ ..။ သုုိ႔ေပမယ့္ ဒီေကာင္ေတြ ႏွိမ္နင္းဖုုိ႔ၾကံရတယ္ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ၀ုုိင္းနားလာရင္ ၂ ဖုုံးေလာက္ ေကာက္တုုိက္လုုိက္တယ္ …။ ခြီးခြီးနဲ႔ သေကာင့္သား .. ၿငိမ္ၿပီး ဇိမ္ခံေနတယ္ …။ ဦးေဆာင္သူ ဆရာႀကီးေတြကေတာ့ အေပၚကေျပာခဲ့တဲ့ ၾကက္ဖပုုိက္တဲ့ အံ့ေက်ာ္တုုိ႔တသုုိက္ေပါ့ ..။
ေနာက္ပုုိင္းေတာ့ဗ်ာ …. အေမာင္ေၾကာင္တုုိ႔ကုုိ တပတ္ျခား ..ဒါမွမဟုုတ္ … သုုံးေလးရက္ျခားေလာက္ တခါ ေတာထြက္ခုုိင္းလုုိက္ရတယ္ …။ သနားေတာ့ သနားပါတယ္ …။ ဒါေပမယ့္ ၀ါးလုုိက္ၾကတာပါပဲ …။
ေၾကာင္ဆုုိတဲ့ေကာင္က ေတာ္ေတာ္အသက္ျပင္းတယ္ …။ ေတာေတာင္ မထြက္ခ်င္ ထြက္ခ်င္နဲ႔ထြက္တယ္ …။ ပုုိင္ရွင္သခင္ ဦးဖုုန္းကေတာ့ သူ႔ေကာင္ႀကီးေတြ ေတာထြက္သြားၿပီေပါ့ …။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ညဏ္ (ကုုိညဏ္လင္းထြန္း – ဦးပီတာလင္းပင္နဲ႔ အမ်ဳိးေတာ္စပ္သလုုိ မင္းမ်ဳိးမင္းႏြယ္ဆုုိေတာ့ မိန္းမသိပ္ႀကိဳက္ …။ ခုုေတာ့ အေမရိကားမွာ ထမင္းဆုုိင္လား ..ဟင္းဆုုိင္လားဖြင့္ၿပီး … ညညဆုုိ ေဖ့ဘုုတ္ခ္ေပၚတက္ၿပီး တ,ေနေလရဲ႕) လက္ေပၚက ေၾကာင္ကုုတ္ရာႀကီး ၾကည့္ၿပီး … သက္ျပင္းေတြ ခ်ေနတာ ေတြ႕မိေသးတယ္ …။ ႏွစ္ေယာက္စလုုံး အေမရိကားမွာ ဆုုံၿပီး မရွင္းေလာက္ဘူးထင္တယ္ပါတယ္။ ဟုုိမွာက လက္နက္ေတြ သိပ္ေပါေတာ့ ေျပာလုုိ႔ေတာ့မရဘူး …။
………
ေဟာ ၾကည့္
အုိင္တီေခတ္မွာ ေနာက္မက်ေစဖုိ႔
အေမွာင္တေနရာထုိင္ၿပီး ကမၻာအႏွံ႔ေျခဆန္႔ဖုိ႔
အြန္လုိင္းေပၚ၀င္မိျပန္ေတာ့
ညသန္းေခါင္ တစ္ခ်က္တစ္လြဲမွာ
လြမ္းေရးက ကဲေနၾကျပန္ေသးတယ္ ….။
အဲ့အခ်ိန္ ေက်ာရုိးက ၿပီးခ်င္ၿပီးမယ္ ….။
ေမာင္ဘညႊန္႔တုုိ႔ ကြန္ပ်ဴတာစသုုံးခ်ိန္က ၀င္းဒုုိး အိတ္ခ်္ပီဆုုိတာ အျမင့္ဆုုံး .. မီတုုိ႔ .. ၂၀၀၀ တုု႔ိေတာင္ မွီလုုိက္ေသး …။ သင္ရင္း လုုပ္ .. လုုပ္ရင္း သင္ေပါ့ ..။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒါက ထင္သေလာက္ မတုုိးတက္ဘူး …။ တုုိးတက္ေအာင္ ၾကံရတာေပါ့ …။
အဲ့အခ်ိန္က ရာဟူးတုုိ႔ .. အမ္အက္စ္အမ္တုုိ႔ေခတ္ထေနခ်ိန္ .. ဘားဂလိစ္ဆုုိတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ား နားမလည္တဲ့ အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပါ့ …။ တျခားေနရာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး ..ေမာင္ဘညြန္႔တုုိ႔ဆီေျပာပါတယ္ …။
အြန္လုုိင္းမွာ အေပါင္းအသင္းရွာၿပီး ခ်က္တင္ ခ်က္တင္ေပါ့ …။ ညဆုုိ မအိမ္ၾကပါဘူး .. ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ အစီအရီ .. ။ ဒါေတာင္ … အခ်ိန္နဲ႔ အိပ္ရတာ ..သုုံးမ၀ေသးတဲ့သူမ်ားၾကေတာ့လည္း အလုုပ္ဆုုိၿပီး ..ခုုိးသုုံးေပါ့ ..။ အယ္ခ်ဳပ္ကလည္း မရွိေလေတာ့ .. စိတ္ႀကိဳက္ …။
က်ေနာ္တုုိ႔ဆီမွာ ည ၁၀ ေက်ာ္မွ သုုံးတဲ့သူစာရင္း သပ္သပ္ရွိတယ္ …။ ခုုနက ေၾကာင္သခင္ ဦးဖုုန္းတုုိ႔ … ေနာက္ ကုုိေစာႀကီး (ကဗ်ဆရာ ခင္ရင္ေမာင္) တုုိ႔… တျခားသူေတြလည္း ရွိပါတယ္ …။ အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းက စတာပဲ … အြန္လုုိင္းမွာ က်ဴသူတုုိ႔ရဲ႕ထုုံးစံအတုုိင္းေပါ့ဗ်ာ …။ ကုုိေစာႀကီး ညီတေယာက္ရွိတယ္ .. ဂလက္ဆစ္ မင္းမင္း .. (မွန္ႀကီးေပါ့ ..ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္ေတြ ..ေနာက္ပုုိင္း သူနဲ႔ပဲ တြဲေသာက္ခဲ့တာ … ခုုေတာ့ .. အမတ္မင္းေတြရဲ႕ ကုုိယ္ရံေတာ္လုုပ္ေနတယ္ၾကားတယ္ …သူ႔အေဖက အမတ္မင္းျဖစ္ေနတာကုုိး) … ။ ကုုိေစာႀကီးက ဦးစြာေရာက္လာတာ … လာတုုန္းက စက္မႈေက်ာင္းသားတုုိ႔ရဲ႕ထုုံးစံအတုုိင္းေပါ့ဗ်ာ .. ဖ႐ုုိဖရဲ …။
အဲ့အခ်ိန္မွာ ေမာင္ဘညႊန္႔က ရုုံးမွာ မန္မုုိရီ ၅၁၂ ရွိတဲ့ တလုုံးတည္းေသာ အေကာင္းဆုုံးစက္မွာ ထုုိင္ရတာ ..။ ဒီဇုုိင္းဆရာ ကေမ်ာက္ကေျခာက္ဆုုိေတာ့ .. ဂလုုိပဲေပါ့ …။ ကုုိေစာႀကီးက သူလည္း ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္းေလး သိခ်င္ေတာ့ ဟုုိေမး ဒီစမ္းေပါ့ ..။ အဲ့မွာ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း … အကြက္ပဲဆုုိၿပီး … ဗမာျပည္ ၀န္ႀကီးဌာနတခုုမွာ ပီအိတ္ခ်္ဒီယူေနတဲ့ မမႀကီးတေယာက္နဲ႔ ခ်ိတ္ေပးလုုိက္တယ္ …။ မမႀကီး ေမာင္ဘညႊန္႔ဆီ သူ ႐ုရွားသြားခဲ့ဖူးတဲ့ အရုုပ္ခ်ပ္ေလးေတြ ပုုိ႔ေတာ့ … ရုုပ္ကေတာ့ အေတာ္ဆုုိးတာဗ်ာ …။ ဒါနဲ႔ ေမာင္ဘညႊန္႔လည္း အသာပဲဆုုိၿပီး .. ကုုိေစာႀကီးဆီ ထုုိးထည့္ေပးလုုိက္တယ္ …။
အားလားလား ..ေျပာင္ခ်က္ ေျမာက္ခ်က္ကေတာ့ … ညဘက္ဆုုိ ကုုိေစာႀကီး ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕မွာ ခ်က္ေဘာက္ေလးဖြင့္ ေမာ္နီတာစကရင္ႀကီး ပိတ္ၿပီး ေဘာလုုံးလုုိပဲဗ်ာ ..လုုံးၿပီး .ညည္းေနလုုိက္တာမ်ား (အမွန္က စကားေျပာေနတာ) …။ ဒါေတာင္ ေမာင္ဘညႊန္႔ တရက္ အေပါ့အေလးသြားမလုုိ႔ဆင္းေတာ့မွ သိတာ …။
ေနာက္ပုုိင္း မမႀကီးက ဇာနည္ရွိလား ..ဇာနည္ရွိလားတဲ့ …။ ဒါေတာ့ ကုုိေစာႀကီးပဲ သိလိမ့္မယ္ထင္တယ္ …။
ေက်ာ႐ုုိးဆုုိတာကေတာ့ဗ်ာ .. ခုုခ်ိန္ထိကုုိ ပေဟဌိလုုိပါပဲ …။ မ,တေထာင္သားေတြ ေနတဲ့အရပ္ေလ …။ အဲ့အခ်ိန္က လူအစုုံဆုုံးအခ်ိန္ … ။ တခ်ဳိ႕လည္း သိခ်င္ၾကတယ္ ..ဘာလဲေပါ့ … . အင္း အဲ နဲ႔ပဲ ..ျငင္းခဲ့ရတာခ်ည္းပါပဲ …။ တခ်ဳိ႕မ်ား သိၾကမွာပါ …။ ေမာင္ဘညႊန္႔ေတာ့ မေျပာရဲဘူး …။
ဆက္လက္ေရးပါဦးမည္ …။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
