လြမ္းရတဲ့သူေတြ – ဖိုးခ်ိဳ
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
(ေတးေရး/ေတးဆို ဖိုးခ်ိဳ ကြယ္လြန္ျခင္း ႏွစ္ (၂၀) ျပည့္ (၁၅၊ ဇူလိုင္၊ ၂၀၁၃) အထိမ္းအမွတ္)
ဓာတ္ပံု – ခြါနီး ၊ မွ်ေဝသူ – Doney MP
“ပုစဥ္းရင္ကြဲေတြ.. ေအာ္ေနၾကတယ္.. ၾကားေတာ့.. ၾကားတယ္.. မျမင္ႏိုင္တယ္..မင္းအသံေလးေတြ.. ေခၚေနၾကတယ္.. ၾကားေတာ့.. ၾကားတယ္.. မျမင္ႏိုင္တယ္..ဘယ္ဆီမ်ား.. ေျပးပုန္းေနရက္တယ္.. မၾကင္သူ.. မရယ္..”
ကက္ဆက္တိတ္သား၊ ႀကိဳးေခြ ထဲကေန ေဆြးေဆြးျမည့္ျမည့္ ထြက္လာတဲ့ သာယာညင္းေပ်ာင္းတဲ့ အသံ တခု က က်ေနာ့္ ရဲ႕ ငယ္ဘဝ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ညတခ်ိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ အသံ ၾကားလိုက္ရင္ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတစု ေျပာလက္စ စကားရပ္၊ မင္သက္၊ တိတ္ဆိတ္ ေသာတအာရံုမွာ လြင့္ေမ်ာခဲ့ရတယ္။ ဒီခံစားမႈနဲ႔ပဲ ရီေဝညေတြ ရစ္မူးျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ တကၠသိုလ္ရဲ႕ ေဟမန္ညေတြမွာ “ေျပးပုန္းေနရက္တဲ့ အေဆာင္သူမ” ကို ေရာ္ရမ္းမွန္းဆ ကိုယ္တိုင္လည္း ဟစ္ေၾကြးခဲ့ရတယ္။ ဒီလို ခံစား ဆိုညည္းခဲ့ရတဲ့ ညေတြမွာေတာ့ ဒီအသံပိုင္ရွင္ဟာ သီခ်င္း စာသား အတိုင္း တကယ္ပဲ “ၾကားေတာ့.. ၾကားတယ္.. မျမင္ႏိုင္တယ္..” ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ အတြင္း အဇၥ်တၱသႏၱာန္ စိတ္ႏွလံုးမွာေတာ့ သူ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အသံေတြ၊ ေတးစာသားေတြ၊ သံစဥ္ေတြက စြဲထင္က်န္ရစ္ဆဲ၊ ကက္ဦးထုတ္ေလးေဆာင္းလ်က္ ဂစ္တာလြယ္ကာ သီခ်င္းဟစ္ေနတဲ့ သူ႕ရဲ႕ ရုပ္ သဏၭာန္ ကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိေနဆဲ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။
သူ႕သီခ်င္းေတြဟာ ငယ္ဘဝရဲ႕ တစိတ္တေဒသ ဆိုတာထက္ ပိုခဲ့ပါတယ္။ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသား ဘဝ အိမ္မွာ သူ႕ရဲ႕ “ပန္း” သီခ်င္း ႏွစ္ပုဒ္ နဲ႔ အခ်ိန္ကုန္တတ္လြန္းလို႔ မိဘေတြေတာင္ “မပန္း” နဲ႔ တရင္းတႏွီး ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ မင္းရဲ႕ “မပန္း” ကို လြမ္းလို႔ မဆံုးႏိုင္ပါ့လား အဆိုခံထိခဲ့တယ္။ တကယ္က လြမ္းစရာ “မပန္း” က မရွိေသးဘူး။ လြမ္းဖို႔ျဖစ္သြားရတာ က သူ႕ အသံ၊ သူ႕သီခ်င္းေတြပါပဲ။
သူဟာ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ား နဲ႔ ၁၉၉၀ အေစာပိုင္း ႏွစ္မ်ားမွာ လူငယ္ထု ရဲ႕ ရင္ဘတ္ ႏွလံုးသားေတြကို ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ သီခ်င္း ေအးေအးေလးေတြနဲ႔ ညင္ညင္သာသာ ညွိဳ႕ယူဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့တယ္။ လမ္းေဘး ဂစ္တာဝိုင္းေတြမွာ သူ႕ရဲ႕ သီခ်င္းေတြ စိုးမိုးခဲ့တယ္။ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ေတြကို သိမ္းပိုက္ခဲ့တယ္။ တကၠသိုလ္ညေတြမွာ မင္းမူခဲ့တယ္။ အေဆာင္သူေတြ အတြက္ ေရႊနားေတာ္ဆက္ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။
အရွင့္.. ပခံုးႏုထက္မွ.. အျပာေရာင္.. လြယ္အိတ္ကေလး.. ျဖစ္ပါရေစ..အရွင့္.. ဖဝါးႏုေအာက္မွ.. ကတၱီပါ.. ဖိနပ္ကေလး.. ျဖစ္ပါရေစ..အရွင့္.. ဦးထိပ္ထက္မွ.. ေငြေရာင္.. ဆံညွပ္ကေလး.. ျဖစ္ပါရေစ..
လူငယ္ဘာဝ ခ်စ္သူကို ဦးထိပ္ထား ဧကရီ ဘုရင္မ ရာထူး ထာဝရ အပ္ႏွင္းခ်င္ေနသူ လူငယ္ေတြအတြက္ သူ ရဲ႕ ေတးစာသားေတြဟာ နားဆင္ရံု သက္သက္မဟုတ္ဘဲ ရင္ဘတ္နဲ႔ အျပည့္ ခံစားဖို႔ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ နားနဲ႔ မနာ ဖဝါး နဲ႔ မနာဘဲ ႏွလံုးသားနဲ႔ နာေတာ္မူခဲ့ရတယ္။
သူ႕သီခ်င္းေတြရဲ႕ ဂီတအႏုပညာ သေဘာကို ပညာရွင္ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္တဲ့ ခံစားသူ ဝါသနာရွင္ အျမင္ သက္သက္ ဆိုရရင္လည္း သူ႕ အသံဟာ ထူးထူးျခားျခား အသံ ပါရမီရွင္လို႔ မဆိုႏိုင္ေပမယ့္ ညင္းညင္းသာသာ နဲ႔ ႏွစ္လိုဖြယ္ ရွိတယ္။ သူဖန္တီးတဲ့ ေတးစာသား၊ သံစဥ္ေတြက ရိုးရွင္းတယ္။ အေပ်ာ္တမ္း ဂစ္တာ ဝါသနာရွင္ အဆင့္ နဲ႔ ဘယ္ လက္ကြက္ လွမ္းကိုင္လို႔ ကိုင္ရမွန္းမသိ ဆိုတဲ့ အေနအထားမ်ိဳး သူ႕ သီခ်င္းေတြမွာ ေတြ႕ရနည္းတယ္။ ရိုးရွင္းလြယ္ကူတဲ့ အေျခခံ လက္ကြက္ကေလးေတြနဲ႔ လွည့္ပတ္တီးလို႔ ရႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြ မ်ားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သံစဥ္ဖြဲ႕စည္းတည္ေဆာက္ပံု၊ ေတးစာသား သီကံုးပံု က ညက္ေညာ ေျပျပစ္၊ လွပတယ္။ ခံစားမႈ ရသ ကို ရင္ထဲနင့္ေနေအာင္ ေပးစြမ္းႏိုင္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ကိုယ္ပိုင္ဟန္လည္း အျပည့္ရွိတယ္။ သူ႕ ပင္ကိုယ္ေရး ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္သီခ်င္းေတြကို ၾကည့္ရင္ ဖြဲ႕စည္းပံု ျပည့္စံုလွတယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။ ေျခဆင္း၊ ေတးစာသား အပိုဒ္၊ သံၿပိဳင္ အပိုဒ္၊ ေနာက္ခံ သီဆိုမႈ အစရွိသလို အဂၤါစံုလွတယ္။
သူ႕ရဲ႕ အႏုပညာကို ေဖာ္ထုတ္ တင္ဆက္ ပံုဟန္ကလည္း ထူးျခားတယ္။ သီခ်င္းစာအုပ္၊ ကက္ဆက္တိတ္ေခြ အားလံုးဟာ ထူးျခားၿပီး စနစ္တက် ရွိတယ္။ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ေတးေရး သူ တေယာက္ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ တျခားေသာ ေတးျပဳစာဆို နဲ႕ ဂီတပညာရွင္ေတြကိုလည္း တန္ဖိုးထားတတ္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ ေတးသံစဥ္ေတြကို စီမံခန္႔ခြဲ စီစဥ္မႈ ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသလို အျခား ဂီတပညာရွင္တေယာက္ေယာက္ရဲ႕ စီစဥ္ဖန္တီးမႈ အလုပ္ဆိုရင္လည္း အေလးအနက္ထား ေဖာ္ျပေလ့ရွိတယ္။ သူဟာ အႏုပညာပစၥည္းကို တန္ဖိုးထားသူလို႔ ဆိုႏိုင္မယ္ ထင္တယ္။
ဒါေတြဟာ ပုဂၢလိက ဘဝ လံုးဝ ရင္းႏွီးမႈ မရွိခဲ့တဲ့ ပရိသတ္ တေယာက္ အေနနဲ႔ သူ႕ အႏုပညာ ကို သိျမင္ခံစားရမႈေတြပါ။ သူဟာ သာမန္ ပုထုဇဥ္ လူသား တေယာက္သာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ သူ႕ရဲ႕ တကိုယ္ေရ လူမႈ ဘဝမွာ အမ်ား သူငါ နည္းတူ အားနည္းခ်က္တခ်ိဳ႕ ရွိေကာင္း ရွိႏိုင္ေပမယ့္ ခံစားခဲ့ရတဲ့ သူ႕ရဲ႕ အႏုပညာ ရဲ႕ အရည္အေသြးကိုေတာ့ မထိခိုက္ေစပါဘူး။
သူငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ တိမ္းပါးသြားခဲ့ေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ယူက်ံဳးမရ တသသ လြမ္းက်န္ရစ္ခဲ့ရတယ္။ သူ႕ သီခ်င္းေတြကို “မွန္းေမွ်ာ္မိမင့္ မိႈင္းေမွးမွိန္” ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ သူရဲ႕ ဖန္တီးမႈ အႏုပညာ ရသေတြကိုလည္း အခု အႏွစ္ (၂၀) ၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ မွီဝဲစားသံုးေနရေသးတယ္။ သူ႕သီခ်င္းေတြဟာ အခုအခ်ိန္ထိ ရင္ဘတ္ႏွလံုးအိမ္ကို ႏြယ္ လိုပဲ ရစ္ပတ္တြယ္ေနဆဲ ျဖစ္တယ္။ အခ်စ္နတ္ဘုရား ဖမ္းစားႏိုင္စြမ္းတဲ့ အရြယ္ကို ေက်ာ္လြန္ခဲ့ေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ဂီတနတ္ဘုရား ကေတာ့ ဖမ္းစားႏိုင္စြမ္းဆဲပါပဲ။
အခုလို သူ႕အမွတ္တရ ေအာက္ေမ့ဖြယ္ အစီအစဥ္ေလး သူဆံုးတဲ့ ႏွစ္ပတ္လည္မွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ လုပ္ျဖစ္ျခင္းဟာ သူ႕ အႏုပညာကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးခဲ့လို႔ပါ။ ဒါ့အျပင္ သူ႕လို ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ေရး/ဆို/ဖန္တီးစီစဥ္ခဲ့တဲ့ ေတးဂီတ ပညာရွင္ တေယာက္ဟာ ဗမာ့ဂီတေလာက မွာ တန္ဖိုးထား သတိရထိုက္တယ္လို႔ ယူဆမိလို႔ပါ။ ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္ ေခတ္ေပၚ စတူရီယို ေတးေလာက အတြက္ သူဟာ တာဝန္ေက်ပြန္ခဲ့သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕အတြက္ မွတ္တမ္း မွတ္ရာေလး၊ အထိမ္းအမွတ္ေလး ျဖစ္ေအာင္ ႏိုင္သေလာက္ ႀကိဳးစားရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူဟာ သမိုင္းမွတ္တမ္းဝင္ထိုက္ပါတယ္။ ေနာင္မွာ ဗမာ့ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္စတီရီယိုဂီတ ေမာ္ကြန္းတိုက္ ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ရင္ သူ႕အတြက္ ေနရာ တေနရာ ခမ္းခမ္းနားနား၊ တင့္တင့္တယ္တယ္ ရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ သူ႕သီခ်င္းေတြကို ဆယ္စုႏွစ္ (၂) ခုေက်ာ္ (၃) ခုနီးပါး ရင္မွာလြယ္ခဲ့သူ.. “က်န္ရစ္ခဲ့သူ (က်ေနာ့္ရဲ႕) ဆုေတာင္း” ပါ။
ဖိုးခ်ိဳ ဂီတ မွတ္တမ္း (Discography)
ပထမဦးဆံုး အသံသြင္း တရားဝင္ ျဖန္႔ခ်ီထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည့္ ေတးစု: “ေယာနသံမဟုတ္တဲ့ ပုထုဇဥ္အသည္း (၁၉၇၈)” (လူသိနည္းခဲ့ၿပီး၊ ေအာင္ျမင္မႈ လံုးဝ မရခဲ့ဟု ဆိုႏိုင္သည္။)
ထြက္ရွိ ေအာင္ျမင္ခဲ့သည့္ အျခား တကိုယ္ေတာ္ ႏွင့္ အတြဲ ေတးစုမ်ား:
၁။ ပိုင္စိုးမႈဧကရီတမ္းခ်င္းမ်ား၊ Peace Melody၊ တိုနီ(လင္း)၊ မူပိုင္ ဖိုးခ်ိဳ ႏွင့္ ဂစ္တာဥယ်ာဥ္ ေတးသံသြင္း (၁၉၈၂)
၂။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသံစဥ္၊ Peace Melody၊ တိုနီ(လင္း)၊ မူပိုင္ ဥၾသေမာင္ေမာင္ (၁၉၈၃)
၃။ မဂၤလာေန႔ေမြးဖြားျခင္း (ဂၽြန္သင္ဇမ္း ႏွင့္ သွ်မ္းလ်န္ တြဲလ်က္ပါ)၊ Peace Melody၊ တိုနီ (လင္း)၊ မူပိုင္ ယင္းမာ (၁၉၈၃)
၄။ ညွိဳ႕မ်က္ဝန္း၊ Peace Melody၊ တိုနီ (လင္း)၊ မူပိုင္ ယင္းမာ (၁၉၈၄)
၅။ ထပ္မံခံစားျခင္း (၈၄)၊ Peace Melody၊ ရဲေခါင္(ေမ)၊ မူပိုင္ ယင္းမာ (၁၉၈၅)
၆။ မပန္းရယ္မငိုနဲ႔၊ Success၊ ရဲေခါင္(ေမ)၊ မူပိုင္ ဥၾသေမာင္ေမာင္ (၁၉၈၆)
၇။ တပင္ထဲရင္ထဲကႏြယ္၊ တိုနီ (လင္း)၊ ျဖန္႕ခ်ီေရး တကၠသိုလ္ေတးသံသြင္း (၁၉၈၈)
၈။ ခ်စ္သူကို၊ Peace Melody၊ တိုနီ (လင္း)၊ မူပိုင္ ျမနႏၵာ ေတးသံသြင္း ၊ (၁၉၈၉)
၉။ ခ်စ္သူ႔ရင္ခြင္၊ Peace Melody၊ တိုနီ (လင္း)၊ မူပိုင္ ျမနႏၵာ ေတးသံသြင္း ၊ (၁၉၉၀)
၁၀။ အေကာင္းဆံုးေတးမ်ား၊ Peace Melody၊ တိုနီ (လင္း) ၊ မူပိုင္ ဂ်ဴပီတာ ေတးသံသြင္း ၊ (၁၉၉၁)
၁၁။ ဥေပကၡာလူသာ၏ေနာက္ဆံုးထြက္သက္၊ Iron Cross၊ ေဝထြန္း (နဝရတ္)၊ မူပိုင္ ေဇာ္ေအာင္ (ဓာတု) (၁၉၉၃)
၁၂။ တမ္းတမ္းတတထိပ္တန္းေတးမ်ား (ကြယ္လြန္ၿပီး ႏွစ္အတန္ၾကာမွ အမွတ္တရ အေနျဖင့္ ဖိုးခ်ိဳ လက္ေရြးစင္ သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ကို မူရင္း အသံ အတိုင္း ျပန္ စုထုတ္)၊ မူပိုင္ ဥၾသေမာင္ေမာင္ (၁၉၉၇)
ဖိုးခ်ိဳ ဆံုးပါးခဲ့ျခင္း ဆယ္စုႏွစ္ (၂) ခု ျပည့္တဲ့ အခုလို အခ်ိန္မွာ ဒီ အမွတ္တရ အလြမ္းစာစုေလးနဲ႔ အတူ သူ ေရးသားစပ္ဆို သီဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း မိုးမခ ပရိသတ္ အတြက္ ျပန္လည္တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ဖိုးခ်ိဳရဲ႕ အႏုပညာ ကို တမ္းတမ္းတတ အမွတ္တရ ေအာက္ေမ့ ရွိၾကမယ့္ က်ေနာ္နဲ႔ ရင္ဘတ္ခ်င္းတူ သူတခ်ိဳ႕ ရွိေနေသးတယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။
၁) “ပန္းရယ္… လြမ္းတယ္”၊ သံစဥ္/စာသား/ဖြဲ႕ဆို – ဖိုးခ်ိဳ (၁၉၈၂)
Music Video URL: http://youtu.be/zFAOR6BFglc
၂) “ေဝးလြင့္ျခင္းနိဂံုး”၊ သံစဥ္/စာသား/ဖြဲ႕ဆို – ဖိုးခ်ိဳ (၁၉၈၃)
Music Video URL: http://youtu.be/2whVisbzVpw
၃) “ညိွဳ႕မ်က္ဝန္း”၊ သံစဥ္/စာသား/ဖြဲ႕ဆို – ဖိုးခ်ိဳ (၁၉၈၄)
Music Video URL: http://youtu.be/iGMkiWl7lcQ
၄) “မပန္းရယ္မငိုနဲ႔”၊ သံစဥ္/စာသား/ဖြဲ႕ဆို – ဖိုးခ်ိဳ (၁၉၈၆)
Music Video URL: http://youtu.be/QbqYS2uloyo
ဂီတ အာဟာရ ခ်င္ျခင္းေတြ ျဖည့္စြက္ေပးခဲ့သူ ေတးေရး/ေတးဆို ဖိုးခ်ိဳ တေယာက္ ေကာင္းရာမြန္ရာမွာ “ေရလိုေအးလို႔ ပန္းလိုခ်မ္းေျမ့ပါေစ”။ သံသရာ တပတ္လည္ လို႔ လူ႕ဘဝ ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ရင္လည္း “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသံစဥ္” ေတြ ဆက္လက္ဖန္တီးႏိုင္ပါေစ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၁၃ ၊ ဇူလိုင္ ၊ ၂၀၁၃
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ