>
ႏုိ၀င္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၁
ဘယ္သူေတြ
ဘယ္လိုပဲ ျပဌာန္း ျပဌာန္း
က်ေနာ္ကေတာ့ ပဌာန္းဆက္လို႔မရတာ ၾကာပါၿပီ။
ေမာင္ေအာင္ပြင့္ေရ
က်ေနာ္ ရထားျဖစ္တယ္
ျဗဟၼာ့ေျခရာ က်ေနာ္ မနင္းႏိုင္ေသးတာ အသာထား
ဒုန္းစိုင္းေအာင္ ေျပးႏိုင္ၾကတာ အသာထား
ဒုံးေဝးသူေတာ့ အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူးဗ်ာ။
က်ေနာ္တို႔
တံဆိပ္ကပ္ရတာ လြယ္သေလာက္
တံဆိပ္ခြာရတာ အခက္ဆံုးအခ်ိန္။
မ်ဥ္းေျဖာင့္မွာ တကယ္ပဲ အေရာင္ရွိသတဲ့လား
ဒီတခါေတာ့ က်ေနာ္ လင္းပြင့္လို႔ရသြားၿပီ
ဘယ္လိုမွ ထုတ္ၾကည့္ဖို႔မလြယ္တဲ့ ရတနာေတြ
ပျခဳပ္ အျပင္ဘက္ ေရာက္လာခဲ့တာ
ဘာ ၾကာေသးလို႔တုန္း။
ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ဘာလင္တံတိုင္းႀကီး ၿပိဳက်သြားတာ
အေျမႇာက္နဲ႔ခြင္းခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး
ျဗဟၼစိုရ္ တရားနဲ႔ခြင္းခဲ့တာဆိုပဲ။
က်ေနာ္တို႔
အတုနဲ႔အစစ္ တထပ္ထဲက်တဲ့ေခတ္
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရေတာ့မလား
က်ေနာ္
ဒီိလိုေခတ္ကို မ်က္္ေမွာက္ျပဳရတာ ေပ်ာ္တယ္
ေက်နပ္တယ္
ဒီႀကိဳးတန္း `ေခါင္း´ နဲ႔ ေလွ်ာက္ဖို႔
နားလည္ခြင့္ကို ရလိုက္လို႔။
(ရနံ႔သစ္၊ ႏုိဝင္ဘာ၊ ၂၀၁၁ တြင္ ပါရွိေသာ ေမာင္ေအာင္ပြင့္ ရဲ႕ `ဒံုးေဝးတဲ့ေကာင္´ ကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီးေနာက္ …)