ကိုသန္းလြင္ – သမၼတၾကီးထံသို႔အိပ္ဖြင့္ေပးစာ
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၆
(၁)
နိုင္ငံေတာ္သမၼတၾကီးခင္ဗ်ား
ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ သမၼတၾကီးနည္းတူ မူလတန္း၊ အထက္တန္းမွ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ အလုပ္ခြင္၀န္ထမ္းဘ၀၊ ယခု ပင္စင္စားဘ၀သို႔ ေရာက္သည့္တိုင္ ႏိုင္ငံတြင္ ေကာင္းမြန္ေသာ အေျပာင္း အလဲမ်ားျဖစ္လာလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကရသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္၊ သမၼတၾကီးတို႔ အစိုးရအဖြဲ႔ စတင္ တာ၀န္ယူခဲ့သည့္ ဧျပီလသည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္မ်ား တလက္လက္ ေတာက္ပလာခဲ့ၾကသည့္ အခ်ိန္မ်ား ျဖစ္ပါသည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ယေန႔အထိ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱယားၾကီးမွာ အေျပာင္းအလဲဟူ၍ ထင္ရွားစြာ မေတြ႔ရဘဲ ယခင္အခ်ိန္မ်ားအတိုင္း ၾကိဳးနီစနစ္၊ တင္းၾကပ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားျဖင့္ ျပည္သူလူထုအဖို႔ အလုပ္အကိုင္ ခက္ခဲေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ သမၼတၾကီးတို႔ ရက္၁၀၀ ရွင္းလင္းပြဲအေၾကာင္းကို သတင္းသာၾကားရျပီး အေသး စိတ္မသိခဲ့ရပါ၊ သို႔ပါေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စားရမႈမ်ားကိုသမၼတၾကီး သိေစလိုပါ သည္၊ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ အၾကံျပဳခ်က္မ်ားမွာ သမၼတၾကီးတို႔ သိရွိအေရးယူျပီးသား ျဖစ္ေန သည္ဆိုလ်င္လည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔အား နားလည္ခြင့္လႊတ္ေစလိုပါသည္။
ဗဟိုဦးစီးစနစ္၊ ဗဟိုကစီမံေပးသည့္ စီမံကိန္း စီးပြားေရးစနစ္ဆိုသည္မွာ ျပီးခဲ့ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔ႏွင့္အတူ ျပီးဆံုးသြားျပီျဖစ္ေၾကာင္း သမၼတၾကီးက ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာျပေစလိုပါသည္၊ ဒီမိုကေရစီသေဘာ တရား မ်ားအရ တိုင္းျပည္၏ အခ်ဳပ္ အျခာအာဏာကို ျပည္သူျပည္သားတို႔က ပိုင္ဆိုင္သည့္နည္းတူ ၀န္ၾကီးဌာနအသီးသီး၊ ေအာက္ေျခမွ ၀န္ထမ္း အဆင့္ဆင့္တို႔သည္ မိမိဖါသာ ဆံုးျဖတ္လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိ ေၾကာင္းကို သမၼတၾကီးက အစိုးရ ၀န္ထမ္းအားလံုးကို ရွင္းျပေစလိုပါသည္၊ အစိုးရ၀န္ၾကီးဌာန ၀န္ၾကီး တဦးသည္ ဗဟိုအစိုးရက ခ်ေပးေသာ ဘတ္ဂ်က္ပမာဏကိုသာ ေစာင့္ၾကည့္ရန္လိုျပီး မိမိဌာနတြင္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားကို ျပဳျပင္ေပးရန္မွာ မိမိတာ၀န္သာျဖစ္ပါသည္၊ တိုင္း၊ ခရုိင္၊ ျမဳိ႕နယ္အဆင့္ဆင့္ ဦးစီးမွဴးၾကီးမ်ားသည္ မိမိအဆင့္အလိုက္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အေနအထားကို ရွင္းရွင္း လင္းလင္း သိထားရ ပါမည္။
ယခုလက္ရွိ အေျခအေနမွာ ကိစၥတခုေပၚတိုင္း မိမိအထက္ကို တင္ျပေနၾကရဆဲျဖစ္ျပီး အမိန္႔လာမွ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ေပးေနရျခင္းမ်ားမွာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ။
ဒုတိယအေရးၾကီးဆံုးအခ်က္မွာစီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ က႑အသီးသီးအလိုက္ ေခတ္သစ္ ႏွင့္ မညီေလ်ာ္ေတာ့ေသာ ဥပေဒမ်ားႏွင့္ ဗ်ဴရုိကေရစီ ယႏၱယားၾကီးကို ပယ္ဖ်က္ ျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ၾကရန္ျဖစ္ပါသည္။
Reform ေခၚ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ e-government ျဖစ္ရန္အေရးကို ပထမ ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္၊ သမၼတၾကီးက တိုက္ရုိက္ကြပ္ကဲေသာ MDI -Myanmar Digital Initiative ရုံးကို ဖြင့္လွစ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ ေနရာက႑အသီးသီးတြင္ ဒီဂ်စ္တယ္ နည္းစနစ္ကို အသံုးျပဳ ႏိုင္ေရး ကိုေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ႏိုင္ငံသားကဒ္မ်ား ပလပ္စတစ္ကဒ္ျဖစ္ေရး ပတ္စပို႔ကို ကြန္ပ်ဴတာစက္မ်ားမွ ထုတ္ေပးႏိုင္ေရး ဘဏ္ မ်ားမွ ေငြေပးေငြယူ Transactions ကိစၥမ်ား၊ ျပည္သူမ်ားအၾကား အခ်င္းခ်င္း ေငြေပးေငြယူ လုပ္ျခင္း အစရွိသည့္ အေျခခံကိစၥမ်ားအားလံုးကို ဒီဂ်စ္တယ္နည္းမ်ားျဖင့္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ဤရုံးက လမ္းညႊန္ ေပးရပါမည္၊
လိုအပ္ေသာ နည္းပညာအတြက္မူ သမၼတၾကီးကိုယ္တိုင္ျဖစ္ေစ ကြ်မ္းက်င္ေသာ ပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႔ ကိုျဖစ္ေစ ႏိုင္ငံအသီးသီးသို႔ ေလ့လာေရးခရီးစဥ္မ်ား ေစလႊတ္ေပးရပါမည္၊ ထိုႏိုင္ငံမ်ားမွ ဥပမာမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးသည့္နည္းတူ အတတ္ပညာ အေထာက္အကူမ်ားရယူႏိုင္ပါလိမ့္မည္၊ ဥပမာ ဆီလီကြန္းေတာင္ၾကားမွ IT-Information Technology ကုမၸဏီမ်ားသည္ လိုအပ္ေသာ ဘတ္ဂ်က္ ပမာဏ Hardware, Software လိုအပ္ခ်က္မ်ားအားလံုးကိုေျပာျပႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ပညာေရးႏွင့္က်န္းမာေရး စီးပြားေရးက႑အသီးသီးတြင္ အင္တာနက္ဆက္သြယ္ေရး ပစၥည္းကိရိယာ မ်ားမပါဘဲ ခရီးဆက္ေနရပါလ်င္ အဖက္ဖက္မွေနာက္က်ေနပါလိမ့္မည္၊
ဒုတိယလိုအပ္ခ်က္မွာ အစိုးရရုံးမ်ား၏ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ အလုပ္လုပ္ပံု၊ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အယူအဆမ်ားကို ျပဳျပင္ရပါမည္ (Structural Change)၊ ျပည္သူလိုအပ္ခ်က္ကို ဦးစားေပးျဖည့္ဆည္းေပးသည့္ စနစ္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ပညာေပး ျခင္း အလုပ္ကို လုပ္ရပါမည္။
တိုင္းျပည္၏ စီးပြားေရး မပာာဗ်ဴဟာတြင္လယ္ယာက႑ထြက္ကုန္တိုးေရး၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ စီးပြားေရး (Manufacturing Economy) ျဖစ္လာေရး၊ ႏိုင္ငံျခားဧည့္သည္မ်ား ေရာက္လာေရး ဆိုေသာ အခ်က္ မ်ားပါ၀င္ရပါမည္၊ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမႈတ္ႏံွမႈမ်ား၀င္ ေရာက္လာေရးဆိုေသာအခ်က္မွာလည္း အေရးၾကီးလွပါသည္၊
MIC-Myanmar Investment Commiddion မွ အရာရွိမ်ားက သမၼတၾကီး တာ၀န္ယူခဲ့ခ်ိန္မွစ၍ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမ်ပ္ႏွံမႈမွာ အေမရိကန္ေဒၚလာ တသန္းသာရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။
ယေန႔ ရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈေကာ္မရွင္သည္ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈမ်ားကို ဖိတ္ေခၚရမည့္အစားေစာင့္ၾကည့္ သည္႔ ဂိတ္တံခါးကဲ့သို႔ ျပဳမူေနပါသည၊္ ႏုိင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံလိုသူတဦးသည္ လိုအပ္သည္႔ ေျမ၊ လွ်ပ္စစ္၊ ေရ၊ လိုအပ္ခ်က္ျပႆနာမ်ားကို မိမိဖါသာ ေျဖရွင္းၾကရျပီး ဤေကာ္မရွင္ရုံးတြင္ လိုင္စင္ (သို႔) ပါမစ္ကို ေလွ်ာက္ထားၾကရပါသည္၊ ပုံစံေပါင္း တဒါဇင္ေက်ာ္တြင္ တခါတရံ မဆီေလ်ာ္္ေသာ အေၾကာင္း အရာမ်ားစြာကို ျဖည္႔စြက္ တင္ျပၾကရပါသည္။
အမွန္တကယ္လုပ္သင့္သည္မွာ ထက္မ်က္တက္ၾကြေသာလူငယ္အရာရွိမ်ား ခန္႔အပ္ခါ ႏုိင္ငံျခား ကုမၸဏီမ်ားကိုဆက္သြယ္ ဖိတ္ေခၚသင့္ပါသည္၊ ထိုရုံးတြင္ရန္ကုန္အပါအ၀င္ တျပည္လုံးေနရာအႏွံရွိ စီးပြားေရး အရ အသုံးျပဳႏုိင္သည့္ ေျမေနရာစာရင္းကို အျပည္႔အစုံျပဳစုျပီးျဖစ္ရပါမည္၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမည့္ သူ၏ လိုအပ္သမွ်ကို One Stop Station အျဖစ္ ဤရုံးၾကီးက ေဆာင္ရြက္ေပးသင့္ပါသည္။
ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႈတ္ႏွံသူမ်ားႏွင့္ဆက္ဆံရာတြင္ဘဏ္မ်ား၏အခမ္းက႑မွာအေရးၾကီးလွပါသည္၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ဘဏ္မ်ားစြာရွိသည္႔အနက္ဧရာ၀တီဘဏ္တခုသာ ibanking ေခၚ ေငြစာရင္း ဆိုင္ရာကိစၥမ်ားကို အင္တာနက္ျဖင့္ လုပ္ႏုိင္ပါေသးသည္၊ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံျခားဆက္ဆံ ေရး တြင္ အေရးၾကီးေသာ ျမန္မာ႔စီးပြားေရးဘဏ္ၾကီးအေနျဖင့္ ibanking လုပ္ႏုိင္ေရးမွာ အေရးၾကီးပါသည္၊
အေကာက္ခြန္ဌာနၾကီးမွာ ျမန္မာနုိင္ငံအတြင္းသို႔ ၀င္သမွ်ပစၥည္းမ်ားကို ရသင့္သည့္ အခြန္ေငြကို ေကာက္ခံျပီး မလိုလားအပ္ေသာပစၥည္းမ်ားကို မ၀င္ႏုိင္ေအာင္ တားဆီးေပးရန္သာျဖစ္ပါသည္၊ ယခုအခါ ရာျဖတ္ အရာရွိမ်ားက ကုန္သည္ကေၾကျငာလာေသာ ကုန္ပစၥည္းတန္ဘိုးမွာမည္မွ် ျဖစ္သင့္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ေပးေနၾကပါသည္၊ ဤလုပ္ထုံးလုပ္နည္းေၾကာင့္ လာဘ္ေပးလာဒ္ယူ ကိစၥကို ဖန္တီးေပးေနသလို ကုန္စည္စီးဆင္းေရးကိုလည္း အဟန္႔အတားျဖစ္ေစႏုိင္ပါသည္၊ အေကာက္အခြန္ အရာရွိမ်ားအေနျဖင့္ ကြန္တိန္နာေတြ စုပုံေနေအာင္ စီစစ္ စစ္ေဆးေနျခင္းသည္ တိုင္းျပည္တြင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းတက္လာေစပါသည္။
အေကာက္ခြန္တြင္ နာမည္အမ်ိဳးအစားကြဲျပားေကာက္ခံေနျခင္းအစား GST Government Service Tax ေခၚပံုစံအမိ်ဳးတည္းတေျပးညီေကာက္ခံသင့္ပါသည္၊ အကယ္၍သာအေကာက္ခြန္ရံုးၾကီးက အဟန္႔အတားအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖယ္ရွားေပးျပီး လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔ေအာင္ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္လ်င္ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုမွ လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ိဳးစံု ၀င္လာႏိုင္ပါသည္၊ အင္ဒိုနီးရွားမွပို႔လိုက္ေသာ ပါတိတ္ ကြန္တိန္နာသည္ ယိုးဒယားသို႔ ပဌမသြားျပီးကုန္းလမ္းမွ ရန္ကုန္သို႔ လာရျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါ၊
တိုင္းျပည္စီးပြားဖြံ႔ျဖိဳးမႈအတြက္ အျမတ္ရရွိေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားစြာ ရွိေနရန္ လိုအပ္ပါသည္၊ စီးပြားေရးသမားမ်ား အေပၚမွ ေငြေၾကးအျမတ္ထုတ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပဳမူဆက္ဆံေနျခင္းမ်ားကို အစိုးရရုံးမ်ားမွ ဖယ္ရွားေပးရပါမည္၊ ထိုအျမတ္ရရွိေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေပါမ်ားလာမွသာ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး တိုးတက္ျခင္းကိုျမင္ၾကရပါလိမ့္မည္။
ယေန႔ အစိုးရရံုးမ်ားလည္ပါတ္ေနၾကပံုမွာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအမ်ားအျပားေပၚေပါက္ေစရန္ဆိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိဟန္မတူဘဲ ေခတ္ကာလအမ်ိဳးမ်ိဳးက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ေၾကာင့္ ထုတ္ခဲ့ရေသာ ဥပေဒအမ်ိဳးမ်ိဳးကို အေၾကာင္းျပဳျပီးမခက္ခဲလ်င္ ခက္ခဲေအာင္ ျပႆနာမ်ားကိုသာ ဖန္တီးေပးေနၾက ပါသည္၊ ထိုအက်င့္ဆိုးမ်ားရွိေနပါလ်င္ ေအာင္ျမင္ေသာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားမေပၚေပါက္ႏိုင္ပါ။
ေမာ္ေတာ္ကားလိုင္စင္သက္တန္းတိုးရန္အတြက္ က၊ည၊န ရံုးသို႔ တေနကုန္သြားျပီးတန္းစီၾကရပါသည္၊ ႏိုင္ငံျခားသားျဖစ္သြားေသာ ျမန္မာတေယာက္ ဗီဇာသက္တန္းသြားတိုးရန္လည္း တေနကုန္ၾကာသည္ ဟုျငီးျငဴသံကိုၾကားရဖူးသည္၊ ခ်က္လက္မွတ္တေစာင္ မိမိေငြစာရင္းတြင္၀င္ရန္ ၂ရက္မွ ၃ ရက္ေစာင့္ ၾကရသည္၊ မိမိကုန္ပစၥည္းအတြက္ ဆိုင္းဘုတ္ (Bill board) ေထာင္လိုသူလုပ္ငန္းရွင္တဦးမွာ ေျမပိုင္ ဆိုင္မႈဂရန္အေတာင္းခံရဘူးသည္၊ မိတ္ေဆြတဦးကရံုးခမ္း ေနရာကို ဂိုေဒါင္အျဖစ္အသံုးျပဳလို ရာတြင္ လိုင္စင္ထုတ္ေပးမည့္သူ က လွ်ပ္စစ္ဌာန ႏွင့္မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔၏ ေထာက္ခံစာေပးရမည္ဟုဆိုသည္၊
ဤကိစၥမ်ားမွာအေရးမၾကီး အေသးအမႊားပါဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ထိုကဲ့သို႔ေသာ အရာမ်ားက စီးပြားေရးလုပ္ငန္း မ်ားကို ေပၚထြက္မလာေအာင္ ပိတ္ပင္တားဆီးထားတတ္ပါသည္၊
ဤအခက္အခဲမ်ားကို အခ်ိန္ယူ၍သာျပဳျပင္ယူရမည္ဟု နားလည္ပါသည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း အစိုးရက ထိုအက်င့္ဆိုးမ်ားကိုပေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ေနပါသည္ဆိုေသာအခ်က္ကိုမျမင္ၾကရသျဖင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္္ျဖစ္ၾကရပါသည္၊
(Manufacturing Economy ) ကုန္ထုတ္လုပ္သည့္ စီးပြားေရးစနစ္ ျဖစ္ေပၚေရးအတြက္ လွ်ပ္စစ္၊ ေရ၊ ေရဆိုးေျမာင္းမ်ား၊ ေျမေနရာ အေဆာက္အဦး အစရွိသည္တို႔ လိုအပ္ပါသည္၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းမ်ားမလုပ္ဘဲ ထိုလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တင္ျပလိုေသာ အခ်က္မွာ လွ်ပ္စစ္စက္ရံုအသစ္ၾကီးေရာက္လာလ်င္လည္း ယေန႔၀န္ထမ္းမ်ား လိုက္နာၾကရသည့္ နည္းလမ္းထံုးတမ္းမ်ားႏွင့္ဆိုလ်င္ ျပည္သူလူထုထံ လွ်ပ္စစ္ျဖန္႔ေ၀ရန္ ခက္ခဲေနပါလိမ့္ဦးမည္။
၁၉၇၉ ခုႏွစ္ကစခဲ့ေသာ စီးပြားေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ တရုတ္ျပည္ၾကီးသည္ ခ်မ္းသာ ေသာ လူလတ္တန္းစားမ်ားဖန္တီးေပးျခင္းျဖင့္ယခုအခါလူစီးေလယာဥ္ပ်ံမ်ား ျပည္တြင္းတြင္ထုတ္လုပ္ ေနျပီဟူ၍၄င္း၊ အိႏိၵယနုိင္ငံႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၉၁ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္နာမာဆင္၀ါေရာင္း လက္ထက္မွစ၍ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းမ်ားေၾကာင့္ ကမၻာ့ေစ်းကြက္တြင္ ထင္ရွားေသာ စီးပြားေရး က်ားၾကီးတေကာင္ ျဖစ္လာပုံကို၄င္း ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္ဒဏ္ကိုဆိုးဆိုးရြားရြားခံခဲ့ရေသာ ဗီယက္နမ္ ႏုိင္ငံတြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ေၾကာင့္ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈႏႈန္း အမ်ားဆုံးႏုိင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ ရေသာ ဥပမာေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကို ေတြ႔ႏိုင္ၾကပါသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္လည္း ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံႏွင့္မေရွးမေႏွာင္း ၁၉၈၇ ခုႏွစ္တြင္ ဆန္ေရာင္း၀ယ္မႈကို ထိမ္းခ်ဳပ္ထားျခင္းကို ပယ္ဖ်က္ျခင္းမွအစ ႏိုင္ငံျခားကုန္သြယ္ခြင့္ ပုဂၢလိကဘဏ္ခြင့္ဖြင့္ စသည္ျဖင့္ စီးပြားေရးုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ဆက္တိုက္ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကပါသည္၊ သို႔ပါေသာ္လည္း မ်ားစြာ ေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ယခုအခ်ိန္အထိ ေအာင္ျမင္မႈမရႏိုင္ဘဲ အထက္ပါႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ လ်င္မ်ားစြာေနာက္က်ေနခဲ့ရပါသည္၊
ယခုအခါ ၂၁ ပင္လုံညီလာခံၾကီးက်င္းပအျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမ်ား စည္းလုံး ညီညြတ္ေရး၊ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ခ်ဳပ္ျငိမ္းေရးကို ေဆြးေႏြးေနၾကသည္႔ အခ်ိန္လည္းျဖစ္ပါသည္၊ အကယ္၍ေတာင္ေပၚ ေဒသအပါအ၀င္ ျမန္မာႏုိင္ငံအ၀ွမ္း လမ္းေကြ႔ေဖါက္၊လွ်ပ္စစ္ အင္တာနက္ အဆက္အသြယ္ေတြ ေကာင္းျပီး အထူးသျဖင့္ တိုင္းရင္းသားမ်ားေနထိုင္ရာ ေတာင္ေပၚေဒသမ်ားတြင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းအသီးသီး လုပ္ကိုင္ေနၾကျပီး ၀င္ေငြေကာင္းေသာလုပ္ငန္းမ်ားကိုဖန္တီးေပးႏိုင္ ၾကလွ်င္ ဤလက္နက္ကိုင္ေျဖရွင္းရေသာ ျပႆနာမ်ားမွာ မ်ားစြာေျဖေလွ်ာ့လာႏိုင္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္မိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ေစာင့္စားေနၾကရေသာ တကဲ့ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို သမၼတၾကီး၏လက္ထက္တြင္ ေဖၚေဆာင္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါေၾကာင္း ေရးသားလိုက္ရ ပါသည္။
ကိုသန္းလြင္
Voice Weekly 8 October 2016
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
