(မုိးမခ) ဧၿပီ ၈၊ ၂ဝ၁၉
စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦး၏ စာႏွင့္ေနာက္ဆံုးခရီး
(၁)
၁၉၅၃ ခု၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေရာက္ေသာႏွစ္တြင္ မိမိထက္ အသက္ (၃) ႏွစ္ေလာက္ႀကီး၊ (၃) ႏွစ္ေလာက္ ေစာၿပီး ေရာက္ ေနႏွင့္သူ ေနာင္ေသာအခါ ျမန္မာစာေပေလာက၌ ထင္ရွားလာမည့္ စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦးအားသတိမထားမိပါ။ စာေရး ဆရာႀကီး မဟာေဆြ၏သမီးထက္ မဟာေဆြ ဇာတ္လိုက္ဆိုသည္ကသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏႈတ္ဖ်ား၌ ေရးပန္းစားခဲ့သည္ကိုး။
အရပ္ (၅) ေပ (၆) လက္မ၊ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ ဗလေကာင္းေကာင္း၊ ဗန္ေကာက္လံုခ်ည္ ေရႊဖလားေရာင္ႏွင့္ စပို႔ရွပ္ဝတ္ ေသာ B.Sc ေက်ာင္းသားဟု သူ႕ဝတၳဳေတြထဲ ေရးဖြဲ႕စၿမဲမို႔ ရႈိးက်ေသာ ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားဆို မဟာေဆြ ဇာတ္လိုက္ေပါ့။
၁၉၅၃ ခု၊ ႏွစ္တြင္ တကသ ေရြးေကာက္ပြဲပ်က္သည္။
ထိုအခ်ိန္ေလာက္မွာပင္ မဟာေဆြ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ ခင္ဆြဦး အသက္ (၂ဝ)။
၁၉၅၁-၅၂ ႏွစ္ ဥကၠ႒ ကိုစိန္ဘန္း အမႈေဆာင္အဖြဲ႕တြင္ပါဝင္ခဲ့ေသာ ကိုခင္ေမာင္ညြန္႔၊ ကိုတင္ထြန္း၊ ကိုရဲထြဋ္ စေသာ သန္႔ရွင္းအင္အားစု ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္ခင္မင္ခြင့္ရလိုက္ျခင္းသည္ ယခုလို ခင္ေဆြဦးအေၾကာင္းေရး ရာ၌ အသံုးဝင္လာၿပီ။
ေနာက္ႏွစ္တြင္ ကိုစိန္ဘန္းႏွင့္ လက္ထက္လိုက္ဟု ခင္ဆြဦးေရးဖူး၏။
စာေရးဆရာႀကီး မဟာေဆြ၊ ေဒၚမဟာေဆြ အမည္ျဖင့္ စာေရးဆရာကေတာ္ အထင္ကရေဆာင္းပါး (၁၉၄၉ ခု၊ ဧၿပီလ ရႈမဝ မဂၢဇင္း) တို႔၏သမီးဦးမို႔ ေရႊလင္ပန္းႏွင့္အခ်င္းေဆး၊ ေငြဇြန္းကိုက္ေမြးလာသူကား ခင္ခင္ဦးပါ၊ ခင္ေဆြဦးဟူသည္ အသက္ (၁၇) ႏွစ္အရြယ္ ရွမ္းေက်ာင္းသားမ်ားစာေစာင္တြင္ ကဗ်ာတိုေလးေရးႏွင့္စ–ဆက္လက္ေရးသား ပရိသတ္က လက္ခံ၍ သာလွ်င္ စာေရးဆရာျဖစ္လာျခင္းႏိုင္ပါ။
စာေရးဆရာက စာေရးဆရာ သားသမီးေမြးေပးလို႔ အဘယ္မွာလွ်င္ရႏိုင္ပါမည္နည္း။
(၂)
ေခတ္ေကာင္းစဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေပအဆင့္အတန္း။
ေမာင္ေအာင္မြန္သည္ စာဖတ္နာၿပီးမွ စာေရးဆရာျဖစ္လာသူမို႔ ခင္ေဆြဦး၏စာမ်ားကိုလည္း ဖတ္ဖူးပါ၏။ ႀကိဳက္ပါ၏။ စာေပနယ္ကသိပ္မက်ယ္၍ အထူးသျဖင့္ မဂၢဇင္းတိုက္မ်ားတြင္ ဆံုႏိုင္ေတြ႕ႏိုင္ သိႏိုင္ၾကပါ၏။ ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာ အသင္းဟူသည္ ထယ္ဝါသိကၡာႀကီးလြန္းသမို႔ ေတာ္ရံုတန္ရံုႏွင့္ အနားကပ္ႏိုင္သည္မဟုတ္။
နတ္ေတာ္လဆန္း (၁) ရက္စာဆိုေတာ္ေန႔။
ထိုေန႔မွာသာ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားက ရသစာေပေဟာေျပာပြဲလုပ္၏။ ယခုေခတ္မွာလို တစ္ႏွစ္လံုး (၃၆၅) ရက္မျပတ္ လူ တကာစင္ေပၚတက္ ေပါက္ကရ ေဟာလို႔ရမရ၊ ဗလာစာအုပ္ထဲ ဝလံုးေတြေရးၿပီး စာေရးဆရာျဖစ္ေနၾကသလိုမဟုတ္။ ထို ေခတ္ထိုအခါက စာေရးဆရာဟူ၍ အသိအမွတ္ျပဳခံရသူ ခင္ေဆြဦး၏ စာေပအဆင့္ကို ခန္႔မွန္းၾကည့္ပါ။
အေဖ မဟာေဆြ ညႀကီးမင္းႀကီး အရက္မူၿပီးျပန္အလာ အိပ္ေနေသာေခြး တက္နင္းမိၿပီး ေလွခါးေပၚ လဲက်သတိလစ္ေသဆံုးရပံု ေရးသားထားသည့္ ခင္ေဆြဦး၏ လြမ္းတသသ သည္စာဖတ္သူ၏ ရင္တြင္းမက အရိုးထဲအထိ စြဲက်န္ေနေပလိ္မ့္မည္။ ႏွလံုးသားကခံစားခ်က္ႏွင့္ စာေရးျခင္းအတတ္ပညႏွင့္ေရးေသာ ရသကိုး။
ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဝတၳဳတိုသမားမို႔ ခင္ေဆြဦး၏ ဝတၳတိုမ်ား ဖတ္ရ ႀကိဳက္ရပါ၏။ လံုးခ်င္းမ်ားလည္း ဖတ္ရႀကိဳက္ရပါ၏
၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ပထမအႀကိမ္ထုတ္ေသာ သူ၏လံုးခ်င္း(၂၇)အုပ္အနက္ေရွ႕ေတာ္ေျပး ဒို႔တိုင္းဌာေနသည္ ခင္ေဆြဦး၏ အေကာင္းဆံုးလက္ရာ (Master Piece) ဟုကြၽန္ေတာ္ထင္ပါသည္။အသက္ (၂၅)ႏွစ္အရြယ္တြင္ (၃)ႏွစ္(၃)မိုး အခ်က္အလက္မ်ား ရွာေဖြစိစစ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္တြင္ေရးသည္ဟု ခင္ေဆြဦးက ၂ဝ၁၂ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ ကလ်ာမဂၢဇင္းတြင္ ေရးသားဖူး၏။
(၃)
သူ႕ဘဝကို စာေပအတြက္သာ ႏွစ္ထားသူမို႔ ခင္ေဆြဦးအား လူသိမ်ားပါ၏။
စိတ္ရင္းျဖဴစင္ ေဖၚေရြ၍လည္း ခင္မင္သူေပါမ်ားပါဘိ။ အေဖအတြက္ ရင္တြင္းပူေဆြးဆဲ၊ လက္ထပ္ အားကိုးရသူ ဦးစိန္ဘန္း ႏွင့္ သမီးေလး ပုလဲေမြးအၿပီး လမ္းခြဲရျပန္သည္။ မဟုတ္ပါက ကြၽန္ေတာ္သည္လည္း သူတို႔အိမ္သို႔ ဝင္ထြက္ခင္မင္ ခြင့္ရေပ လိ္မ့္မည္။ မဆီမဆိုင္ အေနရခက္ အထိုင္ရခက္ႏွင့္ မိမိႏွစ္သက္ေသာ စာေရးဆရာမႏွင့္ ခပ္ခြါခြါေနခဲ့ရသည္။ တကယ္ေတာ့ ကိုစိန္ဘန္းႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္မသိ ရယ္ရပါဘိ။
ေမာင္ေအာင္မြန္ထက္ ခင္ေဆြဦးႏွင့္ ပို၍ရင္းႏွီးသူ ေထာင္ေသာင္းမ်ားစြာရွိပါမည္။ ရွိလည္းရွိၾကပါ၏။ ႏွစ္ (၆ဝ) ေက်ာ္ ကာလအတြင္း ေမာင္ေအာင္မြန္သည္ ခင္ေဆြဦးႏွင့္ (၄) ႀကိမ္ (၅) ႀကိမ္ေလာက္သာ လူခ်င္းဆံုဖူးသည္။ ထိုမဆိုစ ေလာက္ ေလးကို ျပန္ေတြးရင္း ဆက္လက္ေရးသားပါမည္။
၁၉၅၂ ခု၊ ႏိုင္ငံတကာ စာအုပ္ႏွစ္အတြက္ ျမန္မာျပည္တြင္ စာေပပြဲေတာ္ႀကီးလုပ္သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဂ်ဴဘလီေဟာ၌ ရက္အတန္ၾကာ က်င္းပၿပီး သုေတသနစာတမ္းေပါင္း (၃ဝ) (၄ဝ) ေလာက္ စာေရးဆရာႀကီးမ်ား စာေပပညာရွင္မ်ား တင္သြင္းဖတ္ၾကားၾက၏။ စစ္ႀကိဳေခတ္ ျမန္မာဝတၳဳတိုမ်ားစာတမ္းကို ဆရာသုခ၊ စစ္ၿပီးေခတ္ ျမန္မာ ဝတၳဳတိုမ်ားစာတမ္းအတြက္ ေမာင္ေအာင္မြန္အား ေရြးခ်ယ္၍ေခၚေတြ႕ တာဝန္ေပးသူကား ဆရာတကၠသိုလ္ထင္ႀကီး ျဖစ္ သည္။
အံ့ၾသဝမ္းသာဂုဏ္ယူစရာ မဟုတ္ပါလား။
ဘုန္းႀကီးလူထြက္ စာျပင္ဆရာကေန မဆလ ေခတ္ပ်က္တြင္ မဂၢဇင္းအယ္ဒီတာတက္ျဖစ္ေနသူက တကၠသိုလ္ကိုမုန္း၊ေမာင္ေအာင္မြန္ကိုၾကည့္မရသူမို႔ မျဖစ္ႏိုင္–လိုေသးတယ္–ပ်က္မွာ စသျဖင့္ ပထမ တိုးတိုး ေနာက္က်ယ္က်ယ္ ေျပာသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မဂၢဇင္းေတြ လွန္ေလွာရွာေဖြ ေရြးထုတ္က႑ခြဲ စသျဖင့္ အေပါင္းအသင္းမ်ားကလည္း ဝိုင္းကူၾက၍ စာတမ္းေအာင္ျမင္သြား၏။
ဤကိစၥတြင္ ခင္ေဆြဦးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယခုလိုထည့္ေရးရျခင္းပါ။
(၄)
စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦး ႀကိဳက္ေသာ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္အေၾကာင္း ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ေခတ္က ရန္ကုန္တြင္ ၾကည့္လိုက္ရေသာ The Man Who Knew Too Much ရုပ္ရွင္ ဇာတ္ကားထဲက မင္းသမီး Doris Day ဆိုေသာ ဇာတ္ဝင္ေတး၊ ထို႔ေနာက္ ဓာတ္ျပားသန္းႏွင့္ခ်ီေရာင္းရ၍ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ေသာ ‘Que Sera, Sera’ သီခ်င္းပါ။ သူ႕ဝတၳဳထဲထည့္ေရးဟု မွတ္မိေသာ္လည္း ကိုးကားဖို႔ ယခုအခါ ထိုစာအုပ္လက္ဝယ္မရွိ၊ ဘယ္သူ႔ကိုေမးရမွန္း လည္းမသိ။မမ အဲဒီသီခ်င္းသိပ္ႀကိဳက္လားဟု ေမးၾကည့္ဖူးရာ စာေရးဆရာမက ျပံဳးကာ ေခါင္းညိတ္သည္။
သီခ်င္းက–။
When I was just a little girl
I asked my mother, what will I be
Will I be pretty, Will I be rich?
Here’s what she said to me
‘ Que Sera, Sera’
Whatever will be will be
The Future’s not ours to see
‘Que Sera, Sera’
ငယ္စဥ္ကေလးမေလးဘဝ အေမ့ကိုေမးၾကည့္တယ္–သမီးႀကီးလာရင္ ေခ်ာမွာလား–ခ်မ္းသာမွာမွာလားလို႔–။ အေမက ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း– ဘယ္လိုျဖစ္လာ–ျဖစ္လာ– အနဂတ္ဆိုတာ ကိုယ္မပိုင္ မျမင္ႏိုင္–တဲ့။
When I was young, fell in love
I asked my sweetheart what lies ahead
Here’s my sweetheart said‘ Que Sera, Sera’
Whatever will be will be
The Future’s not ours to see
‘Que Sera, Sera’
အပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာ ခ်စ္သူရေတာ့ တို႔ဘဝရဲ႕ ေရွ႕ခရီး ဘယ္လိုေနမလဲဟင္– လို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ ခ်စ္သူက—
ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း– ဘယ္လိုျဖစ္လာ–ျဖစ္လာ ၊ အနဂတ္ဆိုတာ ကိုယ္မပိုင္ မျမင္ႏိုင္–တဲ့။
Now I have children of my own,
Thay asked their mother What will I be?
Will I be handsome? Will Be rich?
I tell tenderly ‘ Que Sera, Sera’
Whatever will be will be
The Future’s not ours to see
‘Que Sera, Sera’
မိခင္ျဖစ္လာေတာ့ ရင္ေသြးေတြက ေမးလာျပန္ၿပီ– ႀကီးလာရင္ လွမွာလား–သူေဌးျဖစ္မွာလား–တဲ့–၊ ကေလးေတြကို ရင္ခြင္တြင္းသြင္းကာ– ဘယ္လိုျဖစ္လာ–ျဖစ္လာ– အနဂတ္ဆိုတာ ကိုယ္မပိုင္ မျမင္ႏိုင္ဟု ႏွလံုးသာကေန ေျဖလိုက္ရတယ္။
(ေမာင္ေအာင္မြန္တတ္သေလာက္ ဘာသာျပန္ၾကည့္ျခင္းပါ)
မဟာေဆြဇာတ္လိုက္မ်ားလိုပင္ စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦး၏ ဇာတ္ေကာင္းမ်ားသည္လည္း ဘယ္လိုျဖစ္လာလာ ဘဝကိုရင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္းရွိပံု စိတ္ဓာတ္သတၱိရင့္မာပံု သတိထားမိပါ၏။ ယခုေရးရင္း ေၾသာ္–စာေရးဆရာမ၏ ဘဝခရီးကိုလည္း သီခ်င္းလို အားတင္း ရုန္းကန္သြားေလသလားဟု ေတြးမိ၏။
(၅)
ဝတၳဳတိုစာတမ္းကိစၥ ျပန္ေကာက္ပါရေစ။
ထိုစာေပပြဲႀကီး က်င္းပေရး ေကာ္မတီအတြင္းေရးမွဴးက ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးဌာန အတြင္းဝန္ကေလး ဦးျမင့္ႂကြယ္ (ေနာက္ ပိုင္း နာမည္ေက်ာ္ဘာသာျပန္ဆရာ) ျဖစ္၍ ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ရင္းႏွီးသည္။ စာတမ္းတိုင္း၌ တာဝန္ေပးမည့္သူႏွင့္အဆင္မေျပ လွ်င္ အစားထိုးဖို႔ အရန္တဦးထားေၾကာင္း၊ စစ္ၿပီးေခတ္ ျမန္မာဝတၳဳစာတမ္း အတြက္ စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦး၊ အရန္ကသာ ေမာင္ေအာင္မြန္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပ၏။
ဒါဆို ခင္ေဆြဦးက ျငင္းလိုက္၍သာ ေမာင္ေအာင္မြန္ ထိုအခြင့္အေရး ရလိုက္ျခင္းျဖစ္မည္။
ေနာက္ပိုင္းႏွစ္အတန္ၾကာ ဦးဝင္းတင္ (ဟံသဝတီ) အိမ္၌ ဗုဒၶဟူးမနက္ စကားဝိုင္းသို႔ လာေလ့ရွိေသာ ဦးထင္ႀကီးအား ေမး ၾကည့္ေသာအခါ၊ ခင္ေဆြဦးက အရန္ျဖစ္သူ ေမာင္ေအာင္မြန္အား ေပးလုပ္လိုက္ပါ၊ လူငယ္မို႔ လုပ္ႏိုင္ပါလိ္မ့္မယ္ဟု ေျပာဆို ေၾကာင္း ရွင္းျပ၏။ စာေပဗိမာန္က ေနာက္ပိုင္းျပဳလုပ္လာေသာ စာတမ္းဖတ္ပြဲမ်ားအနက္ ဝတၳဳတိုစာတမ္းဖတ္ပြဲတြင္ စာေရး ဆရာမ ခင္ေဆြဦးဖတ္ေၾကာင္း ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိ၏။
ခင္ေဆြဦးကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ေန ဘိုဘိုက သူ႕အဖိုး လူထုဦးလွေရးသည့္ ပုလဲေဆြ (ခင္ေဆြဦးသမီး) တို႔အရြယ္မ်ား ဖတ္စရာ ေဆာင္းပါးေဖၚထုတ္လာ၍ ဖတ္ခြင့္ရလိုက္သည္။ စာေရးစ ငယ္စဥ္ကပင္ ေလ့လာသုေတသနလုပ္ျခင္း Research အားအလြန္ေကာင္းေၾကာင္း သိခြင့္ရလိုက္၏။
စာေပ၌ေပ်ာ္ေမြ႕ေသာ ခင္ေဆြဦးသည္ စာေရးသည္၊ စာေပေဟာေျပာပြဲမ်ားလိုက္သည္၊ စာေရးဆရာ ႀကီးငယ္တို႔သာမက သာမန္စာေပဝါသနာရွင္ေလးမ်ားကိုပင္ တေလးတစား ဆက္ဆံေလ့ရွိေသာေၾကာင့္လည္း သူ႕သမီးေလး ပုလဲေခၚသကဲ့သို႔ ေမဦးဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကျခင္းျဖစ္သည္။
(၆)
မဂၢဇင္းထုတ္ခြင့္ရေတာ့ ခင္ေဆြဦးသည္ ကရစ္လမ္းရွိ အဖိုးတန္အိမ္ႀကီးေရာင္းၿပီး စံပယ္ျဖဴထုတ္၏။
ကြၽန္ေတာ္လည္း ဝမ္္းသာ၍ ဝတၳဳတိုေလးသြားေပးရင္း စစ္ၿပီးေခတ္ ျမန္မာဝတၳဳစာတမ္းကိစၥစပ္စုမိရာ မမလာနားေထာင္တယ္၊ စာေပဗိမာန္က စာအုပ္အျဖစ္ထုတ္ေတာ့လည္း ဖတ္ၾကည့္တယ္၊ ေကာင္းတယ္ဟုသာ ၿပံဳးကာေျပာ၏။ အဲဒါ ခင္ေဆြဦး၏ ပင္ကိုစိတ္ထား၊ ငါ့ေက်းဇူးေၾကာင့္–ဘာညာေဝးလို႔ အနံ႕အသက္ေလးပင္ သြယ္ဝိုက္ၿပီးမဆို။ ထိုစာတမ္းကို လုပ္ခ်င္သပဆို သူ႕အဖို႔ ထမင္းစားေရေသာက္ ေလာက္ပင္ခက္မည္မထင္။
စံပယ္ျဖဴ အဘယ့္ေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ရသနည္း။
စစ္ၿပီးစ ျပာပံုၾကားက ထြက္လာေသာ မဂၢဇင္းစာေစာင္မ်ား၊ စာေရးဆရာ အသစ္မ်ားကိုေလ့လာၾကည့္၊ ၁၉၆၂ ခု၊ စစ္တပ္ အာဏာမသိမ္းမီက ျမန္မာႏိုင္ငံ စာေပအဆင့္အတန္းကိုၾကည့္၊ ထို႔ေနာက္ စံပယ္ျဖဴထြက္ရ ရုန္းကန္ရေသာ အေျခအေန–အထူးသျဖင့္ စာေပကင္ေပတိုင္ဟုေခၚဆိုၾကေသာ မေကာင္းဆိုးဝါး စာေပစိစစ္ေရး စသည္တို႔ကို အမွန္ရားကိုသာ ယံုၾကည္ ကိုးစားေသာ ခင္ေဆြဦး အဘယ္မွာရင္ဆိုင္ ရုန္းကန္ႏိုင္ရွာပါမည္နည္း။
လိုင္စင္ရ မိုးက်ေရႊကို ကေလာင္ကိုင္စစ္ဗိုလ္မ်ားႏွင့္ မိုးခါးေရကို သၾကားႏွင့္ေရာေသာက္ေနၾကသည့္ စာေရးဆရာမ်ား လႊမ္းမိုးရင္း ၈-၈-၈၈ ဘက္သို႔ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည့္ကာလ ခင္ေဆြဦးခမ်ာ ေရၾကည္ေသာက္ အျခားေသာ စာေပေရာင္း ရင္းမ်ားအားလည္း ေသာက္ေစခ်င္ေသာေစတနာျဖင့္ စံပယ္ျဖဴထုတ္ျခင္းသည္ မုန္တိုင္းထန္ေနေသာ သဲကႏၱာရထဲ လက္ ယက္တြင္းတူးေနဘိအလား။
အျခားအေၾကာင္းမ်ားလည္း ရွိေကာင္းရွိပါမည္။
စာေရးဆရာတိုင္း အယ္ဒီတာမဟုတ္၊ စာေရးဆရာ အယ္ဒီတာျဖစ္သည့္တိုင္ မဂၢဇင္းတစ္ေစာင္ ဦးစီး ထုတ္ေဝလည္ ပတ္ႏိုင္ပါ၏ေလာဟု ကြၽန္ေတာ္ေတြးမိသည္။ စံပယ္ျဖဴးမရွိေတာ့လည္း ခင္ေဆြဦး စာေရးၿမဲ ဆက္လက္ေရးေနသည္။ မကြယ္လြန္မီ ေဆးရံုေပၚ သတိလစ္ရာကေန ျပန္လည္သတိရလာခ်ိန္ေလးမွာပင္ စာေရးဖို႔မ်ား ေတြးေနမလား စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦးရယ္။
(၇)
၂၇-၃-၂ဝ၁၉ ေန႔တြင္ စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦး ကြယ္လြန္သြားသည္။
သူ႕စ်ာပနာမွာ ဓာတ္ပံုမ်ား Facebook ေပၚေတြ႕ရ၏။ အမ်ိဳးသမီးလည္းျဖစ္ ခုေခတ္ဓေလ့မို႔ထင္ရဲ႕ အဖိုးတန္သစ္ခြ ပန္းျခင္းေတြ– မ်ားစံုလွပါဘိ၊ မိုင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ေဝးကြာေနရာကေန မ်က္စိၿပဲေအာင္ ကြၽန္ေတာ္ၿဖဲၾကည့္၏။ ဒို႔တိုင္း ဌာနီစာအုပ္မ်ား ေထာင္ထားေလမလား–၊ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းလဲလ်က္ ျမင္ရမလား။ သူ၏ရုပ္ကလာပ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ေနာက္ မိနစ္ပိုင္းအတြင္း ပန္းေတြလည္းေပ်ာက္။ ရသစာအုပ္တစ္အုပ္ မုန္႔ဟင္းတစ္ပြဲဖိုးေလာက္ပင္ ဝယ္မည့္သူရွားေသာ ယေန႔ျမန္မာျပည္တြင္ လူေတြက စာမဖတ္ၾကေတာ့ဘူးဟု ၿမိန္ေရရွက္ေရ ဝမ္းသာအားရ ေျပာဆိုၾကခ်ိန္တြင္ တစ္သက္လံုး စာေပ၌သာ နစ္ေနခဲ့သူႀကီး ထြက္ခြာသြားၿပီ။
သူအင္မတန္ႀကိဳက္ေသာ ‘Que Sera, Sera’ သီခ်င္းထဲကလို အနဂတ္ဆိုတာ ကိုယ္မပိုင္ မျမင္ႏိုင္–။ သူကိုယ္တိုင္ အျမတ္ တႏိုးေရြးထားသည့္ ခင္ေဆြးဦးဟူေသာ ကေလာင္၊ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ရထားေသာ စာေရးဆရာအျဖစ္ကမူ ရွင္က်န္ေန သင့္၏။ စာေရးဆရာ တစ္ဦးအတြက္ အေကာင္းဆံုးဂုဏ္ျပဳျခင္းကား သူေရးခဲ့ေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား ေရရွည္တည္ တန္႔ရန္ျဖစ္သည္ဟု ေတြးမိ၍ စာေရးဆရာမ ခင္ေဆြဦး၏ စာခ်စ္သူမ်ားအား ေဝငွလိုက္ရေၾကာင္းပါ။
၂ဝ၁၉ ခု၊ ဧၿပီ (၆) ရက္ေန႔။