တကၠသိုလ္မ်ားအတြက္ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို အဘယ္သို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္လဲၾကမည္နည္း

ေဒါက္တာဓမၼပိယ 

ဇူလိုင္ ၂၅၊ ၂၀၁၂

ယေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ့အေျခအေန…။ လူေျပာသူေျပာ မ်ားေနတဲ့သတင္းက ပညာေရး၊ စီးပြားေရးႏွင့္ လူ႔အခြင့္ေရး သတင္းမ်ားပါ။ “ေပါက္ပင္ ဘာေၾကာင့္ကိုင္းခဲ့ရတယ္˝ ဆိုတဲ့ အေမးကို အေျဖေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေခါင္းေတာ္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ျပည္သူမ်ား ပူးေပါင္းၿပီး အေျဖကို ရွာေဖြညႇိႏႈိင္းေနၾကျခင္းပါ။ အထူးသျဖင့္ ပညာေရးမူဝါဒမ်ား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့သုံးရက္ခန္႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ မႏၱေလးၿမိဳ႕ရွိ နည္းပညာတကၠသိုလ္ႀကီးႏွစ္ခုကို အဆင့္ျမင့္ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္လာႏိုင္ေစရန္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ျပဳလုပ္ျခင္းဆိုတဲ့ သတင္းကို ေရဒီယိုမွတဆင့္ ၾကားသိရ၍ ဝမ္းသာၾကည္းႏူး ျဖစ္မိျခင္းပါ။ ပညာေရးသတင္းမို႔ အထူးစိတ္ဝင္စားမိျခင္းပါ။ တကၠသိုလ္ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အဘယ္သို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကမည္နည္း။ အေျဖရွာႏိုင္ဖို႔ပါ။ စဥ္းစားရမယ့္အခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိေနေသာ္လည္း အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ကို အဓိကထားၿပီး စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ဘာေၾကာင့္ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခ်င္ၾကတာလဲ။ ဘယ္လိုျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမွာလဲ။ ဘယ္ေနရာေတြမွာ အဓိကထားၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွာလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၾကမွာလဲ။

အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းတဲ့ မူဝါဒ

ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ေရးဆြဲတဲ့အခါမွာ အေႏွာင္အဖြဲ႔မ်ားကင္းရွင္းၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးဆြဲႏိုင္ဖို႔ပါ။ ထိုသုိ႔ေရးဆြဲရာ၌ လြတ္ေတာ္လြတ္ရပ္မွာ ပါဝင္ေနတဲ့ပညာရွင္မ်ားသာမက ျပည္သူထဲမွာ ေခတ္အျမင္လည္းရွိ၊ ႏိုင္ငံတကာ ပညာေရးအေတြ႔အၾကံဳမ်ားလည္းရွိတဲ့ ရဟန္းပညာရွိ၊ လူပညာရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ ပါဝင္ႏိုင္ဖို႔ပါ။ သို႔မဟုတ္ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အၾကံဉာဏ္ေကာင္းမ်ားကိုပါ ရယူႏိုင္ဖို႔ပါ။ ဒါမွသာ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးက႑၌ ပိုမိုအသက္ဝင္လာႏိုင္မွာပါ။ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ေရးဆြဲျပ႒ာန္းေပးရာမွာ လူေကာင္းေသာ္လည္း မူမေကာင္းခဲ့လွ်င္ (သို႔မဟုတ္) မူေကာင္းေသာ္လည္း လူမေကာင္းခဲ့လွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ပညာေရးဟာ ကမၻာ့အဆင့္မီ ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္လာႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ ဟုိအေဝးႀကီးမွာ ရွိေနဦးမွာပါ။ ေခတ္ႏွင့္လည္းေလ်ာ္ညီၿပီး၊ စနစ္ႏွင့္လည္းေလွ်ာ္ညီႏိုင္တဲ့ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ပညာရွင္မ်ား ပါဝင္ညိႇႏႈိင္း၍ ျပ႒ာန္းေပးႏိုင္ဖို႔ပါ။ ပညာေရးေကာင္းမြန္လွ်င္ လူေကာင္း၊ လူေတာ္မ်ားလည္း ေပၚထြန္းလာမွာပါ။

ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရာမွာ ေခတ္အျမင္နည္းပါးတဲ့၊ ႏိုင္ငံတကာ ပညာေရးအေတြ႔ အၾကံဳမ်ားနည္းပါးတဲ့ ေရွး႐ုိးဝါဒီ ပညာရွင္ႀကီမ်ားအား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတာဝန္ကို လုံးဝဥႆုံႀကီး ပုံမအပ္မိၾကဖို႔ပါ။ ႏိုင္ငံႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ မလိုအပ္ဘဲ ေရွး႐ုိးသင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ားကို ဖက္တြယ္ထာဦးမည္ဆိုလွ်င္ သမိုင္းေကာင္းတို႔ သမိုင္းေျပာင္းသြားႏိုင္လို႔ပါ။ သမိုင္းထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္ခုပါ။

သာကီဝင္မင္းတို႔ႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးေတာ္စပ္ခ်င္လို႔ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးျဖစ္တဲ့ သာကီဝင္မင္းသမီးေလးတစ္ေယာက္ကို ထိမ္းျမားလက္ထပ္ရန္ ေတာင္းခံလာတဲ့ ေကာသလဘုရင္ကို ဇာတိဂုဏ္ေမာက္လွတဲ့ သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးေတြက သူတို႔ သမီးမ်ားနဲ႔ မတူမတန္ရာလို႔ အထင္ေရာက္ကာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ကို မင္းသမီးအသြင္စံတင္၍ ေပးအပ္လိုက္တဲ့ကိစၥ။ ထိုစံတင္ထားတဲ့မင္းသမီးမွ ေမြးဖြားလာတဲ့မင္းသားေလက ဝိဋဋဴပ။ ေဆြမ်ဳိးေတြကို ေတြ႔ခ်င္လြန္းလို႔ ေဆြမ်ဳိးေတြရွိရာ သာကီဝင္မင္းတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံကိုအလာ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ရဲ႕သားအသြင္နဲ႔ ဆက္ဆံခံရတာကို သိရွိသြားတဲ့ ၀ိဋဋဴပ မင္းသားေလးဟာ စိတ္ထဲမွာ နာက်ည္းလြန္းလို႔ သာကီဝင္မင္းမ်ဳိးေတြကို မ်ဳိးတုံးသုတ္သင္ သတ္ပစ္လိုက္ျခင္းပါ။

ဇာတိမာန္၊ ဇာတိေသြးတို႔ဆိုတာ မလိုအပ္တဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ အသုံးခ်ခဲ့ရင္ သမိုင္းေဖ်ာက္လို႔မရႏိုင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရာဇဝင္ေတြထဲမွာ၊ သမိုင္းေတြထဲမွာ သင္ခန္းစာအျဖစ္ ယူႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ပညာတုံးရင္ လူမ်ဳိးတုံးတာနဲ႔ ဘာမွထူးျခားေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။

အပ်က္ ပညာေရးမွ အျပဳပညာေရးဆီသိုု႔

“ပညာေရးမွာလည္း အပ်က္ရွိရင္ အျဖစ္ရွိႏုိင္တာပဲ မဟုတ္လား” လို႔ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ေမးေကာင္း ေမးလာႏိုင္ျခင္းပါ။ ထိုစကားဟာ အခါအားေလ်ာ္စြာ မွန္ႏိုင္ေပမယ့္ အခါခပ္သိမ္း မမွန္ႏိုင္္ပါ။ ေျပာခ်င္တာက အပ်က္ေတြခ်ည္း ဆက္ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိေနတတ္တာမို႔ သတိတရားနဲ႔ဆင္ျခင္ဖို႔ပါ။ သို႔ေသာ္ ေလာကသဘာဝက အရာရာတိုင္းမွာ အေၾကာင္းရွိရင္ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈမ်ဳိး ရွိေနတယ္ဆိုတာ လက္ခံထားၿပီးသားပါ။ အျဖစ္မွာလည္း အက်ဳိးသက္ေရာက္မွုရွိသလို၊ အပ်က္မွာလည္း အက်ဳိးသက္ေရာက္မွုမ်ဳိး ရွိႏုိင္ျခင္းပါ။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈမ်ဳိးဆိုတာ သူေနရာသူရွိေနမွ ပိုမိုထင္ေပၚေစႏိုင္တာပါ။ ဥပမာ၊ စစ္သည္တို႔ရဲ႕စြမ္းရည္ဟာ စစ္ေျမျပင္ေရာက္မွ ထြန္းေျပာင္ႏိုင္သလို၊ ပညာရွင္တို႔ရဲ႕စြမ္းရည္ဟာ အေႏွာင္အဖြဲ႔ကင္းတဲ့ေနရာမ်ဳိးမွာ ပိုမို ထြန္းလင္းေတာက္ပႏိုင္တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ကမၻာ့အဆင့္မီတဲ့ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ား တစ္ခ်ိန္ တစ္ခါက ရွိခဲ့ဖူးၿပီးသားပါ။ ဆိုလိုတာက ပညာရွင္မ်ားရဲ႕ ျပ႒ာန္းေပးခဲ့တဲ့ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားဟာ ပညာေရးသမိုင္းဟာ တစ္ခ်ိန္တစ္ခါက ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ရွိခဲ့ဖူးၿပီးသားပါ။ ဥပမာ၊ နာမည္ႀကီးလွတဲ့ (RIT) သို႔မဟုတ္ ရန္ကုန္ စက္မႈတကၠသိုလ္ႀကီးပါ။

ထိုရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ႀကီးကို ၁၉၂၄ ခုႏွစ္တြင္ စတင္တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းပါ။ ထိုတကၠသိုလ္ႀကီးရဲ႕ မူလနာမည္က RIT (Rangoon Institute of Technology) ဆုိတဲ့အမည္နဲ႔ တည္ရွိခဲ့တာပါ။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မွာ RIT ကေန YIT (Yangon Institute of Technology) လို႔ အမည္နာမသစ္ကို ေမြးဖြားေပးလိုက္ၾကျခင္းပါ။ ၁၉၉၁-ခုႏွစ္တြင္ မႏၱေလးၿမိဳ႕မွာ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတစ္ခု၊ MIT (Mandalay Institute of Technology) ဆိုတဲ့အမည္။ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ျပည္ၿမိဳ႕မွာလည္း ေနာက္ထပ္ စက္မႈတကၠသိုလ္ႀကီးတစ္ခု၊ PIT (Pyay Institute of Technology) ဆိုတဲ့အမည္ကို ပုိင္ဆိုင္ထားခဲ့ၾကတာပါ။

သို႔ေသာ္ မမွန္မကန္ျဖစ္လာတဲ့ ပညာေရးမဝ၀ါဒမ်ားေၾကာင့္ ထိုတကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ားဟာ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ နိမ့္က်သြားခဲ့ျခင္းပါ။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွာေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ နန္ယန္း ယူနီဗာစီတီ (Nanyang Technological University) (NTU) ႏွင့္ တန္းတူအဆင့္ျပဳေသာအားျဖင့္ YIT ကေန YTU (Yangon Technological University) ဆိုတဲ့ အမည္နာမသစ္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္းပါ။ သို႔ေသာ္ ၁၉၉၉-ခုႏွစ္ႏွင့္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ စာသင္ႏွစ္လြန္ႏွစ္မ်ား ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ YTU ဆိုတဲ့ အမည္နာမဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္သြားျခင္းပါ။ ကမၻာ့အဆင့္မွီတဲ့ RIT စက္မႈတကၠသိုလ္ႀကီးဟာ သခၤါရသေဘာတရားကို မလြန္ဆန္ႏိုင္လို႔လား၊ သို႔မဟုတ္ ည့ံဖ်င္းတဲ့ ပညာေရးေပၚလစီမ်ားေၾကာင့္လားဆိုတာ ဘယ္သူမွ သဲသဲကြဲကြဲ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ ဒီလိုျဖစ္သြားရတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ စဥ္းစားေဝဖန္ႏိုင္ဖို႔ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္မယ္ဆိုလွ်င္ေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ေက်ာင္းပရဝုန္မ်ားမွအစ ၾကက္သေရရွိလွတဲ့ စက္မႈတကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ဳိးအတြက္ ျပန္လည္အသက္သြင္းေပးဖို႔႔ အၾကံျပဳလုိျခင္းပါ။

အေျပာေတြေလ်ာ့ၿပီး အလုုပ္ေတြနဲ႔ သက္ေသျပပါ

ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီတဲ့ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ဘာေၾကာင့္ ျပန္လည္ျပဳျပင္လိုၾကသနည္း။ အေၾကာင္းရင္းကို ရွာၾကည့္တဲ့အခါ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ ယခုလက္ရွိက်င့္သုံးေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ားဟာ ကမၻာ့အဆင့္မီ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားကို မမွီေတာ့တဲ့ နိမ္႔က်ေနတဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ားႏွင့္ လည္ပတ္ေနလို႔ပါ။ ဒီလိုဆိုလွ်င္ ပညာေရးစနစ္မ်ား ေကာင္းမြန္လာႏိုင္ဖို႔ ရဟန္းရွင္လူ ပညာရွင္မ်ားပါ ပူးေပါင္းပါ၀င္လာႏိုင္ဖို႔၊ အၾကံျပဳေဆြးေႏြးလာႏိုင္ဖို႔္ ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ဒီလိုလုပ္ေပးႏိုင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ ပိုမို အဓိပၸာယ္ ရွိလာႏိုင္မွာပါ။ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဂရိ ဖီလိုဆိုဖာႀကီး ဆိုကရီးတီးစ္ အၾကံျပဳထားတာကေတာ့ –

“ကၽြႏု္ပ္တို႔ကုိ သဘာဝတရားႀကီးက နားႏွစ္ဖက္၊ မ်က္စိႏွစ္လုံးကို ေပးအပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ လွ်ာကိုေတာ့ တစ္ခုတည္းပဲ ေပးအပ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔တေတြဟာ ဘဝရဲ႕ေနာက္ဆုံး ထြက္သက္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးအထိ ကၽြႏု္ပ္တို႔ပါးစပ္ကခ်ည္း ေျပာေနတာမ်ဳိးထက္ မ်က္လုံးနဲ႔ၾကည့္တာတို႔၊ နားေတြနဲ႔နားေထာင္ေပးတာမ်ဳိးကို ပိုၿပီး ျပဳလုပ္သင့္တယ္” လို႔ အဆိုျပဳထားခဲ့ျခင္းပါ။ အထင္နဲ႔ ထင္ရာေတြကို ပါးစပ္က ေျပာဆိုေနျခင္းမ်ဳိးထက္ အျမင္၊ အၾကားတို႔မွ ရရွိလာတဲ့ ဗဟုသုတမ်ားျဖင့္ အမွန္တရားကို ရွာေဖြႏိုင္ဖို႔ပါ။

ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အေျပာကိုေလွ်ာ့ၿပီး ေစတနာ၊ က႐ုဏာမ်ားႏွင့္ အလုပ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ လုပ္ႏိုင္္ၾကဖို႔ပါ။ တစ္ခါက အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ အာရီဇုိးနာျပည္နယ္ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွ ပညာသင္ၿပီး ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာတဲ့ သိပၸံဘာသာရပ္ႏွင့္ ေဒါက္တာဘြဲ႔ရ ေက်ာင္းသူတစ္ဦးက ေျပာဖူးတယ္။

သူကေတာ့ ျမန္မာျပည္က တကၠသိုလ္ေတြမွာ အလုပ္ဝင္မလုပ္ႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ျမန္မာျပည္က တကၠသိုလ္ေတြက သင္ၾကားေရးပုိင္းမွာသာ အထူးျပဳၿပီး၊ သုေတသနျပဳတဲ့အပိုင္းမွာ အေတာ္ကိုအားနည္းေနတယ္တဲ့။ တကၠသိုလ္အမ်ားစုမွာ သုေတသန႒ာနဆိုတာ အမည္သာရွိတာ၊ သုေတသနလုပ္ငန္းကို ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ၾကဘူးတဲ့။ အဲဒီတကၠသိုလ္ေတြမွာ အလုပ္ဝင္လုပ္ခဲ့မိရင္ သူသင္ထားတဲ့ ပညာရပ္ေတြ မတိုးတက္တဲ့အျပင္ ဆုတ္ယုတ္သြားမွာကို စိုးလို႔ပါတဲ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တကၠသိုလ္မ်ားမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ ပညာရွင္မ်ား စဥ္းစားႏိုင္ဖို႔ မွ်ေဝေပးျခင္းပါ။

သုုေတသနျဖင့္ သင္ၾကားျခင္း

ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာက်င့္သုံးေနတဲ့ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ဉာဏ္မွီသမွ် ေဆြးေႏြးတင္ျပပါရေစ။ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားသို႔ ေရာက္လာၾကၿပီဆိုရင္ တက္ေရာက္သင္ၾကားေနေသာ တကၠသိုလ္မ်ား၌္ သင္ယူရေသာဘာသာရပ္မ်ားကို က်က္မွတ္ေစျခင္းထက္ သေဘာဉာဏ္သက္ေရာက္ေအာင္ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားကိုျပဳ၍ သင္ၾကားေပးျခင္း၊ ပေရာဂ်က္မ်ားကို စုေပါင္းျပဳလုပ္ေစ၍ သင္ၾကားေပးျခင္း၊ စုေပါင္း ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေစ၍ သင္ၾကားေပးျခင္း။ သုေတသနျပဳလုပ္ေစ၍ သင္ၾကားေပးျခင္း စတဲ့ ဤသင္ၾကားနည္းမ်ားကို အသုံးျပဳ၍ သင္ၾကားေပးျခင္းပါ။

သုံးႏွစ္၊ ေလးႏွစ္ၾကာလို႔ BA, BSc စတဲ့ အေျခခံဘြဲ႔မ်ား ရရွိၿပီးလုိ႔ ဘြဲ႔လြန္ျဖစ္တဲ့ MA, MSc အဆင့္ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကိုေတာ့ မိမိႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဘာသာရပ္ (Major) တစ္ခုကို ေရြးခ်ယ္ေစ၍ ထိုဘာသာရပ္ကို နက္နက္နဲနဲ ထိုးထိုးထြင္းထြင္း ႐ႈျမင္သုံးသပ္တတ္ေအာင္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးျခင္းမ်ဳိးပါ။

ဥပမာ၊ အတန္းသားအခ်င္းခ်င္း ျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ဆရာသင္ေပးေသာ သင္ခန္းစာမ်ားကိုျဖစ္ေစ ေဆြးေႏြးေစ၍ အျမင္ျခင္း ဖလွယ္ျခင္းမ်ား၊ စာေရးသူမ်ားရဲ႕အာေဘာ္ကို ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားမွ သေဘာတူညီမႈမ်ားရွိ၊ မရွိ၊ မရွိခဲ့လွ်င္ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဘယ္အခ်က္မွာ သေဘာတူညီမႈမရွိေၾကာင္း အေႏွာင္အဖြဲ႔လြတ္ ေဆြးေႏြး၍ အျမင္ျခင္းဖလွယ္ျခင္းမ်ား၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားသို႔ မၾကာမၾကာ သြားေရာက္၍ ဘာသာအတြက္ Research ေခၚ သုေတသနမ်ားကို ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ား၊ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာမ်ား၌ Field Trip ေခၚ ကြင္းဆင္းေလ့လာျခင္းမ်ား၊ Intership ေခၚ Job training မ်ားအျဖစ္ ႐ုံးမ်ား၊ စက္႐ုံမ်ား၊ လုပ္ငန္းခြင္႒ာနမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ေလ့လာ၊ သင္ၾကားရျခင္းမ်ား၊ ဤကဲ့သို႔ ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီတဲ့ ပညာေရးစံနစ္မ်ား ပါဝင္ေနျခင္းပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုတကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားမွ ဘြဲ႔ရလာၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ေက်ာင္းတက္ေနစဥ္ကပင္ လုပ္ငန္းခြင္ဆိုင္ရာ အရည္အခ်င္းမ်ားကို ရရွိထားၿပီးျဖစ္၍ ဘြဲ႔ရၿပီးတဲ့အခါ လုပ္ငန္းခြင္မွာ အခက္အခဲမရွိ တာဝန္မ်ားကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ျခင္းမ်ဳိးပါ။

အဆင္ျ့မင့္ပညာေရး ထိုုက္ထိုုက္တန္တန္ျမင့္မွ

အခ်ဳိ႕ MA (မဟာဝိဇၨာ) ဘြဲ႔ရ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ Ph D ေခၚ ေဒါက္တာဘြဲ႔ကို ရယူႏိုင္ရန္ ပညာကို ဆက္လက္သင္ယူၾကျခင္းပါ။ Ph D လယ္ဗယ္၌ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာမ်ားကို ပိုမိုနက္႐ိႈင္းစြာ သင္ယူၾကရျခင္း၊ စာတမ္းတင္ရန္ ေရြးခ်ယ္ထားေသာ ဘာသာရပ္အတြက္ သုေတသနလုပ္ငန္းကို ပီပီျပင္ျပင္ လုပ္ေဆာင္ရျခင္း၊ နက္နဲေသာ သီအိုရီမ်ားကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ အဓိပၸာယ္မ်ား ဖြင့္ဆိုျပရျခင္း၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ား၊ လုပ္ငန္းခြင္မ်ားမွ သို႔မဟုတ္ ကြင္းဆင္ေလ့လာျခင္းမ်ားမွ ရွာေဖြသိျမင္လာတဲ့ သီအိုရီမ်ား၊ သို႔မဟုတ္ သုေတသနလုပ္ငန္း အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို အေျခခံ၍ ကိုယ္ပိုင္သီအိုရီမ်ားကို တင္ျပရျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း စသည္မ်ားကို ပါရဂူဘြဲ႔ႏွင့္ထိုက္တန္ေအာင္ သုေတသနမ်ားကို ျပဳလုပ္ရျခင္းမ်ဳိးပါ။ ထ႔ိုေၾကာင့္ ထိုတကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားမွ ထြက္ရွိလာေသာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၊ သုေတသနဆိုင္ရာလုပ္ငန္းမ်ား၊ သီအိုရီမ်ားသည္ ေနာင္လာေနာက္သား ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအတြက္ (သို႔မဟုတ္) အမ်ားျပည္သူမ်ားအတြက္ တစ္ေၾကာင္းမဟုတ္ တစ္ေၾကာင္းေၾကာင္းျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳေပးေနျခင္းပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာေရးစနစ္မ်ား ေကာင္းမြန္တဲ့ႏိုင္ငံမ်ား၌ ပညာ၏အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားကို ေကာင္းစြာသိရွိထားၾက၍ ပညာမ်ားကို တစ္ဘြဲ႔ၿပီး တစ္ဘြဲ႔ မျပင္းမရိ ဆက္လက္သင္ယူေနၾကျခင္းမွာ အံ့ဖြယ္ရာပင္ မရွိေတာ့ပါ။

ပညာေရးမူဝါဒမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အႏွစ္ခ်ဳပ္၍ တင္ျပရလွ်င္ – ႏိုင္ငံတကာတကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတကၠသုိလ္မ်ား၏ ပညာေရးမူဝါဒမ်ား၌ ျပ႒ာန္းေပးထားျခင္းမ်ဳိး ရွိ၊ မရွိ စိစစ္ႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။ အက်ဥ္းခ်ုဳပ္တင္ျပရေသာ္ –

(၁) အကယ္၍သာ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တကၠသိုလ္မ်ား၏ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားသည္ တကၠသိုလ္အဆင့္သို႔ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအား ဘာသာရပ္အားလုံးအတြက္ (ယခင္အတိုင္း) အလြတ္က်က္မွတ္ သင္ယူေနရဆဲ ျဖစ္ေနဦးမည္ဆိုလွ်င္၊

(၂) ဘာသာရပ္အားလုံးအတြက္ က်ဴရွင္မ်ားကို (ယခင္အတိုင္း) ဆက္လက္ ယူေနၾကရဦးမည္ဆိုလွ်င္၊

(၃) ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူတိုင္းသည္ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ အဆိုင္းမင့္ (Assignment) (အိမ္စာ)မ်ားအတြက္ စာၾကည့္တိုက္သို႔ သြားေရာက္၍ စာအုပ္စာေပမ်ား ရွာေဖြအသုံးျပဳျခင္းကို ကုိယ္တိုင္မလုပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူးဆိုလွ်င္၊

(၄) ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ အဆိုင္းမင့္မ်ားအတြက္ လိုအပ္ေသာေဒတာမ်ား (အခ်က္အလက္မ်ား)ကို အြန္လုိင္းမွ လည္းေကာင္း၊ စာၾကည့္တိုက္မ်ားရွိ ကက္တေလာက္မ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားမွလည္းေကာင္း သုေတသနစာတမ္း ျပဳစုျခင္းမ်ဳိးကို ျပဳလုပ္ျခင္းငွာ ကိုယ္တိုင္မစြမ္းႏုိင္ၾကေသးဘူးဆိုလွ်င္၊

(၅) ဖီးလ္ထရစ္ပ္ (Field Trip) ေခၚ ကြင္းဆင္းေလ့လာရေသာ အဆိုင္းမင့္မ်ားအတြက္ အေၾကာင္းအခ်က္အလက္မ်ား စုေဆာင္းႏိုင္ျခင္း၊ ေလ့လာႏိုင္ျခင္း၊ သုေတသနျပဳႏိုင္ျခင္းတို႔ကို ကိုယ္တိုင္ မျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေသးဘူးဆိုလွ်င္၊

(၆) အုပ္စုနွင့္ျပဳလုပ္ရေသာ ပေရာဂ်က္မ်ားအတြက္ အတန္းသားမ်ားႏွင့္လည္းေကာင္း၊ ခန္းမတြင္းသို႔ေရာက္ရွိေနၾကေသာ ဆရာ၊ ဆရာမမ်ား၊ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားႏွင့့္လည္းေကာင္း မိမိဘာသာစကားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ (အထူးသျဖင့္) အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖင့္ျဖစ္ေစ တင္ျပေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ မျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကေသးဘူးဆိုလွ်င္၊

(၇) ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို တကၠသိုလ္အဆင့္အတြက္သာ ျပင္ဆင္ထားျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ အေျခခံပညာေရးျဖစ္တဲ့ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းအဆင့္မ်ားကတည္းက ျပင္ဆင္ထားျခင္းမ်ဳိးကို ႀကိဳတင္ျပဳလုပ္ေပးထားျခင္းမ်ဳိးကို မျပဳလုပ္ႏုိင္ၾကေသးဘူးဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံတကၠသိုလ္မ်ား၌ က်င့္သုံးေနေသာ ပညာေရး မူဝါဒမ်ားသည္ ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးရွိ ပညာေရးအဆင့္ရွိေသာ တကၠသုိလ္မ်ားႏွင့္ အဆင့္တူထား၍ သတ္မွတ္ေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ဟုထင္ျမင္မိပါေၾကာင္း ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ေရးဆြဲအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကတဲ့ ပညာရွင္မ်ားအား သိေစျခင္းပါ။

ပညာျမင့္မွ လူမ်ဳိးတင့္ႏိုင္မွာမို႔ လူမ်ဳိးရဲ႕ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ား ျမႇင့္တင္ေပးႏိုင္ရန္ ပညာေရးမူဝါဒမ်ားကို ကမၻာ့အဆင့္မီ ပညာေရးမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ ပီပီျပင္ျပင္ ေရးဆြဲႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို အခြင့္သင့္တိုင္း ပညာေရးလႈံ႔ေဆာ္မႈမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ၾကဖ႔ိုပါ။ ေလာကနီတိမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့စကားစုေလးက စာေရးသူအတြက္ေတာ့ အဓိပၸာယ္ေတြ ေလးနက္လြန္းေနျခင္းပါ။

“အို အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔၊ အတတ္ပညာကို မပ်င္းမရိ သင္ယူၾကစမ္းပါ။ ဘာေၾကာင့္မ်ား (ပညာသင္ယူရန္) ပ်င္းရိေနၾကပါလိမ့္။ အတတ္ပညာကို မသင္ယူတဲ့သူဟာ သူတစ္ပါးရဲ႕ ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးကုိ ထမ္းၾကရမွာ။ ေလာကမွာ အတတ္ပညာရွိသူကိုသာ လူေတြက ျမတ္ႏိုးႏိုင္ၾကတာ။ ခ်ီမြမ္းႏိုင္ၾကတာ။ အို အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔၊ ေန႔စဥ္တိုင္း ေန႔တုိင္း ပညာကို (သင့္ဘဝေရွ႕ေရးအတြက္၊ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာေတာ္အတြက္) မဆုတ္မနစ္၊ မပ်င္းမရိတဲ့စိတ္ထားနဲ႔ သင္ယူလိုက္ၾကစမ္းပါ” တဲ့။

(ေလာကနီတိ – ၁၇)

အားမာန္ပါတဲ့ ပညာရွိစကားပါ။ သူမ်ားအထုတ္ကို တပင္တပန္း မထမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ ငယ္စဥ္အခါတည္းက ပညာကို ႀကိဳးႀကိဳးစားစား သင္ယူထားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစ။ ။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ